ΚΑΤΙ ΕΠΑΘΕΣ ΕΣΥ

Κάτι έπαθες έτσι στα ξαφνικά και γύρισε ο κόσμος σου ανάποδα.

 Κάτι έπαθες έτσι από το πουθενά και άλλαξες τον τρόπο με τον όποιο σκέφτεσαι και δρας.

Μα κάτι έπαθες σου λέω και ανεξήγητα  η συμπεριφορά σου έγινε άλλου ανθρώπου.

Ή μήπως έτσι ήσουν και τώρα έβγαλες τη μάσκα σου φέρνοντας στο "φως" την πραγματική σου όψη;

Κάτι έπαθες εσύ και δε μου το βγάζεις από το μυαλό. Κάτι μεγάλο και σπουδαίο σε πείραξε, σε άγγιξε βαθιά.

Κάτι έγινε και η κοσμοθεωρία σου άλλαξε παντοτινά.

Μα τι έπαθες, δε θα μας πεις; Αναρωτιέμαι και το κεφάλι μου σπάω με σκέψεις συνειρμικές μπας και βγάλω άκρη.

Κάτι έγινε και το "κάτι" αυτό με έφερε στη μέση του πουθενά  να ψάχνω απαντήσεις σε σκέψεις μου απόκρυφες και σκοτεινές που προσπαθούν με μανία να ενώσουν τα κομμάτια του πάζλ που εσύ δημιούργησες με την αλλαγή σου αυτή.

Μα τι έπαθες και δε μιλάς παρά στέκεις με ύφος αινιγματικό;

Και τι θες να καταλάβω τελικά;

Αυτό που θες να πεις ή αυτό που πρέπει;

Αυτό που θέλω ή αυτό που θες εσύ;

Και τι θα γίνει τελικά;

Μα είναι αργά να καταλάβω το "κάτι" αυτό και να το φέρω στα μέτρα μου.

Αλήθεια σου λέω δεν μπορώ.

Ίσως και να μπορώ, αλλά δε θέλω.

Και γιατί με θράσος τώρα με ρωτάς γιατί δε θέλω;

Ίσως και το δικό μου "κάτι" να είναι ανεξήγητο.

Μα πως ψάχνεις  διέξοδο στο αδιέξοδο;

Άκου λίγο σε παρακαλώ. Τα κομμάτια ενώθηκαν μα είναι πιο  εύθραυστα από πότε. Το πάζλ που με τόση  μαεστρία   δημιούργησες έχει ολοκληρωθεί.

Αλλά υπάρχουν και φορές που οι εικόνες δεν είναι ωραίες γιατί είναι αληθινές. Και είναι το αληθινό που σε έναν κόσμο τόσο ψεύτικο σε τρομάζει. Και αυτή ακριβώς η ομορφιά του είναι και η πραγματική σου ασχήμια.

Μα τι κρίμα εε;

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη

ΑΡΧΙΣΕ ΠΑΛΙ Η ΤΡΕΛΑ, ΜΕ ΧΟΡΟΥΣ,ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ...

Πάει καιρός. Αρκετός καιρός θα έλεγα. Τόσος που δεν μπορώ να συμμαζέψω τις σκέψεις μου σε πέντε ευανάγνωστες και με νόημα γραμμές.

Ξέρεις, λένε ότι όταν κάτι το αφήνεις σε αφήνει κι αυτό, έτσι δεν είναι;

Τίποτα δε μένει σταθερό όσο κι αν δε θέλουμε να το πιστέψουμε, όλα γύρω μας κινούνται, μαζί τους κι εμείς, σε έναν χορό που πότε έχει παθιασμένα και επιβλητικά βήματα σαν αυτά του ταγκό και πότε πιο αργά και κλασσικά σαν αυτά του βαλς.

Μα περνάνε οι μέρες και εσύ χορεύεις όλο και πιο πολύ. Με γνωστές και άγνωστες μουσικές και ρυθμούς που σε ξετρελαίνουν ή και σε κάνουν να θες χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο.

Όλα στο παιχνίδι είναι.

Αλλά αλήθεια ο χορός έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν έχεις παρτενέρ.

Ναι, ναι!

Ο καβαλιέρος καθοδηγεί τη ντάμα και εκείνη ακολουθεί.

Μα ξέρεις στο χορό όπως και στη ζωή οι καταστάσεις δεν είναι πάντα φλατ.

Έτσι είναι εύκολο να χάσεις τα βήματα σου είτε γιατί δεν είσαι συγκεντρωμένος είτε γιατί θέλεις να αυτοσχεδιάσεις.

Κι όσο ωραίο μπορεί να είναι να αυτοσχεδιάσεις με μια αισθησιακή salsa τόσο άσχημο αισθητικά είναι να “χαλάσεις” τη στάση του σώματος σου στο ταγκό.

-Κατάλαβες; (αν κατάλαβες είσαι ήρωας)

Δεν μπορούμε να κάνουμε πάντα ότι μας κατέβει στο μυαλό. Υπάρχουν και όρια.

Υπάρχουν φορές που μας «παίρνει» να κάνουμε τα δικά μας, αλλά κάποιες άλλες τα όρια είναι αυστηρά και γυρισμό δεν έχει αν τα ξεπεράσεις.

Μα όπως είπα και πριν ο καιρός περνάει και η μνήμη γίνεται ίσως και πιο ασθενής. Και το θες αυτό για δικαιολογία. Μα χίλια συγνώμη σου ζητώ, αλλά δεν είναι.

Νομίζω σε μπέρδεψα φίλε αναγνώστη.

Δεν το ήθελα, απλά  είχα καιρό να γράψω στο blog και είπα να καταγράψω ότι σαχλαμάρα μου έρχεται στο μυαλό.

Μα πριν δώσω ένα τέλος σ’ αυτό το αλλόκοτο κείμενο να σου πω κάτι ακόμα και θα σε αφήσω στην ησυχία και τις σκέψεις σου. (Αχ (!) αυτές οι σκέψεις σου).

Θυμήσου σε παρακαλώ πως είναι σπάνιες πια οι φορές που τα όνειρα είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα (μη νομίζεις μια λεπτή γραμμή χωρίζει πάντα τις ακραίες καταστάσεις),άλλα σου είπα σπάνια.Όποτε όταν καταλάβεις πως είσαι σ’ αυτή τη μεταιχμιακή κατάσταση πρόσεχε.

Το ξέρω μουδιάζει το μυαλό σου και δυσκολεύεσαι.

Είναι άραγε τόσο έντονες οι σκέψεις ή τα όνειρα σου είναι πλέον απτά;

Λεπτές ισορροπίες στο είπα.  Μα καλέ μου αναγνώστη αν ο εκάστοτε παρτενέρ σου είναι σταθερός θα σε βοηθήσει κι αν πραγματικά έφτασες να επιλέξεις τον σωστό για σένα χορό  θα παρασυρθείς με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στις πιο ωραίες κινήσεις και τις πιο όμορφες μουσικές.

Αν όμως δεν ξέρεις ακόμα τον δικό σου χορό και είσαι τόσο φιρουλι φιρουλο και το ίδιο και ο χ παρτενέρ σου  τότε καλή τύχη θα σου ευχηθώ γιατί μάλλον είναι μονόδρομος ο δρόμος που έχεις πάρει.

Αλλά πρόσεξε μη ρίξεις όλο το φταίξιμο στον έρμο παρτενέρ γιατί αυτό θα κάνεις, σε ξέρω.

Εσύ επιλέγεις τι θες να χορέψεις και πως θα χορέψεις.

Δικές σου επιλογές και δική σου απόφαση να νομίζεις πως αφήνεις κάποιον δήθεν και καλά να σε καθοδηγεί και τελικά να πέφτεις θύμα του ίδιου του σχεδίου με αποτέλεσμα  να καταλήγεις να χορεύεις τις πιο μαύρες, ψυχωτικές και τρομακτικές μουσικές.

Σε κούρασα αναγνώστη μου, άλλα σου υπόσχομαι την επόμενη φορά να σου γράψω πιο νορμάλ ιστορίες.

Αυτά είχα να πω και ξεκάθαρα στο δήλωσα από την αρχή: Ότι αφήνεις σε αφήνει. Ίσως βέβαια και να βρεις τους ρυθμούς σου δεν είναι ακατόρθωτο, αλλά δυστυχώς μπορεί να μείνεις και για πάντα εκτός μέτρου, άρρυθμος και καταδικασμένος σε ένα ψυχωτικό και χαοτικό  βαλς.

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη

ΥΓ:I'm back bitches

                                                           χ