ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠO ΤΗΝ ΚΡΥΠΤΗ

Όμορφες ιστορίες βγαλμένες από την κρυπτή έτοιμες να μας κάνουν να αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο τον κόσμο γύρω μας.

Δεν φταίω εγώ αγαπητοί αναγνώστες. Εσείς που τα συζητάτε  μπροστά μου και κάπως έτσι η έμπνευση και ο προβληματισμός «αρρωσταίνουν» το μυαλό μου.

Αν προσβληθείτε  θα σας παρακαλούσα να κρατάτε τα εσώψυχα σας κρυφά, διαφορετικά  θα τα  δείτε στις επόμενες ιστορίες από την κρύπτη που σύντομα θα γεμίσουν το αλλόκοτο blog μου.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΥΠΤΗ Νο1

Σ'ΑΓΑΠΑΩ  ΜΕΝ ΑΛΛΑ

Δεν είμαι εγώ για τέτοια. Μου αρέσει η περιπέτεια.  Θέλω τον κίνδυνο.  Μου αρέσει,  πώς να στο πω, αυτό το απροσδόκητο, το απρόσμενο που ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη και κάνει την καρδιά σου να χοροπηδά λες και είναι σε τραμπολίνο.

Δεν μου αρέσουν βρε σου λέω οι φλατ καταστάσεις δεν έχω φτιαχτεί εγώ για αυτές.

Το εγώ μου είναι πολύ μεγάλο για να περιοριστεί στο δικό σου και οι προσδοκίες μου ακόμα μεγαλύτερες για να με περιορίσουν οι δικές σου.

Μα στο είπα δεν είμαι εγώ για αυτά.

Δεν τα μπορώ αυτά, με κουράζουν.

Πώς να στο πω, βαριέμαι εύκολα, θέλω διαρκώς να δοκιμάζω το καινούριο.

Με γοητεύει το άγνωστο και το μυστήριο.

Έτσι είμαι εγώ στο είπα από την αρχή μα εσύ αρνείσαι ακόμα και τώρα  να το καταλάβεις.

Σου λέω δεν μπορείς να με τιθασεύσεις, αλήθεια πες μου γιατί το προσπαθείς ακόμα;

Γιατί δε θα στο κρύψω το εγώ μου ικανοποιείται από την λατρεμένη και ευλαβική σου προσοχή.

Αλλά μέχρι εκεί εγώ δεν μπορώ να «κουβαλήσω» τα δικά σου συναισθήματα, δεν τα θέλω να γίνουν και δικά  μου,  μου αρέσει μόνο να ξέρω πως τα νιώθεις.

Μοναξιά;

Ω θεέ μου μα τι λέξη κι αυτή(!)

Βαρύγδουπη δεν είναι θαρρείς;

Αλλά κάτσε μήπως για αυτό προσπαθείς να με τιθασεύσεις;

Χα χα χα χα με κάνεις να γελάω.

Ανασφάλειες ;

Όχι όχι δεν νομίζω…

-Τι; Μα τι μου λες;

Άκου να δεις εγώ ξεκάθαρα λόγια λέω, εσύ γιατί επιμένεις;

Κοροϊδεύω τον εαυτό μου και κοροϊδεύω κι άλλους;

Μα σου είπα πως είμαι από την πρώτη κιόλας μέρα που σε είδα, ποιο είναι το πρόβλημα σου και τι δεν καταλαβαίνεις;

Η ζωή μας φεύγει πολύ γρήγορα γι' αυτό και η αγάπη πρέπει να δρα με κάποιους όρους και κανόνες, τι δεν το ήξερες;

Προστατεύεις αυτούς που αγαπάς με ψέματα.

Αλήθεια δεν το πιστεύεις;

Μα έτσι κάνουμε εμείς.

Προστατεύουμε και διατηρούμε την αγάπη μας με ψέματα, προκειμένου να περνάμε καλά.

-Τι σου φαίνεται γελοίο;

Μα όχι να μη σου φαίνεται, είναι το σωστό.

Μα αλήθεια σου λέω για πραγματική αγάπη, αλλά σου είπα και δεν με πρόσεξες θαρρώ πως η ζωή είναι μικρή.

Έτσι όλοι είμαστε ικανοποιημένοι, δε νομίζεις;

Εσύ με τον δικό σου τρόπο τα κάνεις όλα δύσκολα.

Συναισθήματα και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες.

-Δειλία;

Μα καλά δεν καταλαβαίνω πως σου ήρθε αυτή η λέξη.

Να σου πω υπονοείς ότι είμαι δειλός και ανασφαλής άνθρωπος;

Γιατί αν αυτό λες κάνεις μεγάλο λάθος.

Απλά έτσι είναι τα πράγματα, πρέπει να το αποδεχτείς.

Μα αλήθεια με ανακατεύει που είσαι τόσο ρομαντικός.

Το ψεματάκι το μικρό δεν κάνει κακό, δε βλέπεις άλλωστε  ποσό καλά περνάω;

-Τι δεν περνάω καλά;

Κάτσε περίμενε, δεν μπορείς να μου λες πως δεν περνάω καλά.

Κι εγώ και άλλοι γύρω μου μια χαρά περνάμε, απλά κάποιοι καλύτερο είναι να ζουν  στην άγνοια κι αυτό γιατί τους αγαπάω.

Με σύγχυσες κάπως η αλήθεια είναι, αλλά δεν πτοούμαι έτσι εύκολα.

Δεν μπορώ να ικανοποιήσω το δικό σου εγώ, ικανοποιώ μόνο το δικό μου κι αν δεν μπορείς να συμβάλλεις σε αυτό, μπορείς να φύγεις.

Άντε γιατί πολύ χρόνο μου σπατάλησες με τις χαζές σου ερωτήσεις και ανησυχίες  και έχω αγάπη να δώσω, μη το ξεχνάς.

Απλό δεν είναι;

Αλήθεια δεν ξέρω τι δεν καταλαβαίνεις τελικά...

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη

ΘΑ ΡΙΞΩ ΤΟ ΦΤΑΙΞΙΜΟ ΣΤΟ ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ

Αν και νομίζω πως είναι νωρίς, έχω την εντύπωση πως αυτές τις μέρες γυρίζοντας σπίτι, μου ήρθε η ιδιαίτερη μυρωδιά του νυχτολούλουδου.

Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό εε;

Αυτομάτως πυροδοτούνται μνήμες άρρηκτα συνδεδεμένες με το άρωμα αυτό το οποίο έχει «πρωταγωνιστησει»σε δεκάδες καλοκαιρινές βραδιές,νομίζω όλων μας.

Γιατί όπως και να το κάνεις είναι αυτή η τόσο ευχάριστη και μαγική μυρωδιά του συγκεκριμένου λουλουδιού που μόνο γλυκιά αναστάτωση σου προκαλεί και καθώς φτάνεις στο σπίτι θες να συνοδεύεις την αίσθηση που σου δημιούργησε το άρωμα του, με απαλές μουσικές άλλων, πιο ρομαντικών δεκαετιών.

Δεν σταματάς όμως εκεί.

Έχεις μια ακατανίκητη ανάγκη  να «χαζέψεις» με τις ώρες τον ουρανό που είναι στολισμένος με τα όμορφα αστέρια που φωτίζουν και «σπάνε» το σκοτάδι κάνοντας τις σκέψεις σου να γίνονται φωτεινότερες και πιο θετικές.

Αλλά ακόμα κάτι θες...

Ίσως ένα τσιγάρο και κάτι δροσιστικό να πιεις. Και έτσι όπως όλα τόσο ωραία τα έχεις συνδυάσει θες να ανακαθίσεις και να στριφογυρίσεις ελαφρώς στη θέση σου, σα γάτα που γουργουρίζει από ευχαρίστηση.

Έχοντας «χαθεί», λοιπόν, στις σκέψεις σου όντας σε μια ιδανική κατάσταση που μόνο γαλήνη, χαρά και ολότητα σου προσφέρει συνειδητοποιείς  πως ότι και να κάνεις δεν μπορείς να σταματήσεις και να «βγάλεις» αυτό το χαμόγελο από το πρόσωπο σου.

Εκεί είναι που καταλαβαίνεις πως κάτι έχει αλλάξει. Ο συνδυασμός όλων αυτών είναι γνωστός και οδηγεί σε ένα μοναδικό και μοιραίο αποτέλεσμα…!

Ναι ναι ξέρετε πολύ καλά σε τι αναφέρομαι.

Γιατί μη ξεχνάς αγαπημένε αναγνώστη μου πως αυτό που ζητάς και το θες πολύ έρχεται σε ανύποπτο χρόνο και σε ταράσσει περισσότερο από ότι μπορεί να φανταζόσουν.

Και όσο ανεπαίσθητα ανοιγοκλείνεις τα βλέφαρα σου έτσι ανεπαίσθητα έρχονται και τα πάνω κάτω στη καθημερινότητα σου.

Αρκεί βέβαια οι αλλαγές αυτές να  συνοδεύονται από ευχάριστα αρώματα, ωραίες μουσικές και υπέροχες γεμάτες αστέρια βραδιές.

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου, 

Δήμητρα Σκλαβούνη 

ΥΓ1: Στην περίπτωση που είστε από κινητό και δεν σας εμφανίζει το τραγούδι είναι από Perry Como το When I Fall In Love!

       ΥΓ2: Τα περαστικά μου να δώσω σε όσους θα ταυτιστούν.

ΚΙ ΟΣΟ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΣΟ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

-Πόσο μίσος, πόνο, δυστυχία, ανασφάλεια και κακία μπορεί να κρύβει μέσα του ένας άνθρωπος;

Μεγάλη, αστείρευτη, ατελείωτη και ατέρμονη.

Τόση που να τον οδηγήσει να κάνει έναν συνάνθρωπο του να βασανίζεται για τις ιδιαιτερότητες ,τις αδυναμίες  και τον χαμηλών τόνων χαρακτήρα του.

Για το θάρρος που δεν βρήκε πότε να μιλήσει και άφησε το «είναι» του ανυπεράσπιστο μπροστά στη θλιβερή συμπεριφορά των μικρόψυχων και μαυρόψυχων  κορακιών που είναι ντυμένοι με ανθρώπινη σάρκα.

Και ήθελα να ξέρα και να μπορούσα να καταλάβω ποια είναι η ικανοποίηση που αντλεί μια θλιβερή ύπαρξη κάνοντας μια άλλη να νιώθει πόνο, φόβο και αβεβαιότητα;

Νιώθουν και εκείνοι έτσι και θέλουν να το μεταφέρουν και σε άλλους ή είναι τόσο θλιβεροί και κακοί από τη φύση τους;

Και γιατί κλείνουμε τα ματιά μας εμείς οι υπόλοιποι;

Γιατί ενώ μας δόθηκε απλόχερα η αίσθηση της όρασης, επιλέγουμε να το παίζουμε αόμματοι;

Γιατί έχουμε τόσο άσχημες και επιφανειακές ψυχές;

-Πως μπορούμε να ανεχόμαστε την αδικία διπλά μας;

Μα δεν το χωράει ο νους μου πως μπορούμε να βλέπουμε παιδιά να υποφέρουν και να μένουμε αδρανείς(!)

-Πως γίνεται να έχουμε ανοχή;

Λυπάμαι, αλήθεια σας λέω, λυπάμαι για λογαριασμό μας.

Και κοιτώντας έξω έναν ήλιο φωτεινό, λυπάμαι ακόμα πιο πολύ που ούτε αυτός ο έρμος δεν μπορεί να ζεστάνει τις καρδιές κάποιων ανθρώπων, παρά μόνο τους εξοργίζει ακόμα περισσότερο και θέλουν να τον κρύψουν και να τον θάψουν.

Θέλουν μόνο το σκοτάδι και μόνο αυτό λατρεύουν  γιατί εκεί δεν φαίνονται, εκεί νομίζουν πως κρύβουν τις αδυναμίες και τα ελάττωμα τους.

Νομίζουν πως το σκοτάδι τους καλύπτει τα κενά.

Νομίζουν πως το σκοτάδι μας εμποδίζει να τους δούμε πραγματικά.

Άλλα μέσα στο σκοτάδι υπάρχουν σπιθαμές φωτός που μας δείχνουν το έρεβος της ψυχής τους και το πόσο πιο αδύναμοι είναι οι ίδιοι.

Ανθρωπάρια χαμένα στα δικά τους προβλήματα και αδύναμα να τα λύσουν προσπαθούν να εκτονωθούν και να λάβουν κάποιου είδους λύτρωση κάνοντας τους άλλους να υποφέρουν.

Κι αυτοί οι άνθρωποι δημιουργούνται από άλλους ανίκανους ανθρώπους να δημιουργήσουν οικογένεια και φέρνουν στον κόσμο νέες ζωές που τις περισσότερες φορές είναι  καταδικασμένες να γίνουν «τέρατα».

Κοινωνίες, πόλεις, νομοί και κανόνες δημιουργούν σαν μηχανές μαζικής παραγωγής τέρατα με ανθρωπινή μορφή που μεγαλώνοντας παραμονεύουν ακονίζοντας τα νύχια τους με σκοπό να κατασπαράξουν πλάσματα που δεν έχουν τη δύναμη να πατήσουν γερά στα πόδια τους.

Προσπαθώντας όμως να φτάσω σε ένα συμπέρασμα οφείλω να ομολογήσω πως θύτες και θύματα είναι αδύναμοι έχοντας όμως πιθανότητες να σωθούν και οι δυο.

Μα όσο ο ένας δε βοηθάει τον άλλο αυτό θα είναι αδύνατο.

Όσο εμείς οι τρίτοι είμαστε παθητικοί, ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζει να είναι ατέρμονος.

Και κάπως έτσι οι «Κυριακές»  θα συνεχίσουν στην αιωνιότητα να είναι μελαγχολικές κι αυτό γιατί  είμαστε μικρές θλιβερές υπάρξεις  και το αποδεικνύουμε καθημερινά με τη συμπεριφορά  μας. 

Τα φιλιά μου, την συμπαράσταση μου, τις σκέψεις μου και την αγάπη μου, 

Δήμητρα Σκλαβούνη 

ΥΓ1: Τα συλληπτήρια μου στην οικογένεια του Βαγγέλη Γιακουμάκη

ΥΓ2: Αν αντιμετωπίζετε προβλήματα με ακραίες συμπεριφορές ανθρώπων πατήστε εδώ  ή αν έχετε παρατηρήσει ότι κάποιος ταλαιπωρείται από τέτοιου είδους συμπεριφορές  σπεύσετε να βοηθήσετε.

ΥΓ3: Όλοι έχουμε μέσα μας κρυμμένα χαρακτηριστικά όπως είναι η δύναμη, η θέληση και το θάρρος απλά κάποιοι πρέπει να παλέψουν  λίγο παραπάνω για να τα βγάλουν στην επιφάνεια! Ας το κάνετε λοιπόν και ας μην αφήσετε πότε και κανέναν να σας αποδείξει το αντίθετο.  

ΥΓ4: Όσο δεν μαθαίνουμε η ιστορία θα επαναλαμβάνεται βλέπε Άλεξ, βλέπε Βαγγέλη. Ας ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ αυτή τη φορά και ας θυμόμαστε το συγκεκριμένο πρόβλημα κάθε μέρα και μέχρι να πάψει να υπάρχει!

ΚΑΗΜΕΝΕ ΔΥΣΤΥΧΗ, ΕΙΣΑΙ ΑΞΙΟΣ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΣΟΥ

Αλήθεια φίλοι μου, σας έχω μιλήσει πότε για εκείνον τον άνθρωπο που μόνο η λέξη δυστυχής τον χαρακτηρίζει και τον περιγράφει;

Μάλλον όχι…

Νομίζω πως ήρθε η ώρα να αναφερθούμε στον δυστυχή γιατί είμαι σίγουρη πως όλοι τον έχετε γνωρίζει κάποια στιγμή στη ζωή σας.

Ο καημένος ο δυστυχής είναι εκείνος που δεν μπορεί να αναγνωρίσει και να πει ένα ευχαριστώ με ειλικρίνεια για όλα εκείνα που απλόχερα και χωρίς κόπο του έχουν δοθεί.

Είναι εκείνος που "κλαίγεται"  για την άδικη τη μοίρα που τόσο βάναυσα του έχει φερθεί και δεν μπορεί να πάρει ανάσα όταν ακόμα και μέσα στην ατυχία του είναι τυχερός που μπορεί να βγει χωρίς μεγάλες απώλειες από τις δυσκολίες που του προκύπτουν.

Ο δυστυχής είναι εκείνος που ενώ σε γενικές γραμμές τον λες συμπαθητικό είναι και κάποιες άλλες που η αχαριστία και το λειψό μυαλό του τον κάνουν να έχει συμπεριφορά γεμάτη ζήλια, κόμπλεξ και κακία.

 Και ο καημένος ο δυστυχής επειδή νομίζει ότι είναι ο εξυπνότερος όλων ενώ σου συμπεριφέρεται σαν τελευταίος κάφρος νομίζει ότι το κάνει με το γάντι και δεν το καταλαβαίνει και κανείς(!)

Είναι εκείνος που επειδή από μόνος του δεν έχει κάποια λάμψη θέλει έντονα και με όλο του το είναι "κλέψει" από τη δική σου ενέργεια και χαρά για να μπορέσει να γίνει κι αυτός κάτι.

Είναι εκείνος που θα μειώσει τη χαρά σου και θα προσπαθεί συνεχώς να σε διαβάλλει για να νιώσει εκείνος καλύτερα.

Θα τονίσει κάποιες λάθος συμπεριφορές σου κι ας είναι μικρής σημασίας γιατί το καημένο το μυαλό του μέχρι εκεί φτάνει και όλα αυτά, γιατί; Για να νιώσει καλά με τον εαυτό του.(καημένε δυστυχή!)

Είναι εκείνος ο οποίος σε ζηλεύει γιατί με το ζόρι μπορεί να κάνει ένα πράγμα στη ζωή του και τρελαίνεται που εσύ μπορείς να κάνεις περισσότερα.

Είναι εκείνος που από τη δυστυχία και την κακομοίρα των άλλων αντλεί ικανοποίηση  γιατί επιβεβαιώνει ότι υπάρχουν χειρότεροι από αυτόν.

Ο καημένος ο δυστυχής τα κάνει όλα αυτά χωρίς να σκεφτεί και να προβλέψει πως θα έχει συνέπειες.

Και μπορεί να είναι τόσο τυχερός που να μην ακούσει ευαγγέλια ανάποδα, αλλά με τον καιρό θα "χάσει" από κοντά του τα άτομα στα όποια συμπεριφέρεται έτσι και θα αναρωτιέται κιόλας το γιατί.

Και είναι τόσο δυστυχής που πολύ πιθανό βαθιά μέσα του να ξέρει τους λόγους, αλλά αρνείται να τους φέρει στην επιφάνεια.

Αλλά φίλοι μου γιατί κάποιος να ανεχτεί την ανώριμη συμπεριφορά του; Τα κόμπλεξ  και την κακία του;

Κάνεις δεν έχει όρεξη να ασχολείται με έναν δυστυχή γιατί υπάρχουν όντως δυστυχισμένοι άνθρωποι που μπορεί να έχουν ανάγκη από άλλους ευδιάθετους ανθρώπους. Όπως υπάρχουν και χαρούμενοι άνθρωποι και οι χαζοχαρούμενοι, το τονίζω χαρούμενοι που έχουν ανάγκη να είναι με άλλους εξίσου χαρούμενους ανθρώπους.

Ποιος θέλει λοιπόν να κάτσει με έναν δυστυχή που το μόνο που θέλει είναι αντλεί την ενέργεια των άλλων και να αισθάνεται πως είναι ο καλύτερος όλων;

-Μα καταλαβαίνετε  γιατί είναι τόσο δυστυχής αυτός ο άνθρωπος;

Καημένε δύστυχη πάντα έτσι θα πορεύεσαι και κυρίως ψεύτικες σχέσεις θα συνάπτεις  γιατί κανείς δεν θα σε αντέχει και εσύ εκεί τον χαβά σου θα κάνεις όλα αυτά και θα νομίζεις πως είσαι ο πιο τρομερός όλων.

Καημένε δυστυχή να ξέρεις όμως δεν σε λυπάμαι καθόλου, όπως πολλοί δεν θα σε λυπηθούν.

Για αυτό και θα σταματήσω να ασχολούμαι μαζί σου και αφού με τον ευγενικό τρόπο δεν λες να το καταλάβεις θα δεις τον πιο άσχημο, αυτόν της αδιαφορίας κι αυτό καημένε μου δυστυχή είναι που θα αποτρελάνει το "πονεμένο"  και εδώ που τα λέμε "άρρωστο" μυαλό σου.

Και όχι δεν το λέω με κακία, ούτε με εκδικητικό τόνο. Απλά όπως εσύ αντλείς χαρά εφαρμόζοντας την κακή σου συμπεριφορά αντίστοιχα και εγώ αντλώ χαρά και ικανοποίηση στο να  δίνω τη θετική μου ενέργεια σε ανθρώπους που όντως το έχουν ανάγκη ή πολύ απλά το αξίζουν και εσύ φίλε μου δυστυχή δεν βρίσκεσαι σε αυτές τις κατηγορίες.

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη

ΥΓ: "Πολεμήστε" τους αρνητικούς με χαμόγελα και καλή διάθεση, αυτό μπορεί να τους φτάσει στα άκρα!

ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΗ Η ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΠΛΑΝΕΥΤΡΑ , ΕΣΥ ΤΙ ΕΙΣΑΙ;

Κοιτά να δεις τι ήρθε στο αλλόκοτο μυαλό μου βράδυ Πέμπτης να σου πω, έτσι γιατί μου την έδωσε και είχα και καιρό.

Θα μπω στο θέμα χωρίς πολλές περιστροφές, πάρε βαθιά ανάσα, βάλε να πιεις το αλκοόλ που σε ευχαριστεί και διάβασε.

Η αλήθεια είναι πως μια βόλτα στη φύση μπορεί πραγματικά να σε ηρεμήσει. Αναπνέεις καθαρό αέρα, απολαμβάνεις τη μουσικότητα από το θρόισμα των φύλλων, τις συντονισμένες μελωδίες των πουλιών  και γαληνεύεις με το πράσινο χρώμα που επικρατεί και που «χάνεται» κάπου στις απαλές γαλάζιες αποχρώσεις του ουρανού.

Η εσωτερική γαλήνη έχει αγγίξει το ζενίθ της και πιστεύεις πως θα μπορούσες για πάντα να συνυπάρξεις αρμονικά με την κατάσταση αυτή και πως δε θες κάτι άλλο παρά αυτή την όμορφη στιγμή να την κρατήσεις για πάντα.

Αλλά τα μονοπάτια που συναντάς μπροστά σου είναι πολλά για να κάτσεις σε μια υπέροχη μεν, αλλά στάσιμη και ελεγχόμενη κατάσταση. Και είναι όλα τόσο διαφορετικά που μεγάλο μπέρδεμα σου δημιουργούν και το μυαλό σου θολώνει, σαστίζει και η καρδιά σου βιώνει μεγάλη αναταραχή για το τι να διαλέξει.

Και εσύ είσαι εκεί σαν σε γραμμή εκκίνησης με πληθώρα επιλόγων μπροστά σου έτοιμος να «τρέξεις» και να δεις όλη εκείνη την ανεξερεύνητη ομορφιά που «ανοίγεται» στα έκπληκτα και αδηφάγα μάτια σου.

Μερικές φορές «κολλάς» και ξεχνάς πως έχεις κι άλλες επιλογές διαδρομών ενώ σε άλλες στιγμές γρήγορα περνάς κάποιες και τρέχεις μανιωδώς  από το ένα στο άλλο χωρίς να κρατάς όλα εκείνα που θα μπορούσαν να σου δώσουν οι διαδρομές σου.

Αυτή η μανία σου να προλάβεις να δεις τα πάντα και όσο πιο γρήγορα μπορείς δεν σε αφήνει να σκεφτείς καθαρά και έτσι δε δίνεις στη κάθε σου διαδρομή τον χρόνο που πρέπει για να φτάσεις στο τέλος της  και το χρόνο που χρειάζεται για να επιστρέψεις πίσω ή στην καλύτερη των περιπτώσεων για να βρεις  «μυστικές» εισόδους για τα άλλα μονοπάτια.

Και ξέρεις οι μισές καταστάσεις που ουσία δεν έχουν σε κάνουν  να είσαι μισός και να μην απολαμβάνεις την ολοκλήρωση και έτσι μαθαίνεις να συμβιβάζεσαι με μπερδεμένες και αόριστες καταστάσεις που ούτε πως αρχίζουν ούτε πως τελειώνουν καταλαβαίνεις.

Και έτσι στις απεριόριστες και ατέρμονες διαδρομές σου ψάχνεις να βρεις κάτι να σε ολοκληρώσει και να ηρεμήσει το ταραγμένο το μυαλό σου και την τρομαγμένη σου καρδιά ,μα μάταια το κάνεις αυτό.

Γιατί αν εσύ δεν είσαι ολοκληρωμένος κάνεις δε θα γεμίσει το κενό σου και γιατί να το κάνει κιόλας;

-Τι να σε βάλει βάρος στις πλάτες του;

Θα φύγει και θα βρει έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο που θα μπορεί να συμβιώσει μαζί του γιατί ο ένας θα εκτιμά και  θα σέβεται την ολότητα του άλλου και εσύ θα συνεχίσεις να γυρνάς σαν λυσσασμένο σκυλί στα μονοπάτια και θα προσπαθείς να βρεις λύσεις στις απορρίψεις που δέχεσαι και σε όλα εκείνα που γρήγορα προσπέρασες θα γυρεύεις απαντήσεις σε ερωτήσεις που έπρεπε να θέσεις νωρίτερα.

-Και ξέρεις τι;

Μερικές φορές ΕΙΝΑΙ αργά.

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη

ΥΓ: Εντάξει, το ξέρετε δεν είμαι καλά, δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΚΑΛΑ ΜΥΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ

Άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της και λίγες ώρες πριν υποδεχτούμε το 2015 σκέφτηκα να μοιραστώ μερικές από τις σκέψεις μου μαζί σας.

 Σε κάποιους μπορεί να φάνουν χρήσιμες, σε κάποιους ανούσιες. Όπως και να ‘χει είναι επιλογή σας να διαβάζετε τις τρέλες μου.

Θα ήθελα πολύ να πιστέψω πως στο σύνολο της η χρόνιας που πέρασε ήταν για όλους σας φοβερή και απίστευτη,αλλά θα ήταν τρελό να το νομίζω μιας και δεν σε ζω κλεισμένη σε ένα γυάλινο κλουβί που δεν έχει επαφή και επικοινωνία με τον έξω κόσμο.

Ελπίζω τουλάχιστον τα θετικά να ήταν περισσότερα από τα αρνητικά.

Συνεχίζοντας,  πολλές φορές οι λόγοι που χαρακτηρίζουμε μια χρονιά κακή είναι επειδή μας τυχαίνουν πολλές αναποδιές και τα πράγματα δεν πάνε όπως ακριβώς τα έχουμε φανταστεί.

Βέβαια, αναποδιές τυχαίνουν σε όλους μας.

-Ξέρετε όμως τι έχω καταλάβει;

Μερικές φορές επαναπαυόμαστε στο ότι κάθε νέο έτος είναι ένα μαγικό τζίνι που θα μας πραγματοποιήσει όλες τις ευχές και επιθυμίες μας χωρίς εμείς να κάνουμε τίποτα.

Όχι όχι δεν λειτουργεί έτσι.

Δεν μπορείς να κάθεσαι να περιμένεις και να μην κάνεις κάτι γι’ αυτό.

Δεν γίνεται να κλαίγεσαι και να πιστεύεις πως θα εξελιχτούν θετικά οι καταστάσεις στη ζωή σου.

Γενικά δεν γίνεται τίποτα χωρίς να βάλουμε και εμείς το χεράκι μας.

Το 2014 έθεσα κάποιους στόχους και τελικά κατάφερα να φέρω εις πέρας τους περισσότερους και όχι επειδή μου εμφανίστηκε κάποιο τζίνι, αλλά επειδή είχα διάθεση και επειδή επέλεξα να κινητοποιηθώ.

Όσο «κινείσαι» και είσαι θετικός τόσο κινούνται και οι καταστάσεις γύρω σου. Όταν μένεις στάσιμος τότε και η ζωή σου θα είναι στάσιμη.

Γιατί όλα στη ζωή ακόμα και η τύχη λειτουργούν με βάση το «δράση αντίδραση».

Αν λοιπόν έχετε θέσει τους στόχους και τα όνειρα σας για το 2015 σας προτείνω να βάλετε το χεράκι σας και να προσπαθήστε γι’ αυτά γιατί κανένας άλλος δεν θα το κάνει. Ναι πολλοί άνθρωποι μπορεί να σας βοηθήσουν, αλλά αν εσείς δεν κινήσετε τα νήματα δε θα γίνει τίποτα.

Δεν τελείωσα όμως εδώ.

Υπάρχουν κι αλλά που πρέπει να αλλάξετε στη ζωή σας για να είναι αυτή η χρονιά  καλύτερη.

Πολύ βασικό είναι να απομακρυνθείτε από ανθρώπους που σας «τρώνε» τη θετική σας ενέργεια.

Δεν υπάρχει λόγος να πιέζεστε και να χαλάτε τη ζαχαρένια σας επειδή υπάρχουν άνθρωποι κακοί, ζηλιάρηδες και κομπλεξικοί.

Απλά, όμορφα και πολιτισμένα απομακρυνθείτε και ή κρατήστε τυπικές επαφές ή ακόμα καλύτερα μη τους ξαναδείτε πότε.

Αφήστε τους αρνητικούς ανθρώπους και μείνετε μαζί με εκείνους που είναι θετικοί και σας αγαπούν, όλοι οι άλλοι δε σας βοηθάνε απλά σας «τρώνε» την ενέργεια, πράγμα που δεν αξίζουν.

Όπως επίσης δεν είναι ανάγκη να σπαταλάτε την ενέργεια σας σε ανθρώπους που είναι αχάριστοι και σας θέλουν μόνο για να περνάνε καλά όταν έχουν χρόνο.

Γενικά μην αφήνετε κανέναν να σας χαλάει τα σχέδια, τα όνειρα, τη διάθεση και ότι άλλο μπορεί να σας χαλάσει.

Και το ξέρω μπορεί να ακούγεται κοινότυπο, αλλά γεμίστε τον χρόνο σας με χόμπι και δραστηριότητες που σας ευχαριστούν.

Δείτε θετικά την όλη φάση γιατί αλλιώς θα τρελαθείτε.

Ααα το πιο σημαντικό από όλα: να αγαπάτε και αν αγαπάτε μη το λέτε απλά επειδή είναι συνήθεια, αλλά να το δείχνετε.

Αν αγαπάτε, το έχουμε ξαναπεί, αν αγαπάτε μπορείτε να κάνατε τα πάντα.

Η αγάπη είναι κινητήριος δύναμη για τα πάντα ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΤΕ!

Εύχομαι λοιπόν το 2015 να είναι καλύτερο από το 2014 γιατί θα αλλάξουμε μυαλά, θα γίνουμε πιο θετικοί και με διάθεση και όρεξη θα καταφέρουμε να φτάσουμε τους στόχους και τα όνειρα μας.

-Τι ;;; Ζω στη κοσμάρα μου και είμαι φαντασμένη;

Πφφφ!!

Πείτε ότι θέλετε, περνάω καταπληκτικά και με αυτό το σκεπτικό πέρασα μια ωραία χρονιά και ετοιμάζομαι να περάσω μια ακόμη καλύτερη!

Σας προτείνω να κάνετε το ίδιο!

Καλή χρόνια με υγεία, αγάπη, ευτυχία, δράση, επιτυχίες και ότι άλλο επιθυμείτε!

ΥΣ1: Να σας ενημερώσω στο σημείο πως φέτος αποφάσισα να μην είμαι ανεκτική με κανέναν. Ότι δίνεις αυτό και θα παίρνεις. ;)

ΥΣ2: Θα έρθει κι άλλο σχετικό κείμενο με απολογισμό και με περισσότερο νόημα γιατί αυτό  γράφτηκε σε ένα μισάωρο –το πολύ-  ήταν της στιγμής έτσι για το αντίο του 2014

Καλή χρονιά,

τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη.

AΛΛΟ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ, ΑΛΛΟ ΔΟΥΛΕΊΑ

Πολύ χαίρομαι που σήμερα, 5 Δεκεμβρίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντισμού καθώς μου δίνεται μια υπέροχη αφορμή να αναφερθώ στις βασικές και μάλλον όχι τόσο γνωστές διαφορές του με τη δουλεία.

Ίσως κάποιοι σκέφτεσαι, μα καλά τι λέει;

Όλοι γνωρίζουν ότι είναι δυο εντελώς διαφορετικές έννοιες.

Αμ δε!

Είναι φαίνεται η τάση στην εξωτική Ελλάδα του 2014, οι επιχειρηματίες, εργοστασιάρχες και ιδιοκτήτες διαφορών και ποικίλων επιχειρήσεων στην προσπάθεια τους να γίνει σωστά η δουλειά τους και να βγάλουν τα χρήματα τους χωρίς όμως –ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ- να πληρώσουν προσωπικό -είναι βλέπετε και η οικονομική κρίση στη μέση-  να αναρτούν αγγελίες ζητώντας εθελοντές.

Ναι ναι καλά ακούσατε, εθελοντές.

Εθελοντές δημοσιογράφους,εθελοντές για γραμματειακή υποστήριξη, για δημόσιες σχέσεις για δουλειές γραφείου κτλ.

Κι εγώ η άμοιρη, η καημένη η ιδεολόγα που θεωρούσα και πίστευα λανθασμένα τόσα χρόνια πως εθελοντισμός είναι μια μορφή αλληλεγγύης και προσφοράς, ένα λειτούργημα που σκοπό έχει να βοηθήσει ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.

Μα αλήθεια πόσο σαχλή και χαζή μπορεί να αισθάνομαι.

Τώρα που το σκέφτομαι κι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ανάγκη.

Ο επιχειρηματίας, ο εργοστασιάρχης και ο ιδιόκτητης μιας επιχείρησης που θέλει να προωθήσει τη δουλειά του και να βγάλει τα εκατομμύρια του είναι κι αυτός ένας άνθρωπος με ανάγκη και χρειάζεται τη βοήθεια μου.

Τώρα που το σκέφτομαι ακόμα καλύτερα, ίσως πρέπει να καταργήσουμε εντελώς τους μισθούς και να δουλεύουμε για την καλή μας την καρδιά και να ταΐζουμε το στομάχι, τα παιδιά και τα όνειρα μας με αγάπη για τους άμοιρους εργοδότες που έχουν ανάγκη.

Φτάνει όμως με τα αστεία, νομίζω το λάβατε το μήνυμα.

Μάθετε λοιπόν να ξεχωρίζετε τον εθελοντισμό από τη δουλεία.

Γιατί αυτό που θέλουν να κάνουν στην Ελλάδα δεν είναι ούτε εργασία ούτε εθελοντισμός είναι δουλεία.

Ακόμα κι αυτοί που πληρώνονται στην ιδία κατηγορία ανήκουν.

Το να δουλεύεις 8 ώρες και πολλές φόρες υπερωρίες και ο μισθός σου να γυροφέρνει τα 500 ευρώ, είναι δουλεία .

Και αυτά τα τρίμηνα και πεντάμηνα προγράμματα που βγάζετε που πρέπει να λέμε και ευχαριστώ και μειώνονται εικονικά τα ποσοστά της ανεργίας δουλεία είναι.

-Πόσο όμως θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση;

Γιατί και οι βλάκες κάποτε ξυπνάνε από τον λήθαργο και τις περισσότερες φορές γίνονται επικίνδυνοι.

-Πρέπει να φτάσουμε πάλι στα άκρα;

Μια ζωή στα άκρα και τις περισσότερες φορές νικημένοι. Μα μερικές φορές οι καταστάσεις προς μεγάλη μας έκπληξη αλλάζουν και ο κόσμος γυρίζει ανάποδα.

Προσοχή λοιπόν γιατί τα όρια αυτή τη φορά έχουν αρχίσει να στενεύουν επικίνδυνα.

ΥΣ1: Εθελοντισμός: Η έννοια του εθελοντισμού συνδέεται με την αλληλεγγύη και την ανιδιοτελή προσφορά. Ο εθελοντισμός εκφράζεται με πολλούς τρόπους, ο καθένας από αυτούς με τη δική του φυσιογνωμία και μέθοδο δράσης. Κοινό χαρακτηριστικό όμως όλων είναι η συνδρομή τους στην προάσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων.

Στη σύγχρονη εποχή ο εθελοντισμός έχει καθιερωθεί ως ο θεσμός εκείνος, που συμβάλει στην αντιμετώπιση των κοινωνικών, οικονομικών και περιβαλλοντικών προβλημάτων και καλείται να αναπληρώσει τα κενά που δημιουργεί η αδυναμία του κράτους και οι μηχανισμοί της αγοράς.

ΥΣ2: H δουλεία υπήρξε αρχαίος και διαπολιτισμικός θεσμός που νομιμοποιούσε την μετατροπή του ανθρώπου σε ιδιοκτησία. Απαγορεύτηκε σταδιακά για οικονομικούς και ηθικούς λόγους στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Η δουλεία συνεπαγόταν όχι μόνον τον κοινωνικό θάνατο του ατόμου, αλλά του αφαιρούσε αυτή καθαυτή την ανθρώπινη υπόσταση και το υποβίβαζε στο εξής σε αντικείμενο προς ιδιοκτησία και χρήση (ιδιώτη ή κράτους). Σε κατάσταση δουλείας ζούσε κατά καιρούς και περιοχές το 20%- 40% του πληθυσμού των κοινωνιών, ενώ υπήρξαν και κοινωνίες με πολύ υψηλότερο ποσοστό δούλων.

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη