ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΚΑΛΑ ΜΥΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ

Άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της και λίγες ώρες πριν υποδεχτούμε το 2015 σκέφτηκα να μοιραστώ μερικές από τις σκέψεις μου μαζί σας.

 Σε κάποιους μπορεί να φάνουν χρήσιμες, σε κάποιους ανούσιες. Όπως και να ‘χει είναι επιλογή σας να διαβάζετε τις τρέλες μου.

Θα ήθελα πολύ να πιστέψω πως στο σύνολο της η χρόνιας που πέρασε ήταν για όλους σας φοβερή και απίστευτη,αλλά θα ήταν τρελό να το νομίζω μιας και δεν σε ζω κλεισμένη σε ένα γυάλινο κλουβί που δεν έχει επαφή και επικοινωνία με τον έξω κόσμο.

Ελπίζω τουλάχιστον τα θετικά να ήταν περισσότερα από τα αρνητικά.

Συνεχίζοντας,  πολλές φορές οι λόγοι που χαρακτηρίζουμε μια χρονιά κακή είναι επειδή μας τυχαίνουν πολλές αναποδιές και τα πράγματα δεν πάνε όπως ακριβώς τα έχουμε φανταστεί.

Βέβαια, αναποδιές τυχαίνουν σε όλους μας.

-Ξέρετε όμως τι έχω καταλάβει;

Μερικές φορές επαναπαυόμαστε στο ότι κάθε νέο έτος είναι ένα μαγικό τζίνι που θα μας πραγματοποιήσει όλες τις ευχές και επιθυμίες μας χωρίς εμείς να κάνουμε τίποτα.

Όχι όχι δεν λειτουργεί έτσι.

Δεν μπορείς να κάθεσαι να περιμένεις και να μην κάνεις κάτι γι’ αυτό.

Δεν γίνεται να κλαίγεσαι και να πιστεύεις πως θα εξελιχτούν θετικά οι καταστάσεις στη ζωή σου.

Γενικά δεν γίνεται τίποτα χωρίς να βάλουμε και εμείς το χεράκι μας.

Το 2014 έθεσα κάποιους στόχους και τελικά κατάφερα να φέρω εις πέρας τους περισσότερους και όχι επειδή μου εμφανίστηκε κάποιο τζίνι, αλλά επειδή είχα διάθεση και επειδή επέλεξα να κινητοποιηθώ.

Όσο «κινείσαι» και είσαι θετικός τόσο κινούνται και οι καταστάσεις γύρω σου. Όταν μένεις στάσιμος τότε και η ζωή σου θα είναι στάσιμη.

Γιατί όλα στη ζωή ακόμα και η τύχη λειτουργούν με βάση το «δράση αντίδραση».

Αν λοιπόν έχετε θέσει τους στόχους και τα όνειρα σας για το 2015 σας προτείνω να βάλετε το χεράκι σας και να προσπαθήστε γι’ αυτά γιατί κανένας άλλος δεν θα το κάνει. Ναι πολλοί άνθρωποι μπορεί να σας βοηθήσουν, αλλά αν εσείς δεν κινήσετε τα νήματα δε θα γίνει τίποτα.

Δεν τελείωσα όμως εδώ.

Υπάρχουν κι αλλά που πρέπει να αλλάξετε στη ζωή σας για να είναι αυτή η χρονιά  καλύτερη.

Πολύ βασικό είναι να απομακρυνθείτε από ανθρώπους που σας «τρώνε» τη θετική σας ενέργεια.

Δεν υπάρχει λόγος να πιέζεστε και να χαλάτε τη ζαχαρένια σας επειδή υπάρχουν άνθρωποι κακοί, ζηλιάρηδες και κομπλεξικοί.

Απλά, όμορφα και πολιτισμένα απομακρυνθείτε και ή κρατήστε τυπικές επαφές ή ακόμα καλύτερα μη τους ξαναδείτε πότε.

Αφήστε τους αρνητικούς ανθρώπους και μείνετε μαζί με εκείνους που είναι θετικοί και σας αγαπούν, όλοι οι άλλοι δε σας βοηθάνε απλά σας «τρώνε» την ενέργεια, πράγμα που δεν αξίζουν.

Όπως επίσης δεν είναι ανάγκη να σπαταλάτε την ενέργεια σας σε ανθρώπους που είναι αχάριστοι και σας θέλουν μόνο για να περνάνε καλά όταν έχουν χρόνο.

Γενικά μην αφήνετε κανέναν να σας χαλάει τα σχέδια, τα όνειρα, τη διάθεση και ότι άλλο μπορεί να σας χαλάσει.

Και το ξέρω μπορεί να ακούγεται κοινότυπο, αλλά γεμίστε τον χρόνο σας με χόμπι και δραστηριότητες που σας ευχαριστούν.

Δείτε θετικά την όλη φάση γιατί αλλιώς θα τρελαθείτε.

Ααα το πιο σημαντικό από όλα: να αγαπάτε και αν αγαπάτε μη το λέτε απλά επειδή είναι συνήθεια, αλλά να το δείχνετε.

Αν αγαπάτε, το έχουμε ξαναπεί, αν αγαπάτε μπορείτε να κάνατε τα πάντα.

Η αγάπη είναι κινητήριος δύναμη για τα πάντα ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΤΕ!

Εύχομαι λοιπόν το 2015 να είναι καλύτερο από το 2014 γιατί θα αλλάξουμε μυαλά, θα γίνουμε πιο θετικοί και με διάθεση και όρεξη θα καταφέρουμε να φτάσουμε τους στόχους και τα όνειρα μας.

-Τι ;;; Ζω στη κοσμάρα μου και είμαι φαντασμένη;

Πφφφ!!

Πείτε ότι θέλετε, περνάω καταπληκτικά και με αυτό το σκεπτικό πέρασα μια ωραία χρονιά και ετοιμάζομαι να περάσω μια ακόμη καλύτερη!

Σας προτείνω να κάνετε το ίδιο!

Καλή χρόνια με υγεία, αγάπη, ευτυχία, δράση, επιτυχίες και ότι άλλο επιθυμείτε!

ΥΣ1: Να σας ενημερώσω στο σημείο πως φέτος αποφάσισα να μην είμαι ανεκτική με κανέναν. Ότι δίνεις αυτό και θα παίρνεις. ;)

ΥΣ2: Θα έρθει κι άλλο σχετικό κείμενο με απολογισμό και με περισσότερο νόημα γιατί αυτό  γράφτηκε σε ένα μισάωρο –το πολύ-  ήταν της στιγμής έτσι για το αντίο του 2014

Καλή χρονιά,

τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη.

AΛΛΟ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ, ΑΛΛΟ ΔΟΥΛΕΊΑ

Πολύ χαίρομαι που σήμερα, 5 Δεκεμβρίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντισμού καθώς μου δίνεται μια υπέροχη αφορμή να αναφερθώ στις βασικές και μάλλον όχι τόσο γνωστές διαφορές του με τη δουλεία.

Ίσως κάποιοι σκέφτεσαι, μα καλά τι λέει;

Όλοι γνωρίζουν ότι είναι δυο εντελώς διαφορετικές έννοιες.

Αμ δε!

Είναι φαίνεται η τάση στην εξωτική Ελλάδα του 2014, οι επιχειρηματίες, εργοστασιάρχες και ιδιοκτήτες διαφορών και ποικίλων επιχειρήσεων στην προσπάθεια τους να γίνει σωστά η δουλειά τους και να βγάλουν τα χρήματα τους χωρίς όμως –ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ- να πληρώσουν προσωπικό -είναι βλέπετε και η οικονομική κρίση στη μέση-  να αναρτούν αγγελίες ζητώντας εθελοντές.

Ναι ναι καλά ακούσατε, εθελοντές.

Εθελοντές δημοσιογράφους,εθελοντές για γραμματειακή υποστήριξη, για δημόσιες σχέσεις για δουλειές γραφείου κτλ.

Κι εγώ η άμοιρη, η καημένη η ιδεολόγα που θεωρούσα και πίστευα λανθασμένα τόσα χρόνια πως εθελοντισμός είναι μια μορφή αλληλεγγύης και προσφοράς, ένα λειτούργημα που σκοπό έχει να βοηθήσει ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.

Μα αλήθεια πόσο σαχλή και χαζή μπορεί να αισθάνομαι.

Τώρα που το σκέφτομαι κι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ανάγκη.

Ο επιχειρηματίας, ο εργοστασιάρχης και ο ιδιόκτητης μιας επιχείρησης που θέλει να προωθήσει τη δουλειά του και να βγάλει τα εκατομμύρια του είναι κι αυτός ένας άνθρωπος με ανάγκη και χρειάζεται τη βοήθεια μου.

Τώρα που το σκέφτομαι ακόμα καλύτερα, ίσως πρέπει να καταργήσουμε εντελώς τους μισθούς και να δουλεύουμε για την καλή μας την καρδιά και να ταΐζουμε το στομάχι, τα παιδιά και τα όνειρα μας με αγάπη για τους άμοιρους εργοδότες που έχουν ανάγκη.

Φτάνει όμως με τα αστεία, νομίζω το λάβατε το μήνυμα.

Μάθετε λοιπόν να ξεχωρίζετε τον εθελοντισμό από τη δουλεία.

Γιατί αυτό που θέλουν να κάνουν στην Ελλάδα δεν είναι ούτε εργασία ούτε εθελοντισμός είναι δουλεία.

Ακόμα κι αυτοί που πληρώνονται στην ιδία κατηγορία ανήκουν.

Το να δουλεύεις 8 ώρες και πολλές φόρες υπερωρίες και ο μισθός σου να γυροφέρνει τα 500 ευρώ, είναι δουλεία .

Και αυτά τα τρίμηνα και πεντάμηνα προγράμματα που βγάζετε που πρέπει να λέμε και ευχαριστώ και μειώνονται εικονικά τα ποσοστά της ανεργίας δουλεία είναι.

-Πόσο όμως θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση;

Γιατί και οι βλάκες κάποτε ξυπνάνε από τον λήθαργο και τις περισσότερες φορές γίνονται επικίνδυνοι.

-Πρέπει να φτάσουμε πάλι στα άκρα;

Μια ζωή στα άκρα και τις περισσότερες φορές νικημένοι. Μα μερικές φορές οι καταστάσεις προς μεγάλη μας έκπληξη αλλάζουν και ο κόσμος γυρίζει ανάποδα.

Προσοχή λοιπόν γιατί τα όρια αυτή τη φορά έχουν αρχίσει να στενεύουν επικίνδυνα.

ΥΣ1: Εθελοντισμός: Η έννοια του εθελοντισμού συνδέεται με την αλληλεγγύη και την ανιδιοτελή προσφορά. Ο εθελοντισμός εκφράζεται με πολλούς τρόπους, ο καθένας από αυτούς με τη δική του φυσιογνωμία και μέθοδο δράσης. Κοινό χαρακτηριστικό όμως όλων είναι η συνδρομή τους στην προάσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων.

Στη σύγχρονη εποχή ο εθελοντισμός έχει καθιερωθεί ως ο θεσμός εκείνος, που συμβάλει στην αντιμετώπιση των κοινωνικών, οικονομικών και περιβαλλοντικών προβλημάτων και καλείται να αναπληρώσει τα κενά που δημιουργεί η αδυναμία του κράτους και οι μηχανισμοί της αγοράς.

ΥΣ2: H δουλεία υπήρξε αρχαίος και διαπολιτισμικός θεσμός που νομιμοποιούσε την μετατροπή του ανθρώπου σε ιδιοκτησία. Απαγορεύτηκε σταδιακά για οικονομικούς και ηθικούς λόγους στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Η δουλεία συνεπαγόταν όχι μόνον τον κοινωνικό θάνατο του ατόμου, αλλά του αφαιρούσε αυτή καθαυτή την ανθρώπινη υπόσταση και το υποβίβαζε στο εξής σε αντικείμενο προς ιδιοκτησία και χρήση (ιδιώτη ή κράτους). Σε κατάσταση δουλείας ζούσε κατά καιρούς και περιοχές το 20%- 40% του πληθυσμού των κοινωνιών, ενώ υπήρξαν και κοινωνίες με πολύ υψηλότερο ποσοστό δούλων.

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη 

ΝΑ ΤΟ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

Οι παγκόσμιες ημέρες είναι πολλές και αφορούν σε εορτασμούς, γιορτές και υπενθυμίσεις καταστάσεων που συμβαίνουν γύρω μας και οφείλουμε να είμαστε ευαισθητοποιημένοι και ενήμεροι γι’ αυτές.

Σήμερα είναι η «Ημέρα του Παιδιού» και για μένα είναι από τις σημαντικότερες ήμερες που δεν πρέπει να δίνουμε σημασία για 24 ώρες, αλλά για μια ολόκληρη ζωή.

Το παιδί, βρε σεις το παιδί είναι ένα μικρό πλασματάκι  που έρχεται στον κόσμο αυτό αγνό, μικρό και πολλές φορές – σιχαμεροί ενήλικες- απροστάτευτο.

Οφείλεις να του δώσεις αγάπη, παιδεία, τρόπους και να του προσφέρεις όλα αυτά τα εφόδια που θα το κάνουν να μπορεί να αντεπεξέλθει στις κοινωνίες και στις δύσκολες καταστάσεις που έχουν διαμορφωθεί σε όλο τον κόσμο.

Να του μάθεις όλα εκείνα που εσύ δεν έμαθες και δυσκολεύτηκες να αντιληφθείς κάνοντας μοιραία λάθη. Προς θεού όχι να βγάλεις τα απωθημένα σου πάνω του.

Το παιδί είναι ένας μικρός άνθρωπος που εν δυνάμει ξέρει πολλά  και μπορεί να μάθει ακόμα περισσότερα, απλά θέλει τους σωστούς τρόπους για να τα ξεκλειδώσεις όλα αυτά.

Το παιδί έχει δικαιώματα και δυστυχώς δεν τα ξέρουμε όλα .

Να εδώ θα τα δεις------- Πάτα.

Κι όμως ανίδεοι άνθρωποι , σκληροί και άμυαλοι  δεν το αντιλαμβάνονται αυτό και επειδή η κοινωνία προστάζει να κάνουν παιδιά κάνουν.

Άνθρωποι που δεν είναι ικανοί να κρατήσουν στη ζωή ένα φυτό έχουν οικογένειες και βασανίζουν  –μεταφορικά ή κυριολεκτικά-  μικρές ψυχούλες, άλλοι τα αφήνουν σε ιδρύματα και τα παρατάνε λες και είναι κάποιο αντικείμενο.

Ναι το ξέρω κοινοτοπίες λέω τώρα, αλλά είναι αναθεματισμένες αλήθειες.

Δε θέλω να γίνω μελό, αλλά θέλω κάπως να αντιληφθούμε το πόσο σημαντικό είναι να φέρνεις μια ζωή στον κόσμο.

Ξέρω ανθρώπους που βασανίζονται να κάνουν παιδιά και άλλοι τα έχουν και βασανίζουν εκείνα.

Δεν είναι όλοι άνθρωποι  ικανοί να μεγαλώσουν παιδιά.

Αλλά εσείς που είστε ή για κάποιο λόγο αποκτήσατε να τα προσέχετε και να τα αγαπάτε.

Να τα αγαπάτε και να προσπαθείτε να διατηρήσετε την παιδικότητα τους  γιατί αλλιώς θα μεγαλώσουν γρήγορα και άσχημα.

Δείτε τα σημερινά παιδιά, είναι τρομακτικό αυτό που συμβαίνει στη πλειοψηφία τους.

Αλλά δεν φταίνε εκείνα, οι γονείς τους, αυτοί οι κακούργοι που δεν ασχολούνται μαζί τους ή έχουν  κι αυτοί μυαλό σάπιας μπανάνας.

Να τα αγαπάτε τα παιδιά γιατί αυτά είναι το μέλλον του κόσμου και τα φέρατε  στη ζωή όχι για να τα τιμωρήσετε με τα λάθη σας.

Τα παιδιά θέλουν αγάπη.

Γιατί η αγάπη που θα τους δώσεις έχει όλα τα συστατικά για να προετοιμαστούν για τον έξω κόσμο.

Και ξέρεις τι με την αγάπη αυτή θα τους μάθεις να μη χάσουν πότε το παιδί μέσα τους και μεγαλώνοντας αυτό θα τα κάνει ακόμα πιο ευτυχισμένα.

Και ξέρεις γιατί;

Γιατί αυτοί που μεγάλωσαν τόσο ώστε να χάσουν το παιδί που έχουν μέσα τους είναι δυστυχισμένοι, «κρύοι», δεν έχουν μαγική και «τρελή» φαντασία ενώ εκείνοι που το διατηρούν είναι αλλιώς.

 Μπορεί σήμερα λοιπόν να είναι «Ημέρα του Παιδιού» , αλλά για μένα είναι παράλληλα και «Ημέρα του Εσωτερικού μας Παιδιού».

Εκείνο το παιδί που μεγάλωσε έτσι ώστε να μπορεί να επιβιώσει στη σαπίλα, που μεγάλωσε έτσι ώστε να αντιλαμβάνεται την αγάπη, το παιδί που θα βοηθήσει και τα άλλα παιδιά γύρω του.

Να αγαπάτε τα παιδιά και να σας νοιάζει όσο τίποτα στον κόσμο να λάβουν σωστή παιδεία γιατί αυτό είναι το κλειδί σε όλα.

Κι αυτό δεν θα το βρείτε δυστυχώς στα σχολεία, πρέπει να του το δώσετε εσείς.

Όποτε αγάπη και παιδεία, μοιάζει απλό, μελό και βλακώδες, αλλά αλήθεια είναι η μονή λύση για μεγαλώσει σωστά ένα παιδί. 

ΥΓ1: Η αγάπη είναι κινητήριος δύναμη για τα πάντα, δεν είναι σαχλαμάρα είναι αλήθεια, θα το εξηγήσω σε άλλο κείμενο.

ΥΓ2: Τα παιδιά είναι δύναμη, μην τα «ευνουχίζεται» και μην τα μεγαλώνετε να γίνουν τέρατα.

ΥΓ3: Θάνατος σε όλους εκείνους που τα εκμεταλλεύονται και τα κακοποιούν. Κάποια μέρα σιχαμερά απόβρασμα θα το πληρώσετε πολύ άσχημα.

ΥΓ4: Δύναμη και υπομονή σε όλους εκείνους τους γονείς που τα παιδάκια τους αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας.  Το ξέρω είναι δύσκολο και ψυχοφθόρο, αλλά σας έχουν ανάγκη γι’ αυτό μη σταματήστε πότε να τα στηρίζεται.

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ

Σήμερα, 19 Νοεμβρίου, είναι η «Παγκόσμια Ημέρα του Άντρα» και με βάζει σε πολλές σκέψεις αυτή η «γιορτή».

Αλήθεια σας το λέω.

Πριν ξεκινήσω τα γνωστά μου να σας θυμίσω πως είναι άνθρωποι όπως κι εμείς και ναι μπορεί όταν είμαι θυμωμένη να βγαίνει το σεξιστικό από μέσα μου, αλλά γενικά πιστεύω πως όλα έχουν να κάνουν με το τι άνθρωπος είσαι και όχι με το αν κάποιος είναι άντρας ή γυναίκα.

Παρόλα αυτά αναπόφευκτα υπάρχουν κάποιες διαφορές που είτε τα κοινωνικά πρότυπα είτε τα media έχουν θεμελιώσει με αποτέλεσμα θέλοντας και μη, να μη μπορείς να αποφύγεις κάποια διαχωριστικά σχόλια.

Επιστρέφοντας λοιπόν, θα έλεγα πως την αρσενική μερίδα του πληθυσμού όπως και τη θηλυκή τη χωρίζω σε ανθρώπους που γουστάρω και θέλω να τους έχω στη ζωή μου, σε ανθρώπους που παλεύονται ευχάριστα, σε άλλους που μου είναι αδιάφοροι και σε άλλους που θα μπορούσα να  τους κουτουλήσω με μανία και δίχως αύριο.

Να ξεκαθαρίσω στο σημείο αυτό πως δεν έχω καμία διάθεση να κράξω τον αντρικό πληθυσμό  και να εξυμνήσω τον γυναικείο σαν μια πονεμένη και καλά μπουχτισμένη γυναικά με τα αρσενικά ή γουρούνια όπως πολλές τους αποκαλούν.

 Ίσα ίσα θέλω να τονίσω και να δώσω βάση σε εκείνους τους άντρες που πραγματικά ξεχωρίζουν και είναι μετρημένοι στα δάχτυλα θα έλεγε κανείς.  

Γιατί ναι κορίτσια όσο και αν δεν το πιστεύετε υπάρχουν άντρες που είναι νορμάλ, όπως μπορεί να οριστεί πια κι αυτή η λέξη.

Άντρες που είναι ευγενικοί, με τρόπους, έξυπνοι και με χιούμορ -αυτά πάνε αναπόφευκτα μαζί-  με γούστο, με συναισθήματα και με όλα αυτά που συνήθως κατηγορούνται  ότι δεν έχουν.

Άντρες με αξία και τιμή! 

Απλά κυκλοφορεί τόση πλέμπα εκεί έξω και δυσκολεύεσαι να τους διακρίνεις κι αν τους βρεις κάτι σου ξινίζει πάνω τους.

Επ τι έγινε άκουσα ήδη κάποια φωνούλα να πετάγεται;

Είναι πολύ nerd για τα γούστα μου, παίζει αρκετές ώρες παιχνίδια, θέλει να βγαίνει μόνος με τους φίλους του, δε μου λέει συνέχεια πως με αγαπάει και επίσης τι είναι αυτό το κόλλημα με τη μπάλα;

-Τι παράξενα πλάσματα ε;

Λοιπόν κορίτσια ηρεμήστε.

Αυτά δεν είναι προβλήματα, αυτά καλά κάνει και τα κάνει.

Δηλαδή εσύ αν έβλεπες ή έπαιζες κάτι που σε εξιτάρει  και το γουστάρεις θα ήθελες συνέχεια διπλά σου έναν κολαούζο ακόμα κι αν είναι ο άνθρωπος σου; 

Όλοι θέλουμε κάποιες στιγμές μόνοι μας και με τις παρέες μας

Εσύ δε θες χρόνο με τους δικούς σου φίλους;

Όσο για τη μαγική λεξούλα όσο πιο συχνά λέγεται τόσο πιο εμετική γίνεται.

Λίγες φόρες και όταν χρειάζεται είναι μια χαρά, αλλιώς χάνει το νόημα.

Αν θέλετε να τους κατηγορήσετε γιατί μπορεί να είναι άπιστοι χωρίς λόγο ή να λένε ψέματα ή όντως να σας γράφουν, εκεί ναι να το δεχτώ κάτι δεν πάει καλά.

Αλλά στο σημείο αυτό κορίτσια μου θα σας πω κάτι που είμαι σίγουρη ότι το ξέρετε απλά δυσκολεύστε να το παραδεχτείτε.

Όλα είναι δράση αντίδραση. Όποτε αν δεν έχει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα ή μια χρονιά συμπεριφορά μαλάκα ή δεν είναι  καθυστερημένος και γελοίος τότε κάπου φταίτε κι εσείς.

Κάτι κάνετε λάθος.

Όποτε μην τους κατηγορούμε όλους κατευθείαν και μη κάνετε το λάθος να τους βάζετε όλους στο ίδιο σακί.

Και ξέρεις γιατί;

Γιατί θα τους κάνεις ακόμα κι αυτούς τους λίγους να πιστέψουν ότι πρέπει να το κάνουν γιατί είναι άντρες και πρέπει να είναι γουρούνια και γελοίοι.

Γιατί το ξέρω υπάρχουν πολλοί που σκέφτονται σαν κι εμένα είτε είναι γυναίκες είτε είναι άντρες, αλλά μερικές φόρες σε μια στιγμή αδυναμίας -γιατί άνθρωποι είμαστε όλοι στη τελική- θα καταπιαστούν από αυτές τις δηλώσεις και τα στάνταρ και θα τη κάνουν τη μαλακιά τους  -όποια κι αν είναι αυτή-  και τότε ποιος θα φταίει;

Εκεί δεν θα φέρουν ευθύνη μόνο τα πρότυπα που μας πλασάρουν, αλλά κι εμείς.

Κι αυτό ισχύει και για εμάς τις γυναίκες.

Και να σας πω κάτι…Γιατί κατηγορούμε τόσο εύκολα τους άνδρες και δεν βλέπουμε τα χάλια που επικρατούν στη θηλυκή πλευρά;

Αλλά σας λέω στη τελική είναι τι άνθρωπος είσαι και όχι αν είσαι άντρας ή γυναίκα, να το θυμάστε αυτό!

Όπως και να χει σήμερα είναι η «Παγκόσμια Ημέρα του Άντρα» μια μέρα να γιορτάσεις τους άντρες εκείνους που είναι σωστοί, άξιοι και ξέρεις πολύ καλά πως ανεξάρτητα από μικρό χαζό- συμπεριφορές πάνω από όλα είναι ωραίοι άνθρωποι και αξίζουν την αγάπη σου, τον θαυμασμό σου τον έρωτα σου και τον χρόνο σου γιατί διαφέρουν τόσο από όλους εκείνους που χαλάνε το όνομα τους.

Και όχι μόνο των ανδρών, αλλά του ανθρώπινου είδους γενικότερα.

ΥΓ1: Σου φάνηκε ότι δεν υπήρχε λόγος να γραφτεί και πως ήταν πολύ μεγάλο; Δεν μπορώ να κάνω κάτι τώρα το διάβασες.

ΥΓ2: Λευτεριά στους ανθρώπους ρεεεε!!!

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη

ΕΣΥ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΕΣ ΝΑ ΠΙΕΙΣ;

Οι εθισμοί και τα πάθη οδηγούν τις περισσότερες φορές σε καταστροφικά που θυμάσαι για μια ζωή λάθη. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις  που μπορεί να σου βγουν σε καλό.

Θα το θέσω διαφορετικά όμως, χωρίς λόγο έτσι γιατί μπορώ…

Μια από τις πιο εύκολες επιλογές για να πιεις κάτι σχετικά ελαφρύ και νόστιμο όταν βγαίνεις για πότο είναι η μπύρα, το κρασί ή κάποιο άλλο αλκοολούχο που συνήθως το χαλάς είτε με χυμό λεμόνι είτε με coca-cola.

Έχεις συνηθίσει τόσο πολύ αυτές τις επιλογές που νομίζεις ότι δεν μπορείς να απολαύσεις εξίσου κάτι εντελώς διαφορετικό.

Ναι ίσως πάρεις lager ή weisser, λευκό ή κόκκινο κρασί, βότκα με χυμό λεμονί ή πορτοκάλι, αλλά μέχρι εκεί…

Και ξαφνικά εκεί που έχεις βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια, έρχεται εκείνο το διαφορετικό να σου αλλάξει γεύση, διάθεση και γούστα.

Αρχικά αρνείσαι να το δοκιμάσεις.

Νομίζεις  πως ένα πότο σκέτο είναι βαρύ και κακό στη γεύση, αλλά τελικά αντιλαμβάνεσαι ότι είναι αυτό που ήθελες για να ξεφύγεις από τη ρουτίνα και τα συνηθισμένα.

Νιώθεις τους αλκοολικούς του βαθμούς να είναι τόσοι όσοι για να σε φέρουν σε ευφορία, η γεύση του είναι έντονη και δυνατή, ιδιαίτερη και αγνή, απαλλαγμένη από οτιδήποτε μπορεί να την αλλοιώσει.

Κάθε γουλιά είναι μοναδική.

Θες να το πεις Hendrix ή Tanqueray, Jameson ή Lagavulin, Angustura ή El Dorado;

Είναι κάτι που δε θες να το πιες με μανία, θες να το απολάυσεις!

Χα! Αυτό είναι το θέμα η ποιότητα και η γεύση του είναι πιο εξεζητημένη και αυτό σε κάνει να θες να το πιεις αργά και απολαυστικά.

Αυτό είναι που πρέπει να προσέξεις γιατί αν κάνεις κατάχρηση τότε θα γίνει σαν τα αλλά... θα χάσει ρε παιδί μου τη γευστική του μαγεία. Αν όμως αντιληφθείς την αξία του να το απολαμβάνεις τότε είσαι σε καλό δρόμο.

Καταλαβαίνεις τι εννοώ;

Είναι κάπου εκεί και το έχεις δει ή αν δεν το έχεις δει μέχρι στιγμής, θα έρθει. 

Το θέμα είναι να το αναγνωρίσεις και να το εκτιμήσεις.

Αλλιώς θα μείνεις στις συνηθισμένες σου επιλογές.

Όχι ότι το κρασί και η μπύρα είναι κακές επιλογές υπάρχουν άλλωστε κορυφαίες ετικέτες στο είδος τους.

Αλλά το ζητούμενο είναι τι θες.

Είναι και φόρες που θέλεις κάτι το διαφορετικό που να σου κρατάει το ενδιαφέρον περισσότερο και να είναι ιδιαιτέρα και υπέροχα εθιστικό χωρίς να είναι καταστροφικό.

ΥΓ1: Αν δεν έβγαλες κανένα  νόημα δεν σε αδικώ…

ΥΓ2: Από την άλλη βεβαία είναι και λίγο παράξενο γιατί σημαίνει ότι δεν έχεις ιδέα από αλκοόλ που οκ αυτό το κατανοώ, αλλά από την άλλη δεν μπορεί να μην έχεις έναν εθισμό ή να μην έχεις ερωτευτεί ποτέ.

ΥΓ3: Ο ναι στο λέω ξεκάθαρα για έρωτα μιλάω κάπως αλληγορικά και με έναν περίεργο παραλληλισμό.

ΥΓ4: Το ξέρω είναι λίγο σαχλό, αλλά πήγαινες γυρεύοντας όταν πάτησες το link για να το διαβάσεις.

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου, 

Δήμητρα Σκλαβούνη

ΑΣΕ ΣΟΥ ΛΕΩ ΜΗ ΡΩΤΑΣ…

Όταν ξέρεις την απάντηση μη ρωτάς, άστο να πάει στην ευχή.

Ξέρεις για ποιες στιγμές λέω, εκείνες που δεν κάνει να ρωτάς γιατί γίνονται χειρότερες οι καταστάσεις και οι αντιστάσεις πέφτουν ανοίγοντας  μπροστά σου έναν δρόμο που ίσως δεν μπορείς να αντέξεις τη διαδρομή του…

Και αφού ξέρεις γιατί ρωτάς;

-Ποιο είναι το πρόβλημα σου;

-Τι ψάχνεις να ακούσεις;

-Θες να ακούσεις τα λάθη σου;

Δεν μπορείς να τα αναγνωρίσεις αλλιώς;

Κι αφού ξέρεις γιατί δεν κάνεις κάτι να αλλάξεις την κατάσταση;

Μάλλον γιατί δεν σε ενδιαφέρει πολύ…

Αυτό είναι που φοβάσαι να παραδεχτείς;

Ότι δεν σε ενδιαφέρει και τόσο;

Όποτε τι ψάχνεις όταν ρωτάς;

Έναν καυγά χωρίς νόημα;

Άσε σου λέω μη ρωτάς…

Μερικές φορές η σιωπή δίνει τις καλύτερες απαντήσεις.

Και ναι η μοίρα και ο χρόνος παίζουν τον ρόλο τους, αλλά και οι άνθρωποι το δικό τους…

Γι’ αυτό σου λέω μη ρωτάς…

Οι καταστάσεις διαμορφωθηκαν έτσι επειδή εμείς τις οδηγήσαμε εκεί…

-Τι θέλεις λοιπόν και ρωτάς;

Πιστεύεις ότι θα πάρεις διαφορετικές απαντήσεις από αυτές πού ήδη ξέρεις;

Βασικά, σε τι ακριβώς πιστεύεις;

Στην καλή διάθεση των άλλων να σου δώσουν ευκαιρίες;

Άμα σου λέω, μη ρωτάς…

Δεν έχεις ακούσει αυτό που λένε «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς»;

Δε θέλω να ρωτάς…

Κάνε αυτό που θες, αλλά μη ζητάς και τα ρέστα…

Τι έτσι ξαφνικά μας την έδωσε και αποποιούμαστε τα πάντα και ψάχνουμε να ρίξουμε ευθύνες στους άλλους για τα δικά μας λάθη;

Μα δυστυχώς δεν μπορείς να καταλάβεις πως μ’ αυτά στη τελική το κεφάλι σου θα φας.

Γι’ αυτό σου λέω στάματα να ρωτάς…

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη

ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΘΕΣ Ή ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ;

Και οι μέρες περνάνε, ο χρόνος τρέχει και εσύ κυνηγάς τους δείκτες του ρολογιού της ζωής.

Ψάχνεις για δουλειά, για λεφτά, για αναγνώριση, για ικανοποίηση, για σχέση, για ερώτα για αγάπη … ψάχνεις να γεμίσεις το ανικανοποίητο εγώ σου.

Και τι έγινε;

-Νιώθεις ευτυχία;

- Ή απλά κυνηγάς και ψάχνεις;

Τόσα χρόνια που το κάνεις αυτό τελικά αξίζει;

Αυτά που θες τα θες όντως ή μήπως τα θέλουν οι άλλοι για σένα και το πίστεψες πως τα έχεις ανάγκη;

Κι αν σε όλα αυτά που είπες όχι και έκλεισες βροντερά την πόρτα επειδή δεν ταίριαζαν με τα δήθεν στάνταρ σου, ήταν τελικά ότι καλύτερο για τη ζωή σου;

Έχεις κάτσει να σκεφτείς τι πραγματικά θα σε κάνει να νιώσεις ευτυχία;

Αλλά πραγματικά…

Αν δεν το έχεις κάνει σε παροτρύνω να το κάνεις.

Πολλές φορές νομίζουμε ότι έχουμε ανάγκη πράγματα, καταστάσεις ακόμα και ανθρώπους στη ζωή μας επειδή απλά μας έχει επιβληθεί(και βλακωδώς το επιτρέψαμε)…

Μπορεί όμως να σοκαριστείς όταν συνειδητοποιήσεις πως πολλά από αυτά δεν τα έχεις ανάγκη γιατί αντί να σε κάνουν ευτυχισμένο σε κάνουν δυστυχισμένο.

Μην αφήνεις τα γενικά πρότυπα και στάνταρ των άλλων να καταστρέφουν τη ζωή σου.

Και δε λέω, εννοείται να κυνηγάς και να ψάχνεις αυτά που θες, αλλά αυτά που όντως θες.

Να ξεφύγεις ρε παιδί μου από την ψεύτικη πραγματικότητα που σου έχουν πλάσει να ζεις.

Ζήσε με τους δικούς σου όρους.

Γενικά ξέρεις τι;

Μην είσαι αδύναμος και μάθε να στηρίζεις τις επιλογές σου.

Κι αν αυτά που επιλέγεις και σε κάνουν να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου δεν ικανοποιούν τους άλλους, τότε συμβαίνουν δυο πράγματα.

Ή οι επιλογές σου παραβιάζουν τις επιλογές και τις ζωές άλλων ή οι άνθρωποι που έχεις κοντά σου δεν είναι οι κατάλληλοι.

Όποτε στην πρώτη περίπτωση, είπαμε να κάνεις αυτό που θες,αλλά μην πληγώνεις και ενοχλείς τους γύρω σου γιατί τότε οριακά θα σε χαρακτήριζα γελοίο.

Στη δεύτερη περίπτωση, όποιος δεν σε δέχεται μπορεί απλά να αποχωρήσει από τη ζωή σου.

Και όπως λένε και οι στίχοι του "As I Am" των Dream Theater:

"To those who understand, I extend my hand

To the doubtful I demand, take me as I am

Not under your command, I know where I stand

I won't change to fix your plan, Take me as I am"

 Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη

ΑΦΕΣΟΥ, ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ

Έντονα συναισθήματα, ματιές που παγώνουν το αίμα, παθιασμένα αγγίγματα, μεγαλεπήβολα λόγια και βράδια γεμάτα αδρεναλίνη και έρωτα.

Ναι φίλοι μου έρωτα!

(Μερικές φορές μοιάζει να είναι απάντηση στα πάντα)

Αχ,  ο έρωτας είναι δυνατό και υπέροχο συναίσθημα και μια πράξη γεμάτη μαγεία.

Μπορεί να είναι εφήμερος, να μη κρατάει για πάντα, αλλά είναι ωραίο να τον ζεις μέχρι τελευταίας στιγμής.

Γιατί λοιπόν τον καταστρέφουμε τόσο πολύ;

Αλήθεια τι έχουν πάθει οι άνθρωποι γύρω μας;

-Τι είδους καταραμένη μαύρη μαγεία σας έχει κάνει το μυαλό πούρε; 

Τα πράγματα είναι απλά, ερωτεύεσαι και το ζεις . 

-Γιατί έχετε τόσες άμυνες; 

-Τι;  

Μάλλον δεν σας άκουσα καλά…

 -Έχετε πληγωθεί;

Να δεις που δεν το έχει πάθει ποτέ κάνεις στον πλανήτη γη…

Όλοι έχουμε πληγωθεί, άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο.

 Αλλά πως το βλέπεις; 

 Δεν θα ερωτευτείς ξανά;

Ξέχασες ποσό ωραίο είναι;

-Τι;;  Προτιμάς να κουμαντάρεις τα συναισθήματα σου;

-Πως μπορείς;

-Γιατί να το κάνεις αυτό;

-Τι είναι καρδιά μου φοβάσαι πως θα φας πάλι τα μούτρα σου;

Συγγνώμη που θα στο πω, αλλά είναι πολύ πιθανό!

Δεν μπορείς να ζεις σε μια δήθεν ασφάλεια που έχεις φτιάξει μέσα στο υστερικό μυαλουδάκι σου για να μην πληγωθείς.

Δεν είναι καλό να προστατεύεις τόσο πολύ τον εαυτό σου γιατί τότε ξεχνάς να ζεις.

Θες να καταλήξεις σαν κάτι ζευγάρια που δεν είναι καν παντρεμένα και απατά ο ένας τον άλλον χωρίς κανένας να θέλει να χωρίσει μη τυχόν και χάσει τη σιγουριά του;

Αλήθεια πόσο μίζερο και θλιβερό…

Και να σου πω κάτι, οι συναισθηματικές σου εμπειρίες θα σε φέρουν πιο κοντά  στο να αναγνωρίσεις και να εκτιμήσεις αυτόν τον πολυπόθητο έναν και μοναδικό έρωτα της ζωής σου.

Αφήστε τις δικαιολογίες και ερωτευτείτε με όλο σας το είναι!

Είναι υπέροχο, μαγικό και αναζωογονητικό!

ΥΓ1: Κι αν πάλι ζήσεις έναν αποτυχημένο έρωτα δε χάλασε και ο κόσμος. Σημασία έχει πως είχες το θάρρος  να αφεθείς σε δυνατά συναισθήματα. ΤΟ ΕΖΗΣΕΣ! Απαραίτητα συστατικά για να αναρρώσει σύντομα η πονεμένη καρδιά σου είναι η μουσική, το αλκοόλ και τα φιλαράκια σου. Και μια αυτοκριτική  δε θα ήταν κακή!

ΥΓ2: γιου γουιλ σορβαιβ! 

https://www.youtube.com/watch?v=7KJjVMqNIgA

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη

ΟΤΑΝ Η ΜΑΝΑ ΤΕΡΑΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΕΡΑΤΑ...

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΠΑΝΟΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

Αχ καημένη Lady Gaga τι σου έμελλε να πάθεις……  Αχ καημένη λαίδη που εσύ ήρθες στη χώρα της Venus και τελικά δεν είχες καταλάβει ότι επισκέφτηκες τη χώρα της σοβαροφάνειας. Όχι σοβαρότητας ΣΟΒΑΡΟΦΑΝΕΙΑΣ.

Από την πρώτη κιόλας στιγμής που πάτησε το πόδι της στην Ελλάδα άρχισε το κράξιμο με την κορύφωση του σήμερα (20-09-14) μια μέρα μετά τη συναυλία. Και τι δεν έχω δει και ακούσει αυτές τις μέρες…. Αναλύσεις επί αναλύσεων… Πολύτιμοι τηλεοπτικοί χρόνοι εκπομπών (ακόμα και «σοβαρών» εκπομπών) δαπανούνται αναλύοντας το πόσο  τρελή, διαφορετική ή προκλητική είναι η Στέφανι Τζερμανότα (aka Lady Gaga) .

«Έχουμε εθιστεί στην χαζομάρα», «η έλλειψη παιδείας φταίει για όλα», «κιτς», αποκρουστική». Λέξεις και εκφράσεις που ακούγονται ξανά και ξανά στα λαϊκά δικαστήρια που έχουν στηθεί παντού.

Ώπα ώπα για να ηρεμήσουμε λίγο Greeks σοβαροφανείς monsters.

 Από πότε το διαφορετικό είναι κακό;  

Από πότε η έκφραση με τον όποιο τρόπο είναι κατακριτέα;

 Και όλα αυτά γιατί μιλάμε για έναν αντι- ηρώα. Μια κοπέλα 28 ετών λίγο κοντή λίγο ασχημούλα που απλά ακολούθησε τα όνειρα της. Και τα κατάφερε, βουλώνοντας τα στόματα  όσων την αμφισβήτησαν ή την κορόιδευαν στο σχολείο .

-Πόσο πιο χαρμόσυνο μήνυμα μπορεί να στέλνει αυτό το τερατάκι ; ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΕΨΕ ΓΙ’  ΑΥΤΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΣΟΥ, ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΟΥ , ΤΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΣΟΥ , ΤΗΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΣΟΥ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ  ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΣΟΥ!!!!

Εγώ πήγα στη συναυλία και πλήρωσα 70 ευρώ, έτσι γιατί μου τρέχουν από τις τσέπες (#not ). Δεν το μετανιώνω  καθόλου. Γιατί είδα μερικές χιλιάδες κόσμο (όχι το στάδιο δεν ήταν γεμάτο, και; ) να περνάει καλά. Συγκινήθηκα βλέποντας την αγάπη της για τη χώρα μας και πόσο τη σέβεται , πιο πολύ και εμάς τους ίδιους. Πήρα πολλά από αυτή τη συναυλία σε προσωπικό επίπεδο που θα τα κρατήσω για μένα…

Αλλά τι ξέρω εγώ;

Άλλος ένας εθισμένος στη χαζομάρα είμαι, άτεχνος που αγαπώ τις «μουτζούρες» του Νταλί και του Πικάσο, χορεύω στους κολασμένους ρυθμούς του Elvis Prisley και παρακολουθώ διαγωνισμούς τραγουδιού που ανέδειξαν την Celine Dion , την Vicky Leadros , τους Secret Garden… Δεν με αντέχω αλλά τι να κάνω I was born this way!..

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ!

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να κράζουμε κάποιον για τα μουσικά του γούστα όταν αυτά είναι διαφορετικά από τα δικά μας.

Δηλαδή εδώ που τα λέμε πόσο «κολλημένος» και ίσως κομπλεξικός πρέπει να είσαι για να το κάνεις αυτό;

-Και ποιος σου είπε ότι αυτό που ακούς είναι για κάποιο λόγο το καλύτερο;

-Και ποιο είναι το καλύτερο στη τελική;

-Ποιος το κρίνει;

Βασικά, ποιος μπορεί να κρίνει για μένα και για σένα;

-Ρε είστε καθόλου καλά;

Αφορμή να γράψω αυτό το κείμενο είναι η συναυλία της Lady Gaga, αν και μονίμως μου δίνονται αφορμές…

Το τι κράξιμο έπεσε για όσους πήγαμε στη συναυλία δε λέγεται.

-Τι θες ρε βλάκα και ποιο είναι το πρόβλημα σου;

Αλήθεια άκουσα τρελά πράγματα!

Έχουμε κρίση και δεν έχουμε λεφτά και άλλος πλήρωσε τόσα λεφτά να δει την Gaga!

Ναι ρε τόσα λεφτά πλήρωσε γιατί γουστάρει να μην είναι μίζερος και ήθελε να την δει!

Εσύ που είναι πολύ πιθανό να έχεις αγοράσει το τελευταίο iphone και να το έχεις με κάρτα σου είπε κανείς τίποτα;

Εσύ που πλήρωσες τόσα λεφτά να πάρεις την κονσόλα σου, τι;

Δε σε πιάνει το ίδιο σκεπτικό;

Κάτσε να σκεφτώ…

Όχι, όχι δε σε πιάνει γιατί δε σε συμφέρει… συνέχισε να εθελοτυφλείς και ξέρεις τι; Μη κοιτάς την καμπούρα σου  κράζε μόνο τους άλλους!

Επιστρέφοντας στο θέμα της μουσικής…

Δεν μπορώ να καταλάβω ποιος έχει θέσει κριτήρια που πρέπει να είναι αποδεκτά για όλους μας.

Στη βάση μου ακούω μέταλ και ροκ, αλλά φίλε μου μεγάλωσα με ποπ και oldies και στη πορεία ανακάλυψα τη ραπ και το hip-hop, αγάπησα την κλασική μουσική και τη τζαζ, χορεύω με τα ροκαμπίλι, δε με χαλάνε κάποια κομμάτια ηλεκτρονικής και ναι ρε φίλε γουστάρω να ακούω και κάποια ελληνικά λαϊκά.

-Έχεις πρόβλημα;

Θα σου έλεγα πώς να το λύσεις, αλλά έχω τρόπους και θα συγκρατηθώ!

Ο καθένας ακούει ότι ΘΕΛΕΙ!!!!

Είναι δυνατόν να κρίνεις τον άλλον για τα μουσικά του γούστα;

 Και όχι απλά να τον κρίνεις,  να τον κράζεις;

Μεταξύ μας πρέπει να είσαι μπαγλαμάς.

Άκου τώρα δήθεν κουλτουριάρη, ξερόλα και απόλυτε τύπε!!

Ο άνθρωπος που αγάπα τη μουσική ξέρει πολύ καλά πως δεν έχει όρια.

Αν δεν του αρέσει  κάτι δεν το ακούει και ούτε κάθεται σαν κατίνα ή σαν παιδί γυμνασίου να κρίνει αρνητικά τον άλλον.

Αλλά σε κάτι τέτοια φαίνεται η παιδεία και η κουλτούρα του καθενός και πολλοί αποδεικνύεται περίτρανα ότι είστε κενοί και επιφανειακοί.

 Φοβάστε και ντρέπεστε να κάνετε κάτι διαφορετικό από τα στανταρς που σας έχουν θέσει και έχετε θέσει και επιβάλλει στον εαυτό σας.

Ναι μη σε δουν εσένα και καλά που ακούς μεταλ να ακούσεις ποπ θα πέσουν  να σε φάνε ή μη σε δουν εσένα και καλά ψαγμένε αλτερνατιβα να ακούς κάτι ελληνικό λαϊκό  θα χαλάσει η εικόνα σου…

Η εικόνα σας είναι ήδη χαλασμένη!

Αλλά πιο πολύ είστε εσείς εσωτερικά χαλασμένοι και καταπιεσμένοι χωρίς λόγο.

Ωπ! Σου φαίνεται ότι βγάζω κακία;

Όχι δεν είναι κακία είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ!

Στη τελική σταμάτα να κρίνεις συνέχεια τον διπλανό σου επειδή κάνει κάτι το οποίο δε σου αρέσει.

Έχουμε κοινά και αντίθετα, θα το δεχτείς επιτελούς ή θα συνεχίσεις να κάνεις σα βλάκας;

Η επιλογή είναι δική σου.

ΥΣ1: Η συναυλία της gaga τα έσπασε και η τύπισσα είναι τρομερή στην σκηνή, έχει φωνάρα και στη τελική περνάει και κάποια καλά μηνύματα στους φανς της

ΥΣ2:  ΔΙΕΥΡΥΝΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ ΣΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΚΟΛΛΑΣ ΣΕ ΤΑΜΠΕΛΕΣ!

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη

ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΕΝΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ

Βρε μυαλό αλλιώς τα φανταζόσουν κι αλλιώς τα ζεις!

Όλα αυτά που θα ακολουθήσουν είναι σκέψεις συνειρμικές που ξεκίνησαν διαβάζοντας το περιοδικό «Σινεμά»…

Εντάξει, δε θα στο κρύψω μου «βασανίζουν» το μυαλό κι άλλες φορές, αλλά σήμερα πυροδοτήθηκαν από την ανάγνωση του επετειακού αυτού τεύχους.

-Ξέρεις τι «είδα» ξεφυλλίζοντας το;;  

«Είδα» εκείνη τη ζωή που ονειρευόμουν από μικρό παιδί  να είναι κάπου μισό-παγιδευμένη...

Ωχ !! Έγινα πάλι υπερβολική και ακόμα δεν άρχισα να γράφω…

Κάτσε θα στα πω από την αρχή και άμα αντέχεις διάβασε τις τρέλες μου μέχρι το τέλος.

Θα σου περιγράψω μερικές εικόνες έτσι όπως τις θυμάμαι…

Το φόντο μας είναι οι δεκαετίες 1990 και 2000 πρωταγωνιστές γονείς, συγγενείς, φίλοι των γονιών κι εγώ …

ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΩΤΗ:

Βραδυνές επισκέψεις στο σπίτι με σάουντρακ ΠΑΝΤΑ ξένη μουσική – υπήρχε μια σνομπιστική τάση των γονιών μου  για τα λαϊκά, σκυλο-λαϊκά εκείνης της εποχής- μυρωδιά J&B ή Cutty Sark ή Chivas –όχι και τόσο καλό γούστο στο ουίσκι-  ανακατεμένη με μυρωδιές Rothmans Royals 120 και Marlboro.

Οι κουβέντες άρχιζαν πάντα με τα τρέχοντα νέα, δυο τρία χαζά πειράγματα και αστεία και μετά ατέλειωτες κουβέντες για πολιτικά ..αυτό ήταν αλήθεια τοοοσοο βαρετό και κουραστικό γιατί όλοι τσακωνόντουσαν μεταξύ τους, αλλα μετά κάπου ηρεμούσαν και άρχιζαν αστείες ιστορίες από τα παλιά.

 ΕIΚΟΝΑ ΔΕΥΤΕΡΗ:

Κυριακή πρωί το σπίτι μυρίζει ζεστό καφέ φίλτρου, πάντα ακούγεται ξένη μουσική από το ραδιόφωνο και το τραπέζι του σαλονιού είναι  γεμάτο από εφημερίδες, ένθετα και περιοδικά!

Αλήθεια μιλάμε για υπερκαταναλωτικά πλάσματα παίζει να υπήρχε στο σπίτι μου ότι εφημερίδα και περιοδικό κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή!

Πληθώρα εικόνων και ιστοριών τυπωμένα και όλα μπροστά μου περιμένοντας να τα ξεψαχνίσω…

Δεν ήξερα τι να πρωτοδιαβάσω!

-Εφημερίδες με τα νέα όλης της εβδομάδας ή αυτά τα τόσο αγαπημένα μου περιοδικά μόδας που έκαναν το μυαλό μου να σκέφτεται από τότε ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη.

Τελικά κατέληγα στα κομιξ μου, αλλά ήδη είχα δει και είχαν εντυπωθεί στο μυαλό μου εξώφυλλα και plot ταινιών, τάσεις της μόδας, τα νέα μπαράκια και στέκια της Αθήνας, καινούριες κυκλοφορίες από μουσικά άλμπουμ και όλα αυτά τα ωραία!

 ΕΙΚΟΝΑ 3

-Μπαμπά θα πεις στους φοιτητές τους να μου γράψουν ακόμα μια κασέτα με τραγούδια;

Τι ωραίο ήταν αυτό! Τόσες κασέτες με ξένη μουσική και μερικές φόρες παραδόξως και κάποια  ελληνικά ποπ.

Η αλήθεια είναι πως ήταν κάπως ψυχασθενικό αυτό που έκανες με τη μουσική βρε μπαμπά.

Ξέρεις ο μπαμπάς μου δεν γουστάρει καθόλου τα λαϊκά εκτός από εκείνα τα παλιά τα πιο όμορφα λαϊκά  τραγούδια του Ζαμπετα και του Γιαννη Καλατζη, αλλά μέχρι εκεί.

Επίσης δεν ήθελε να ακούει τραγούδια παλαιότερων δεκαετιών του έφερναν κατάθλιψη έκτος από τον αγαπημένο του και δικό μου αγαπημένο Elvis Presley, Dean Martin, Harry Βelafonte, Neil Sedaka και όλους αυτούς τους σχετικούς.

Όπως καταλαβαίνεις εκείνος έκανε κουμάντο στα μουσικά δρώμενα του σπιτιού και έτσι κι εγώ έμαθα να αγαπώ τους παλιούς και να εκτιμώ τους νέους...ευτυχώς  δεν έχω τόσο κολλημένο μυαλό και ακούω διάφορα είδη και από περασμένες δεκαετίες.

 ΕΙΚΟΝΑ 4

 Αααχ είναι Χριστούγεννα τι τέλεια, σχολικές διακοπές, χαρούμενα τραγούδια, δώρα, βόλτες στα μαγαζιά με τη μαμά μου.

Όλοι οι δρόμοι στολισμένοι, έρεε το χρήμα και τα πάντα ήταν στολισμένα, οριακά μόνο οι κάδοι σκουπιδιών  δεν ήταν τυλιγμένοι  με γιρλάντες! Στο σπίτι γινόταν πανικός από αυτά που μας έστελναν φίλοι, γνωστοί και συνάδελφοι των δικών μου … καλαθιά με κρασιά, ποτά, σοκολατάκια και κάρτες !

Σου λέω το χρήμα έρεε από παντού!!!

  ΕΙΚΟΝΑ 5

 Όταν μεγαλώσω θα γίνω δημοσιογράφος αγαπώ τόσο πολύ το ραδιόφωνο και τα περιοδικά.

Λίγο ο μπαμπάς, λίγο η πληθώρα εφημερίδων και περιοδικών στο σπίτι το ραδιόφωνο που ήταν μόνιμα ανοιχτό …δεν ήθελα πολύ!

-Ξέρεις τι τρόπο είχα βρει να παίρνω παραπάνω λεφτά από τους γονείς μου και να τους κάνω να χαίρονται που είμαι δημιουργική;

Έφτιαχνα ολόκληρα περιοδικά μόνη μου!

Μερικές κόλλες Α4, κομμένες φωτογραφίες από περιοδικά και δικά μου χειρόγραφα κείμενα. 

Νομίζω τους το έδινα 500 δραχμές!

Μιλάμε για ενθουσιασμό όχι αστεία και δικό τους και δικό μου!

 

ΕΙΚΟΝΑ 6

Να πάμε στο βίντεο κλαμπ να πάρουμε ταινίες!!! ΘΡΙΛΕΡ ΟΜΩΣ!!

Οι γονείς μου δεν ξέρω δεν ήταν/ είναι πολύ νορμάλ με άφηναν να βλέπω από πολύ μικρή θρίλερ, ταινίες τρόμου και κυριολεκτικά ότι ταινία έβλεπαν μπορούσα να τη δω κι εγώ.

Κανένα όριο! Πφφ δεν απορώ που έχω βγει έτσι.

Κι άλλες εικόνες από το πώς «κινείτε» ο κόσμος γύρω μου.

ΕΙΚΟΝΑ 7

Το σπίτι γεμάτο βιβλία! Βρε μαμά διαβάσεις σα σίφουνας.

 -Αποτέλεσμα;

Σχεδόν κάθε εβδομάδα πηγαίναμε  βόλτα στο βιβλιοπωλείο να πάρουμε καινούρια βιβλία.

Τι υπέροχη αίσθηση να διαβάσεις την υπόθεση, να χαζεύεις εξώφυλλα και να μυρίζεις το εσωτερικό τους!

Αλήθεια θα ευχαριστώ για πάντα την υπέροχη και καταπληκτική μαμά μου που χωρίς καν να το καταλάβω με έκανε να αγαπήσω τα βιβλία!

Μου άνοιξε έναν ατέλειωτο κόσμο μπροστά μου και την αγαπώ ακόμα περισσότερο γι’ αυτό.

 ΕΙΚΟΝΑ 8

 Βασική αρχή κάθε φόρα που θα βγαίνουμε θα πηγαίνουμε κάπου διαφορετικά και ξεχωριστά.

Εκτός από κάποια στάνταρ φαγάδικα όντως πηγαίναμε κάθε φόρα σε διαφορετικό μέρος και μαγαζί.

Και το αγαπημένο μου, η βραδινή βόλτα με το αυτοκίνητο!

Όπου και να ήμασταν  πάντα οδηγούσαμε μέχρι την Ομόνοια να πάρουμε εφημερίδες, αλλά ουσιαστικά αυτό γινόταν γιατί οι δικοί μου ήξεραν ότι μου αρέσει να χαζεύω τον κόσμο μέσα από το αυτοκίνητο,  με συνοδεία  μουσικής.

Τι όμορφα αλήθεια, θυμάμαι ακόμα πως ήταν ο κόσμος έξω αργά εκείνη την ώρα.

Ναι υπήρχε και τότε παρακμή, αλλά υπήρχε μια άλλου είδους ζωή στους δρόμους, άλλος κόσμος, άλλη νοοτροπία …φαινόταν.

Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα γέμιζαν το μυαλό μου με σκέψεις από μικρή για το πώς θα είναι όταν θα μεγαλώσω

-Πως;

Στο ΔΙΚΟ μου σπίτι, με τις συλλογές μου από βιβλία, ταινίες και μουσικά άλμπουμ. Με τους φίλους μου και τη σχέση μου συζητώντας για τα πάντα. Βολτάροντας σε διαφορετικά μέρη μαζεύοντας διαφορετικές εμπειρίες. Κάνοντας βραδυνές επισκέψεις στο κέντρο.  Να αρθρογραφώ σε κάποιο  περιοδικό ή εφημερίδα  για ζητήματα  που μας απασχολούν σε κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο και έχοντας μια ραδιοφωνική εκπομπή μιλώντας με τις ώρες για μουσική! Νιώθοντας ελεύθερη να δοκιμάσω τα πάντα έχοντας όμως τα ηθικά όρια και την ωριμότητα του να είμαι ελεύθερη να κάνω τις επιλογές μου.

-Και ξέρεις τι;

Σε μεγάλο βαθμό έχω καταφέρει αρκετά απ’ αυτά, αλλά όχι όλα!

Και όχι γιατί δεν μπορώ… ούτε γιατί σταμάτησα να κυνηγώ τα όνειρα και τους στόχους μου. Μάλλον περισσότερο  γιατί αυτή η «ζωή» κι αυτή η πολυτέλεια και υπερκατανάλωση που γινόταν στο παρελθόν και φαινόταν στα παιδικά μου ματιά σουπερ ουαου  ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΤΟΞΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ!

Και ρε γαμώτο  μπαμπά μαμά, συγγενείς και φίλοι των δικών μου σας αγαπώ το ξέρετε, αλλά δεν μπορεί, βάλατε κι εσείς το χεράκι σας και είναι οξύμωρο το ξέρω, αλλά σας μισώ και  λιγουλάκι που μου δείξατε τόσο ωραίες εικόνες και καταστάσεις βγαλμένες από ταινίες και τώρα έτσι όπως τα κάνατε-κάναμε δεν μπορώ εγώ και οι φίλοι μου να τις ζήσουμε και να τις χαρούμε!

Και ξέρεις τώρα δε σου μιλάω για τα τρελά μου όνειρα, μιλάω για εκείνα απλά της δεκαετίας του 1990 και 2000 πραγματοποιήσιμα όνειρα.

Και όχι δεν είμαι μίζερη μια χαρά ζω και τώρα-φυσικά και θα μπορούσα καλύτερα- αλλά είναι που πολλά στάνταρ χάθηκαν για πάντα.

Είναι και που ο κόσμος γύρω μας έγινε ακόμα πιο σάπιος ή ήταν πάντα τόσο  κι εγώ τον έβλεπα με παιδικά αθώα μάτια όπως ήθελα;

Όταν όμως έχεις κατά κάποιο τρόπο ζήσει κάτι και το περιμένεις γιατί λογικά έτσι ήταν να εξελιχθεί, απογοητεύεσαι όταν δε έρχεται…

Και ναι μπορεί να έχω καλύτερο γευστικό γούστο στο ουίσκι, μπορεί να μην έχω κολλήματα με μουσική, να αποφεύγω χαζές πολιτικές κουβέντες, αλλά είναι εκείνο το κάτι  των συγκεκριμένων δεκαετιών που πια δεν υπάρχει και  συγγνώμη αλλά δυσκολεύομαι να το περιγράψω με λέξεις, ήταν όμως κάτι που σε μάγευε.

Τουλάχιστον μάγεψε το παιδικό μου μυαλό.

-Γιατί τα γράφω όλα αυτά και ποιον νοιάζουν;

Μάλλον κανέναν!

Απλά ήθελα να βγάλω από μέσα μου αυτό που μου ξύπνησε το περιοδικό «Σινεμά» σήμερα και να το αποτυπώσω με λέξεις.

-Και γιατί το περιοδικό «Σινεμά»;

Γιατί κυκλοφόρησε 1989 και φέτος κλείνει 25 χρόνια ύπαρξης κι εγώ το ίδιο…

Και το περιοδικό αυτό υπήρχε πάντα στο σπίτι μου έκτος από τα τελευταία χρόνια - -καταραμένο –κάποιες φόρες- διαδίκτυο- μέχρι που σήμερα έπεσε στα χέρια μου και μου θύμισε όλα αυτά!

Αν άντεξες να το διαβάσεις όλο αυτό συγχαρητήρια!

Αν ταυτίστηκες με κάτι απ’ όλα αυτά περαστικά!

Αν με σιχάθηκες, καλά έκανες, δε σε αδικώ!

ΥΓ1: Επειδή μπορεί να σας στεναχώρησα ή να σας μιζέριασα θα σας πω μια τακτική που έχω κάνει τρόπο ζωής και περνάω καλά. Αυτό που κρατά την αισιοδοξία, την ελπίδα και τον ρομαντισμό στη ζωή μου για τη ζωή μου είναι η αγάπη! Αν αγαπάς, γενικά αν ΑΓΑΠΑΣ μπορείς να κάνεις πολλά. Γλυκάκια μου να αγαπάτε, αλήθεια δεν υπάρχει κάτι καλύτερο είναι η λύση και το φάρμακο σε όλα!

 ΥΓ2: Σοφία και Θέτις να ξέρετε σας είχα στο μυαλό μου όταν το έγραφα, κάτι σατανικό συμβαίνει …ίσως να φταίνε οι συζητήσεις που έχουμε κάνει. Σας αγαπώ!

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη