ΘΑ ΡΙΞΩ ΤΟ ΦΤΑΙΞΙΜΟ ΣΤΟ ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ

Αν και νομίζω πως είναι νωρίς, έχω την εντύπωση πως αυτές τις μέρες γυρίζοντας σπίτι, μου ήρθε η ιδιαίτερη μυρωδιά του νυχτολούλουδου.

Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό εε;

Αυτομάτως πυροδοτούνται μνήμες άρρηκτα συνδεδεμένες με το άρωμα αυτό το οποίο έχει «πρωταγωνιστησει»σε δεκάδες καλοκαιρινές βραδιές,νομίζω όλων μας.

Γιατί όπως και να το κάνεις είναι αυτή η τόσο ευχάριστη και μαγική μυρωδιά του συγκεκριμένου λουλουδιού που μόνο γλυκιά αναστάτωση σου προκαλεί και καθώς φτάνεις στο σπίτι θες να συνοδεύεις την αίσθηση που σου δημιούργησε το άρωμα του, με απαλές μουσικές άλλων, πιο ρομαντικών δεκαετιών.

Δεν σταματάς όμως εκεί.

Έχεις μια ακατανίκητη ανάγκη  να «χαζέψεις» με τις ώρες τον ουρανό που είναι στολισμένος με τα όμορφα αστέρια που φωτίζουν και «σπάνε» το σκοτάδι κάνοντας τις σκέψεις σου να γίνονται φωτεινότερες και πιο θετικές.

Αλλά ακόμα κάτι θες...

Ίσως ένα τσιγάρο και κάτι δροσιστικό να πιεις. Και έτσι όπως όλα τόσο ωραία τα έχεις συνδυάσει θες να ανακαθίσεις και να στριφογυρίσεις ελαφρώς στη θέση σου, σα γάτα που γουργουρίζει από ευχαρίστηση.

Έχοντας «χαθεί», λοιπόν, στις σκέψεις σου όντας σε μια ιδανική κατάσταση που μόνο γαλήνη, χαρά και ολότητα σου προσφέρει συνειδητοποιείς  πως ότι και να κάνεις δεν μπορείς να σταματήσεις και να «βγάλεις» αυτό το χαμόγελο από το πρόσωπο σου.

Εκεί είναι που καταλαβαίνεις πως κάτι έχει αλλάξει. Ο συνδυασμός όλων αυτών είναι γνωστός και οδηγεί σε ένα μοναδικό και μοιραίο αποτέλεσμα…!

Ναι ναι ξέρετε πολύ καλά σε τι αναφέρομαι.

Γιατί μη ξεχνάς αγαπημένε αναγνώστη μου πως αυτό που ζητάς και το θες πολύ έρχεται σε ανύποπτο χρόνο και σε ταράσσει περισσότερο από ότι μπορεί να φανταζόσουν.

Και όσο ανεπαίσθητα ανοιγοκλείνεις τα βλέφαρα σου έτσι ανεπαίσθητα έρχονται και τα πάνω κάτω στη καθημερινότητα σου.

Αρκεί βέβαια οι αλλαγές αυτές να  συνοδεύονται από ευχάριστα αρώματα, ωραίες μουσικές και υπέροχες γεμάτες αστέρια βραδιές.

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου, 

Δήμητρα Σκλαβούνη 

ΥΓ1: Στην περίπτωση που είστε από κινητό και δεν σας εμφανίζει το τραγούδι είναι από Perry Como το When I Fall In Love!

       ΥΓ2: Τα περαστικά μου να δώσω σε όσους θα ταυτιστούν.

ΚΙ ΟΣΟ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΣΟ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

-Πόσο μίσος, πόνο, δυστυχία, ανασφάλεια και κακία μπορεί να κρύβει μέσα του ένας άνθρωπος;

Μεγάλη, αστείρευτη, ατελείωτη και ατέρμονη.

Τόση που να τον οδηγήσει να κάνει έναν συνάνθρωπο του να βασανίζεται για τις ιδιαιτερότητες ,τις αδυναμίες  και τον χαμηλών τόνων χαρακτήρα του.

Για το θάρρος που δεν βρήκε πότε να μιλήσει και άφησε το «είναι» του ανυπεράσπιστο μπροστά στη θλιβερή συμπεριφορά των μικρόψυχων και μαυρόψυχων  κορακιών που είναι ντυμένοι με ανθρώπινη σάρκα.

Και ήθελα να ξέρα και να μπορούσα να καταλάβω ποια είναι η ικανοποίηση που αντλεί μια θλιβερή ύπαρξη κάνοντας μια άλλη να νιώθει πόνο, φόβο και αβεβαιότητα;

Νιώθουν και εκείνοι έτσι και θέλουν να το μεταφέρουν και σε άλλους ή είναι τόσο θλιβεροί και κακοί από τη φύση τους;

Και γιατί κλείνουμε τα ματιά μας εμείς οι υπόλοιποι;

Γιατί ενώ μας δόθηκε απλόχερα η αίσθηση της όρασης, επιλέγουμε να το παίζουμε αόμματοι;

Γιατί έχουμε τόσο άσχημες και επιφανειακές ψυχές;

-Πως μπορούμε να ανεχόμαστε την αδικία διπλά μας;

Μα δεν το χωράει ο νους μου πως μπορούμε να βλέπουμε παιδιά να υποφέρουν και να μένουμε αδρανείς(!)

-Πως γίνεται να έχουμε ανοχή;

Λυπάμαι, αλήθεια σας λέω, λυπάμαι για λογαριασμό μας.

Και κοιτώντας έξω έναν ήλιο φωτεινό, λυπάμαι ακόμα πιο πολύ που ούτε αυτός ο έρμος δεν μπορεί να ζεστάνει τις καρδιές κάποιων ανθρώπων, παρά μόνο τους εξοργίζει ακόμα περισσότερο και θέλουν να τον κρύψουν και να τον θάψουν.

Θέλουν μόνο το σκοτάδι και μόνο αυτό λατρεύουν  γιατί εκεί δεν φαίνονται, εκεί νομίζουν πως κρύβουν τις αδυναμίες και τα ελάττωμα τους.

Νομίζουν πως το σκοτάδι τους καλύπτει τα κενά.

Νομίζουν πως το σκοτάδι μας εμποδίζει να τους δούμε πραγματικά.

Άλλα μέσα στο σκοτάδι υπάρχουν σπιθαμές φωτός που μας δείχνουν το έρεβος της ψυχής τους και το πόσο πιο αδύναμοι είναι οι ίδιοι.

Ανθρωπάρια χαμένα στα δικά τους προβλήματα και αδύναμα να τα λύσουν προσπαθούν να εκτονωθούν και να λάβουν κάποιου είδους λύτρωση κάνοντας τους άλλους να υποφέρουν.

Κι αυτοί οι άνθρωποι δημιουργούνται από άλλους ανίκανους ανθρώπους να δημιουργήσουν οικογένεια και φέρνουν στον κόσμο νέες ζωές που τις περισσότερες φορές είναι  καταδικασμένες να γίνουν «τέρατα».

Κοινωνίες, πόλεις, νομοί και κανόνες δημιουργούν σαν μηχανές μαζικής παραγωγής τέρατα με ανθρωπινή μορφή που μεγαλώνοντας παραμονεύουν ακονίζοντας τα νύχια τους με σκοπό να κατασπαράξουν πλάσματα που δεν έχουν τη δύναμη να πατήσουν γερά στα πόδια τους.

Προσπαθώντας όμως να φτάσω σε ένα συμπέρασμα οφείλω να ομολογήσω πως θύτες και θύματα είναι αδύναμοι έχοντας όμως πιθανότητες να σωθούν και οι δυο.

Μα όσο ο ένας δε βοηθάει τον άλλο αυτό θα είναι αδύνατο.

Όσο εμείς οι τρίτοι είμαστε παθητικοί, ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζει να είναι ατέρμονος.

Και κάπως έτσι οι «Κυριακές»  θα συνεχίσουν στην αιωνιότητα να είναι μελαγχολικές κι αυτό γιατί  είμαστε μικρές θλιβερές υπάρξεις  και το αποδεικνύουμε καθημερινά με τη συμπεριφορά  μας. 

Τα φιλιά μου, την συμπαράσταση μου, τις σκέψεις μου και την αγάπη μου, 

Δήμητρα Σκλαβούνη 

ΥΓ1: Τα συλληπτήρια μου στην οικογένεια του Βαγγέλη Γιακουμάκη

ΥΓ2: Αν αντιμετωπίζετε προβλήματα με ακραίες συμπεριφορές ανθρώπων πατήστε εδώ  ή αν έχετε παρατηρήσει ότι κάποιος ταλαιπωρείται από τέτοιου είδους συμπεριφορές  σπεύσετε να βοηθήσετε.

ΥΓ3: Όλοι έχουμε μέσα μας κρυμμένα χαρακτηριστικά όπως είναι η δύναμη, η θέληση και το θάρρος απλά κάποιοι πρέπει να παλέψουν  λίγο παραπάνω για να τα βγάλουν στην επιφάνεια! Ας το κάνετε λοιπόν και ας μην αφήσετε πότε και κανέναν να σας αποδείξει το αντίθετο.  

ΥΓ4: Όσο δεν μαθαίνουμε η ιστορία θα επαναλαμβάνεται βλέπε Άλεξ, βλέπε Βαγγέλη. Ας ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ αυτή τη φορά και ας θυμόμαστε το συγκεκριμένο πρόβλημα κάθε μέρα και μέχρι να πάψει να υπάρχει!

ΚΑΗΜΕΝΕ ΔΥΣΤΥΧΗ, ΕΙΣΑΙ ΑΞΙΟΣ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΣΟΥ

Αλήθεια φίλοι μου, σας έχω μιλήσει πότε για εκείνον τον άνθρωπο που μόνο η λέξη δυστυχής τον χαρακτηρίζει και τον περιγράφει;

Μάλλον όχι…

Νομίζω πως ήρθε η ώρα να αναφερθούμε στον δυστυχή γιατί είμαι σίγουρη πως όλοι τον έχετε γνωρίζει κάποια στιγμή στη ζωή σας.

Ο καημένος ο δυστυχής είναι εκείνος που δεν μπορεί να αναγνωρίσει και να πει ένα ευχαριστώ με ειλικρίνεια για όλα εκείνα που απλόχερα και χωρίς κόπο του έχουν δοθεί.

Είναι εκείνος που "κλαίγεται"  για την άδικη τη μοίρα που τόσο βάναυσα του έχει φερθεί και δεν μπορεί να πάρει ανάσα όταν ακόμα και μέσα στην ατυχία του είναι τυχερός που μπορεί να βγει χωρίς μεγάλες απώλειες από τις δυσκολίες που του προκύπτουν.

Ο δυστυχής είναι εκείνος που ενώ σε γενικές γραμμές τον λες συμπαθητικό είναι και κάποιες άλλες που η αχαριστία και το λειψό μυαλό του τον κάνουν να έχει συμπεριφορά γεμάτη ζήλια, κόμπλεξ και κακία.

 Και ο καημένος ο δυστυχής επειδή νομίζει ότι είναι ο εξυπνότερος όλων ενώ σου συμπεριφέρεται σαν τελευταίος κάφρος νομίζει ότι το κάνει με το γάντι και δεν το καταλαβαίνει και κανείς(!)

Είναι εκείνος που επειδή από μόνος του δεν έχει κάποια λάμψη θέλει έντονα και με όλο του το είναι "κλέψει" από τη δική σου ενέργεια και χαρά για να μπορέσει να γίνει κι αυτός κάτι.

Είναι εκείνος που θα μειώσει τη χαρά σου και θα προσπαθεί συνεχώς να σε διαβάλλει για να νιώσει εκείνος καλύτερα.

Θα τονίσει κάποιες λάθος συμπεριφορές σου κι ας είναι μικρής σημασίας γιατί το καημένο το μυαλό του μέχρι εκεί φτάνει και όλα αυτά, γιατί; Για να νιώσει καλά με τον εαυτό του.(καημένε δυστυχή!)

Είναι εκείνος ο οποίος σε ζηλεύει γιατί με το ζόρι μπορεί να κάνει ένα πράγμα στη ζωή του και τρελαίνεται που εσύ μπορείς να κάνεις περισσότερα.

Είναι εκείνος που από τη δυστυχία και την κακομοίρα των άλλων αντλεί ικανοποίηση  γιατί επιβεβαιώνει ότι υπάρχουν χειρότεροι από αυτόν.

Ο καημένος ο δυστυχής τα κάνει όλα αυτά χωρίς να σκεφτεί και να προβλέψει πως θα έχει συνέπειες.

Και μπορεί να είναι τόσο τυχερός που να μην ακούσει ευαγγέλια ανάποδα, αλλά με τον καιρό θα "χάσει" από κοντά του τα άτομα στα όποια συμπεριφέρεται έτσι και θα αναρωτιέται κιόλας το γιατί.

Και είναι τόσο δυστυχής που πολύ πιθανό βαθιά μέσα του να ξέρει τους λόγους, αλλά αρνείται να τους φέρει στην επιφάνεια.

Αλλά φίλοι μου γιατί κάποιος να ανεχτεί την ανώριμη συμπεριφορά του; Τα κόμπλεξ  και την κακία του;

Κάνεις δεν έχει όρεξη να ασχολείται με έναν δυστυχή γιατί υπάρχουν όντως δυστυχισμένοι άνθρωποι που μπορεί να έχουν ανάγκη από άλλους ευδιάθετους ανθρώπους. Όπως υπάρχουν και χαρούμενοι άνθρωποι και οι χαζοχαρούμενοι, το τονίζω χαρούμενοι που έχουν ανάγκη να είναι με άλλους εξίσου χαρούμενους ανθρώπους.

Ποιος θέλει λοιπόν να κάτσει με έναν δυστυχή που το μόνο που θέλει είναι αντλεί την ενέργεια των άλλων και να αισθάνεται πως είναι ο καλύτερος όλων;

-Μα καταλαβαίνετε  γιατί είναι τόσο δυστυχής αυτός ο άνθρωπος;

Καημένε δύστυχη πάντα έτσι θα πορεύεσαι και κυρίως ψεύτικες σχέσεις θα συνάπτεις  γιατί κανείς δεν θα σε αντέχει και εσύ εκεί τον χαβά σου θα κάνεις όλα αυτά και θα νομίζεις πως είσαι ο πιο τρομερός όλων.

Καημένε δυστυχή να ξέρεις όμως δεν σε λυπάμαι καθόλου, όπως πολλοί δεν θα σε λυπηθούν.

Για αυτό και θα σταματήσω να ασχολούμαι μαζί σου και αφού με τον ευγενικό τρόπο δεν λες να το καταλάβεις θα δεις τον πιο άσχημο, αυτόν της αδιαφορίας κι αυτό καημένε μου δυστυχή είναι που θα αποτρελάνει το "πονεμένο"  και εδώ που τα λέμε "άρρωστο" μυαλό σου.

Και όχι δεν το λέω με κακία, ούτε με εκδικητικό τόνο. Απλά όπως εσύ αντλείς χαρά εφαρμόζοντας την κακή σου συμπεριφορά αντίστοιχα και εγώ αντλώ χαρά και ικανοποίηση στο να  δίνω τη θετική μου ενέργεια σε ανθρώπους που όντως το έχουν ανάγκη ή πολύ απλά το αξίζουν και εσύ φίλε μου δυστυχή δεν βρίσκεσαι σε αυτές τις κατηγορίες.

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη

ΥΓ: "Πολεμήστε" τους αρνητικούς με χαμόγελα και καλή διάθεση, αυτό μπορεί να τους φτάσει στα άκρα!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΚΑΛΑ ΜΥΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ

Άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της και λίγες ώρες πριν υποδεχτούμε το 2015 σκέφτηκα να μοιραστώ μερικές από τις σκέψεις μου μαζί σας.

 Σε κάποιους μπορεί να φάνουν χρήσιμες, σε κάποιους ανούσιες. Όπως και να ‘χει είναι επιλογή σας να διαβάζετε τις τρέλες μου.

Θα ήθελα πολύ να πιστέψω πως στο σύνολο της η χρόνιας που πέρασε ήταν για όλους σας φοβερή και απίστευτη,αλλά θα ήταν τρελό να το νομίζω μιας και δεν σε ζω κλεισμένη σε ένα γυάλινο κλουβί που δεν έχει επαφή και επικοινωνία με τον έξω κόσμο.

Ελπίζω τουλάχιστον τα θετικά να ήταν περισσότερα από τα αρνητικά.

Συνεχίζοντας,  πολλές φορές οι λόγοι που χαρακτηρίζουμε μια χρονιά κακή είναι επειδή μας τυχαίνουν πολλές αναποδιές και τα πράγματα δεν πάνε όπως ακριβώς τα έχουμε φανταστεί.

Βέβαια, αναποδιές τυχαίνουν σε όλους μας.

-Ξέρετε όμως τι έχω καταλάβει;

Μερικές φορές επαναπαυόμαστε στο ότι κάθε νέο έτος είναι ένα μαγικό τζίνι που θα μας πραγματοποιήσει όλες τις ευχές και επιθυμίες μας χωρίς εμείς να κάνουμε τίποτα.

Όχι όχι δεν λειτουργεί έτσι.

Δεν μπορείς να κάθεσαι να περιμένεις και να μην κάνεις κάτι γι’ αυτό.

Δεν γίνεται να κλαίγεσαι και να πιστεύεις πως θα εξελιχτούν θετικά οι καταστάσεις στη ζωή σου.

Γενικά δεν γίνεται τίποτα χωρίς να βάλουμε και εμείς το χεράκι μας.

Το 2014 έθεσα κάποιους στόχους και τελικά κατάφερα να φέρω εις πέρας τους περισσότερους και όχι επειδή μου εμφανίστηκε κάποιο τζίνι, αλλά επειδή είχα διάθεση και επειδή επέλεξα να κινητοποιηθώ.

Όσο «κινείσαι» και είσαι θετικός τόσο κινούνται και οι καταστάσεις γύρω σου. Όταν μένεις στάσιμος τότε και η ζωή σου θα είναι στάσιμη.

Γιατί όλα στη ζωή ακόμα και η τύχη λειτουργούν με βάση το «δράση αντίδραση».

Αν λοιπόν έχετε θέσει τους στόχους και τα όνειρα σας για το 2015 σας προτείνω να βάλετε το χεράκι σας και να προσπαθήστε γι’ αυτά γιατί κανένας άλλος δεν θα το κάνει. Ναι πολλοί άνθρωποι μπορεί να σας βοηθήσουν, αλλά αν εσείς δεν κινήσετε τα νήματα δε θα γίνει τίποτα.

Δεν τελείωσα όμως εδώ.

Υπάρχουν κι αλλά που πρέπει να αλλάξετε στη ζωή σας για να είναι αυτή η χρονιά  καλύτερη.

Πολύ βασικό είναι να απομακρυνθείτε από ανθρώπους που σας «τρώνε» τη θετική σας ενέργεια.

Δεν υπάρχει λόγος να πιέζεστε και να χαλάτε τη ζαχαρένια σας επειδή υπάρχουν άνθρωποι κακοί, ζηλιάρηδες και κομπλεξικοί.

Απλά, όμορφα και πολιτισμένα απομακρυνθείτε και ή κρατήστε τυπικές επαφές ή ακόμα καλύτερα μη τους ξαναδείτε πότε.

Αφήστε τους αρνητικούς ανθρώπους και μείνετε μαζί με εκείνους που είναι θετικοί και σας αγαπούν, όλοι οι άλλοι δε σας βοηθάνε απλά σας «τρώνε» την ενέργεια, πράγμα που δεν αξίζουν.

Όπως επίσης δεν είναι ανάγκη να σπαταλάτε την ενέργεια σας σε ανθρώπους που είναι αχάριστοι και σας θέλουν μόνο για να περνάνε καλά όταν έχουν χρόνο.

Γενικά μην αφήνετε κανέναν να σας χαλάει τα σχέδια, τα όνειρα, τη διάθεση και ότι άλλο μπορεί να σας χαλάσει.

Και το ξέρω μπορεί να ακούγεται κοινότυπο, αλλά γεμίστε τον χρόνο σας με χόμπι και δραστηριότητες που σας ευχαριστούν.

Δείτε θετικά την όλη φάση γιατί αλλιώς θα τρελαθείτε.

Ααα το πιο σημαντικό από όλα: να αγαπάτε και αν αγαπάτε μη το λέτε απλά επειδή είναι συνήθεια, αλλά να το δείχνετε.

Αν αγαπάτε, το έχουμε ξαναπεί, αν αγαπάτε μπορείτε να κάνατε τα πάντα.

Η αγάπη είναι κινητήριος δύναμη για τα πάντα ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΤΕ!

Εύχομαι λοιπόν το 2015 να είναι καλύτερο από το 2014 γιατί θα αλλάξουμε μυαλά, θα γίνουμε πιο θετικοί και με διάθεση και όρεξη θα καταφέρουμε να φτάσουμε τους στόχους και τα όνειρα μας.

-Τι ;;; Ζω στη κοσμάρα μου και είμαι φαντασμένη;

Πφφφ!!

Πείτε ότι θέλετε, περνάω καταπληκτικά και με αυτό το σκεπτικό πέρασα μια ωραία χρονιά και ετοιμάζομαι να περάσω μια ακόμη καλύτερη!

Σας προτείνω να κάνετε το ίδιο!

Καλή χρόνια με υγεία, αγάπη, ευτυχία, δράση, επιτυχίες και ότι άλλο επιθυμείτε!

ΥΣ1: Να σας ενημερώσω στο σημείο πως φέτος αποφάσισα να μην είμαι ανεκτική με κανέναν. Ότι δίνεις αυτό και θα παίρνεις. ;)

ΥΣ2: Θα έρθει κι άλλο σχετικό κείμενο με απολογισμό και με περισσότερο νόημα γιατί αυτό  γράφτηκε σε ένα μισάωρο –το πολύ-  ήταν της στιγμής έτσι για το αντίο του 2014

Καλή χρονιά,

τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη.

AΛΛΟ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ, ΑΛΛΟ ΔΟΥΛΕΊΑ

Πολύ χαίρομαι που σήμερα, 5 Δεκεμβρίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντισμού καθώς μου δίνεται μια υπέροχη αφορμή να αναφερθώ στις βασικές και μάλλον όχι τόσο γνωστές διαφορές του με τη δουλεία.

Ίσως κάποιοι σκέφτεσαι, μα καλά τι λέει;

Όλοι γνωρίζουν ότι είναι δυο εντελώς διαφορετικές έννοιες.

Αμ δε!

Είναι φαίνεται η τάση στην εξωτική Ελλάδα του 2014, οι επιχειρηματίες, εργοστασιάρχες και ιδιοκτήτες διαφορών και ποικίλων επιχειρήσεων στην προσπάθεια τους να γίνει σωστά η δουλειά τους και να βγάλουν τα χρήματα τους χωρίς όμως –ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ- να πληρώσουν προσωπικό -είναι βλέπετε και η οικονομική κρίση στη μέση-  να αναρτούν αγγελίες ζητώντας εθελοντές.

Ναι ναι καλά ακούσατε, εθελοντές.

Εθελοντές δημοσιογράφους,εθελοντές για γραμματειακή υποστήριξη, για δημόσιες σχέσεις για δουλειές γραφείου κτλ.

Κι εγώ η άμοιρη, η καημένη η ιδεολόγα που θεωρούσα και πίστευα λανθασμένα τόσα χρόνια πως εθελοντισμός είναι μια μορφή αλληλεγγύης και προσφοράς, ένα λειτούργημα που σκοπό έχει να βοηθήσει ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.

Μα αλήθεια πόσο σαχλή και χαζή μπορεί να αισθάνομαι.

Τώρα που το σκέφτομαι κι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ανάγκη.

Ο επιχειρηματίας, ο εργοστασιάρχης και ο ιδιόκτητης μιας επιχείρησης που θέλει να προωθήσει τη δουλειά του και να βγάλει τα εκατομμύρια του είναι κι αυτός ένας άνθρωπος με ανάγκη και χρειάζεται τη βοήθεια μου.

Τώρα που το σκέφτομαι ακόμα καλύτερα, ίσως πρέπει να καταργήσουμε εντελώς τους μισθούς και να δουλεύουμε για την καλή μας την καρδιά και να ταΐζουμε το στομάχι, τα παιδιά και τα όνειρα μας με αγάπη για τους άμοιρους εργοδότες που έχουν ανάγκη.

Φτάνει όμως με τα αστεία, νομίζω το λάβατε το μήνυμα.

Μάθετε λοιπόν να ξεχωρίζετε τον εθελοντισμό από τη δουλεία.

Γιατί αυτό που θέλουν να κάνουν στην Ελλάδα δεν είναι ούτε εργασία ούτε εθελοντισμός είναι δουλεία.

Ακόμα κι αυτοί που πληρώνονται στην ιδία κατηγορία ανήκουν.

Το να δουλεύεις 8 ώρες και πολλές φόρες υπερωρίες και ο μισθός σου να γυροφέρνει τα 500 ευρώ, είναι δουλεία .

Και αυτά τα τρίμηνα και πεντάμηνα προγράμματα που βγάζετε που πρέπει να λέμε και ευχαριστώ και μειώνονται εικονικά τα ποσοστά της ανεργίας δουλεία είναι.

-Πόσο όμως θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση;

Γιατί και οι βλάκες κάποτε ξυπνάνε από τον λήθαργο και τις περισσότερες φορές γίνονται επικίνδυνοι.

-Πρέπει να φτάσουμε πάλι στα άκρα;

Μια ζωή στα άκρα και τις περισσότερες φορές νικημένοι. Μα μερικές φορές οι καταστάσεις προς μεγάλη μας έκπληξη αλλάζουν και ο κόσμος γυρίζει ανάποδα.

Προσοχή λοιπόν γιατί τα όρια αυτή τη φορά έχουν αρχίσει να στενεύουν επικίνδυνα.

ΥΣ1: Εθελοντισμός: Η έννοια του εθελοντισμού συνδέεται με την αλληλεγγύη και την ανιδιοτελή προσφορά. Ο εθελοντισμός εκφράζεται με πολλούς τρόπους, ο καθένας από αυτούς με τη δική του φυσιογνωμία και μέθοδο δράσης. Κοινό χαρακτηριστικό όμως όλων είναι η συνδρομή τους στην προάσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων.

Στη σύγχρονη εποχή ο εθελοντισμός έχει καθιερωθεί ως ο θεσμός εκείνος, που συμβάλει στην αντιμετώπιση των κοινωνικών, οικονομικών και περιβαλλοντικών προβλημάτων και καλείται να αναπληρώσει τα κενά που δημιουργεί η αδυναμία του κράτους και οι μηχανισμοί της αγοράς.

ΥΣ2: H δουλεία υπήρξε αρχαίος και διαπολιτισμικός θεσμός που νομιμοποιούσε την μετατροπή του ανθρώπου σε ιδιοκτησία. Απαγορεύτηκε σταδιακά για οικονομικούς και ηθικούς λόγους στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Η δουλεία συνεπαγόταν όχι μόνον τον κοινωνικό θάνατο του ατόμου, αλλά του αφαιρούσε αυτή καθαυτή την ανθρώπινη υπόσταση και το υποβίβαζε στο εξής σε αντικείμενο προς ιδιοκτησία και χρήση (ιδιώτη ή κράτους). Σε κατάσταση δουλείας ζούσε κατά καιρούς και περιοχές το 20%- 40% του πληθυσμού των κοινωνιών, ενώ υπήρξαν και κοινωνίες με πολύ υψηλότερο ποσοστό δούλων.

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη 

ΑΦΕΣΟΥ, ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ

Έντονα συναισθήματα, ματιές που παγώνουν το αίμα, παθιασμένα αγγίγματα, μεγαλεπήβολα λόγια και βράδια γεμάτα αδρεναλίνη και έρωτα.

Ναι φίλοι μου έρωτα!

(Μερικές φορές μοιάζει να είναι απάντηση στα πάντα)

Αχ,  ο έρωτας είναι δυνατό και υπέροχο συναίσθημα και μια πράξη γεμάτη μαγεία.

Μπορεί να είναι εφήμερος, να μη κρατάει για πάντα, αλλά είναι ωραίο να τον ζεις μέχρι τελευταίας στιγμής.

Γιατί λοιπόν τον καταστρέφουμε τόσο πολύ;

Αλήθεια τι έχουν πάθει οι άνθρωποι γύρω μας;

-Τι είδους καταραμένη μαύρη μαγεία σας έχει κάνει το μυαλό πούρε; 

Τα πράγματα είναι απλά, ερωτεύεσαι και το ζεις . 

-Γιατί έχετε τόσες άμυνες; 

-Τι;  

Μάλλον δεν σας άκουσα καλά…

 -Έχετε πληγωθεί;

Να δεις που δεν το έχει πάθει ποτέ κάνεις στον πλανήτη γη…

Όλοι έχουμε πληγωθεί, άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο.

 Αλλά πως το βλέπεις; 

 Δεν θα ερωτευτείς ξανά;

Ξέχασες ποσό ωραίο είναι;

-Τι;;  Προτιμάς να κουμαντάρεις τα συναισθήματα σου;

-Πως μπορείς;

-Γιατί να το κάνεις αυτό;

-Τι είναι καρδιά μου φοβάσαι πως θα φας πάλι τα μούτρα σου;

Συγγνώμη που θα στο πω, αλλά είναι πολύ πιθανό!

Δεν μπορείς να ζεις σε μια δήθεν ασφάλεια που έχεις φτιάξει μέσα στο υστερικό μυαλουδάκι σου για να μην πληγωθείς.

Δεν είναι καλό να προστατεύεις τόσο πολύ τον εαυτό σου γιατί τότε ξεχνάς να ζεις.

Θες να καταλήξεις σαν κάτι ζευγάρια που δεν είναι καν παντρεμένα και απατά ο ένας τον άλλον χωρίς κανένας να θέλει να χωρίσει μη τυχόν και χάσει τη σιγουριά του;

Αλήθεια πόσο μίζερο και θλιβερό…

Και να σου πω κάτι, οι συναισθηματικές σου εμπειρίες θα σε φέρουν πιο κοντά  στο να αναγνωρίσεις και να εκτιμήσεις αυτόν τον πολυπόθητο έναν και μοναδικό έρωτα της ζωής σου.

Αφήστε τις δικαιολογίες και ερωτευτείτε με όλο σας το είναι!

Είναι υπέροχο, μαγικό και αναζωογονητικό!

ΥΓ1: Κι αν πάλι ζήσεις έναν αποτυχημένο έρωτα δε χάλασε και ο κόσμος. Σημασία έχει πως είχες το θάρρος  να αφεθείς σε δυνατά συναισθήματα. ΤΟ ΕΖΗΣΕΣ! Απαραίτητα συστατικά για να αναρρώσει σύντομα η πονεμένη καρδιά σου είναι η μουσική, το αλκοόλ και τα φιλαράκια σου. Και μια αυτοκριτική  δε θα ήταν κακή!

ΥΓ2: γιου γουιλ σορβαιβ! 

https://www.youtube.com/watch?v=7KJjVMqNIgA

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη

ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΕΝΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ

Βρε μυαλό αλλιώς τα φανταζόσουν κι αλλιώς τα ζεις!

Όλα αυτά που θα ακολουθήσουν είναι σκέψεις συνειρμικές που ξεκίνησαν διαβάζοντας το περιοδικό «Σινεμά»…

Εντάξει, δε θα στο κρύψω μου «βασανίζουν» το μυαλό κι άλλες φορές, αλλά σήμερα πυροδοτήθηκαν από την ανάγνωση του επετειακού αυτού τεύχους.

-Ξέρεις τι «είδα» ξεφυλλίζοντας το;;  

«Είδα» εκείνη τη ζωή που ονειρευόμουν από μικρό παιδί  να είναι κάπου μισό-παγιδευμένη...

Ωχ !! Έγινα πάλι υπερβολική και ακόμα δεν άρχισα να γράφω…

Κάτσε θα στα πω από την αρχή και άμα αντέχεις διάβασε τις τρέλες μου μέχρι το τέλος.

Θα σου περιγράψω μερικές εικόνες έτσι όπως τις θυμάμαι…

Το φόντο μας είναι οι δεκαετίες 1990 και 2000 πρωταγωνιστές γονείς, συγγενείς, φίλοι των γονιών κι εγώ …

ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΩΤΗ:

Βραδυνές επισκέψεις στο σπίτι με σάουντρακ ΠΑΝΤΑ ξένη μουσική – υπήρχε μια σνομπιστική τάση των γονιών μου  για τα λαϊκά, σκυλο-λαϊκά εκείνης της εποχής- μυρωδιά J&B ή Cutty Sark ή Chivas –όχι και τόσο καλό γούστο στο ουίσκι-  ανακατεμένη με μυρωδιές Rothmans Royals 120 και Marlboro.

Οι κουβέντες άρχιζαν πάντα με τα τρέχοντα νέα, δυο τρία χαζά πειράγματα και αστεία και μετά ατέλειωτες κουβέντες για πολιτικά ..αυτό ήταν αλήθεια τοοοσοο βαρετό και κουραστικό γιατί όλοι τσακωνόντουσαν μεταξύ τους, αλλα μετά κάπου ηρεμούσαν και άρχιζαν αστείες ιστορίες από τα παλιά.

 ΕIΚΟΝΑ ΔΕΥΤΕΡΗ:

Κυριακή πρωί το σπίτι μυρίζει ζεστό καφέ φίλτρου, πάντα ακούγεται ξένη μουσική από το ραδιόφωνο και το τραπέζι του σαλονιού είναι  γεμάτο από εφημερίδες, ένθετα και περιοδικά!

Αλήθεια μιλάμε για υπερκαταναλωτικά πλάσματα παίζει να υπήρχε στο σπίτι μου ότι εφημερίδα και περιοδικό κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή!

Πληθώρα εικόνων και ιστοριών τυπωμένα και όλα μπροστά μου περιμένοντας να τα ξεψαχνίσω…

Δεν ήξερα τι να πρωτοδιαβάσω!

-Εφημερίδες με τα νέα όλης της εβδομάδας ή αυτά τα τόσο αγαπημένα μου περιοδικά μόδας που έκαναν το μυαλό μου να σκέφτεται από τότε ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη.

Τελικά κατέληγα στα κομιξ μου, αλλά ήδη είχα δει και είχαν εντυπωθεί στο μυαλό μου εξώφυλλα και plot ταινιών, τάσεις της μόδας, τα νέα μπαράκια και στέκια της Αθήνας, καινούριες κυκλοφορίες από μουσικά άλμπουμ και όλα αυτά τα ωραία!

 ΕΙΚΟΝΑ 3

-Μπαμπά θα πεις στους φοιτητές τους να μου γράψουν ακόμα μια κασέτα με τραγούδια;

Τι ωραίο ήταν αυτό! Τόσες κασέτες με ξένη μουσική και μερικές φόρες παραδόξως και κάποια  ελληνικά ποπ.

Η αλήθεια είναι πως ήταν κάπως ψυχασθενικό αυτό που έκανες με τη μουσική βρε μπαμπά.

Ξέρεις ο μπαμπάς μου δεν γουστάρει καθόλου τα λαϊκά εκτός από εκείνα τα παλιά τα πιο όμορφα λαϊκά  τραγούδια του Ζαμπετα και του Γιαννη Καλατζη, αλλά μέχρι εκεί.

Επίσης δεν ήθελε να ακούει τραγούδια παλαιότερων δεκαετιών του έφερναν κατάθλιψη έκτος από τον αγαπημένο του και δικό μου αγαπημένο Elvis Presley, Dean Martin, Harry Βelafonte, Neil Sedaka και όλους αυτούς τους σχετικούς.

Όπως καταλαβαίνεις εκείνος έκανε κουμάντο στα μουσικά δρώμενα του σπιτιού και έτσι κι εγώ έμαθα να αγαπώ τους παλιούς και να εκτιμώ τους νέους...ευτυχώς  δεν έχω τόσο κολλημένο μυαλό και ακούω διάφορα είδη και από περασμένες δεκαετίες.

 ΕΙΚΟΝΑ 4

 Αααχ είναι Χριστούγεννα τι τέλεια, σχολικές διακοπές, χαρούμενα τραγούδια, δώρα, βόλτες στα μαγαζιά με τη μαμά μου.

Όλοι οι δρόμοι στολισμένοι, έρεε το χρήμα και τα πάντα ήταν στολισμένα, οριακά μόνο οι κάδοι σκουπιδιών  δεν ήταν τυλιγμένοι  με γιρλάντες! Στο σπίτι γινόταν πανικός από αυτά που μας έστελναν φίλοι, γνωστοί και συνάδελφοι των δικών μου … καλαθιά με κρασιά, ποτά, σοκολατάκια και κάρτες !

Σου λέω το χρήμα έρεε από παντού!!!

  ΕΙΚΟΝΑ 5

 Όταν μεγαλώσω θα γίνω δημοσιογράφος αγαπώ τόσο πολύ το ραδιόφωνο και τα περιοδικά.

Λίγο ο μπαμπάς, λίγο η πληθώρα εφημερίδων και περιοδικών στο σπίτι το ραδιόφωνο που ήταν μόνιμα ανοιχτό …δεν ήθελα πολύ!

-Ξέρεις τι τρόπο είχα βρει να παίρνω παραπάνω λεφτά από τους γονείς μου και να τους κάνω να χαίρονται που είμαι δημιουργική;

Έφτιαχνα ολόκληρα περιοδικά μόνη μου!

Μερικές κόλλες Α4, κομμένες φωτογραφίες από περιοδικά και δικά μου χειρόγραφα κείμενα. 

Νομίζω τους το έδινα 500 δραχμές!

Μιλάμε για ενθουσιασμό όχι αστεία και δικό τους και δικό μου!

 

ΕΙΚΟΝΑ 6

Να πάμε στο βίντεο κλαμπ να πάρουμε ταινίες!!! ΘΡΙΛΕΡ ΟΜΩΣ!!

Οι γονείς μου δεν ξέρω δεν ήταν/ είναι πολύ νορμάλ με άφηναν να βλέπω από πολύ μικρή θρίλερ, ταινίες τρόμου και κυριολεκτικά ότι ταινία έβλεπαν μπορούσα να τη δω κι εγώ.

Κανένα όριο! Πφφ δεν απορώ που έχω βγει έτσι.

Κι άλλες εικόνες από το πώς «κινείτε» ο κόσμος γύρω μου.

ΕΙΚΟΝΑ 7

Το σπίτι γεμάτο βιβλία! Βρε μαμά διαβάσεις σα σίφουνας.

 -Αποτέλεσμα;

Σχεδόν κάθε εβδομάδα πηγαίναμε  βόλτα στο βιβλιοπωλείο να πάρουμε καινούρια βιβλία.

Τι υπέροχη αίσθηση να διαβάσεις την υπόθεση, να χαζεύεις εξώφυλλα και να μυρίζεις το εσωτερικό τους!

Αλήθεια θα ευχαριστώ για πάντα την υπέροχη και καταπληκτική μαμά μου που χωρίς καν να το καταλάβω με έκανε να αγαπήσω τα βιβλία!

Μου άνοιξε έναν ατέλειωτο κόσμο μπροστά μου και την αγαπώ ακόμα περισσότερο γι’ αυτό.

 ΕΙΚΟΝΑ 8

 Βασική αρχή κάθε φόρα που θα βγαίνουμε θα πηγαίνουμε κάπου διαφορετικά και ξεχωριστά.

Εκτός από κάποια στάνταρ φαγάδικα όντως πηγαίναμε κάθε φόρα σε διαφορετικό μέρος και μαγαζί.

Και το αγαπημένο μου, η βραδινή βόλτα με το αυτοκίνητο!

Όπου και να ήμασταν  πάντα οδηγούσαμε μέχρι την Ομόνοια να πάρουμε εφημερίδες, αλλά ουσιαστικά αυτό γινόταν γιατί οι δικοί μου ήξεραν ότι μου αρέσει να χαζεύω τον κόσμο μέσα από το αυτοκίνητο,  με συνοδεία  μουσικής.

Τι όμορφα αλήθεια, θυμάμαι ακόμα πως ήταν ο κόσμος έξω αργά εκείνη την ώρα.

Ναι υπήρχε και τότε παρακμή, αλλά υπήρχε μια άλλου είδους ζωή στους δρόμους, άλλος κόσμος, άλλη νοοτροπία …φαινόταν.

Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα γέμιζαν το μυαλό μου με σκέψεις από μικρή για το πώς θα είναι όταν θα μεγαλώσω

-Πως;

Στο ΔΙΚΟ μου σπίτι, με τις συλλογές μου από βιβλία, ταινίες και μουσικά άλμπουμ. Με τους φίλους μου και τη σχέση μου συζητώντας για τα πάντα. Βολτάροντας σε διαφορετικά μέρη μαζεύοντας διαφορετικές εμπειρίες. Κάνοντας βραδυνές επισκέψεις στο κέντρο.  Να αρθρογραφώ σε κάποιο  περιοδικό ή εφημερίδα  για ζητήματα  που μας απασχολούν σε κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο και έχοντας μια ραδιοφωνική εκπομπή μιλώντας με τις ώρες για μουσική! Νιώθοντας ελεύθερη να δοκιμάσω τα πάντα έχοντας όμως τα ηθικά όρια και την ωριμότητα του να είμαι ελεύθερη να κάνω τις επιλογές μου.

-Και ξέρεις τι;

Σε μεγάλο βαθμό έχω καταφέρει αρκετά απ’ αυτά, αλλά όχι όλα!

Και όχι γιατί δεν μπορώ… ούτε γιατί σταμάτησα να κυνηγώ τα όνειρα και τους στόχους μου. Μάλλον περισσότερο  γιατί αυτή η «ζωή» κι αυτή η πολυτέλεια και υπερκατανάλωση που γινόταν στο παρελθόν και φαινόταν στα παιδικά μου ματιά σουπερ ουαου  ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΤΟΞΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ!

Και ρε γαμώτο  μπαμπά μαμά, συγγενείς και φίλοι των δικών μου σας αγαπώ το ξέρετε, αλλά δεν μπορεί, βάλατε κι εσείς το χεράκι σας και είναι οξύμωρο το ξέρω, αλλά σας μισώ και  λιγουλάκι που μου δείξατε τόσο ωραίες εικόνες και καταστάσεις βγαλμένες από ταινίες και τώρα έτσι όπως τα κάνατε-κάναμε δεν μπορώ εγώ και οι φίλοι μου να τις ζήσουμε και να τις χαρούμε!

Και ξέρεις τώρα δε σου μιλάω για τα τρελά μου όνειρα, μιλάω για εκείνα απλά της δεκαετίας του 1990 και 2000 πραγματοποιήσιμα όνειρα.

Και όχι δεν είμαι μίζερη μια χαρά ζω και τώρα-φυσικά και θα μπορούσα καλύτερα- αλλά είναι που πολλά στάνταρ χάθηκαν για πάντα.

Είναι και που ο κόσμος γύρω μας έγινε ακόμα πιο σάπιος ή ήταν πάντα τόσο  κι εγώ τον έβλεπα με παιδικά αθώα μάτια όπως ήθελα;

Όταν όμως έχεις κατά κάποιο τρόπο ζήσει κάτι και το περιμένεις γιατί λογικά έτσι ήταν να εξελιχθεί, απογοητεύεσαι όταν δε έρχεται…

Και ναι μπορεί να έχω καλύτερο γευστικό γούστο στο ουίσκι, μπορεί να μην έχω κολλήματα με μουσική, να αποφεύγω χαζές πολιτικές κουβέντες, αλλά είναι εκείνο το κάτι  των συγκεκριμένων δεκαετιών που πια δεν υπάρχει και  συγγνώμη αλλά δυσκολεύομαι να το περιγράψω με λέξεις, ήταν όμως κάτι που σε μάγευε.

Τουλάχιστον μάγεψε το παιδικό μου μυαλό.

-Γιατί τα γράφω όλα αυτά και ποιον νοιάζουν;

Μάλλον κανέναν!

Απλά ήθελα να βγάλω από μέσα μου αυτό που μου ξύπνησε το περιοδικό «Σινεμά» σήμερα και να το αποτυπώσω με λέξεις.

-Και γιατί το περιοδικό «Σινεμά»;

Γιατί κυκλοφόρησε 1989 και φέτος κλείνει 25 χρόνια ύπαρξης κι εγώ το ίδιο…

Και το περιοδικό αυτό υπήρχε πάντα στο σπίτι μου έκτος από τα τελευταία χρόνια - -καταραμένο –κάποιες φόρες- διαδίκτυο- μέχρι που σήμερα έπεσε στα χέρια μου και μου θύμισε όλα αυτά!

Αν άντεξες να το διαβάσεις όλο αυτό συγχαρητήρια!

Αν ταυτίστηκες με κάτι απ’ όλα αυτά περαστικά!

Αν με σιχάθηκες, καλά έκανες, δε σε αδικώ!

ΥΓ1: Επειδή μπορεί να σας στεναχώρησα ή να σας μιζέριασα θα σας πω μια τακτική που έχω κάνει τρόπο ζωής και περνάω καλά. Αυτό που κρατά την αισιοδοξία, την ελπίδα και τον ρομαντισμό στη ζωή μου για τη ζωή μου είναι η αγάπη! Αν αγαπάς, γενικά αν ΑΓΑΠΑΣ μπορείς να κάνεις πολλά. Γλυκάκια μου να αγαπάτε, αλήθεια δεν υπάρχει κάτι καλύτερο είναι η λύση και το φάρμακο σε όλα!

 ΥΓ2: Σοφία και Θέτις να ξέρετε σας είχα στο μυαλό μου όταν το έγραφα, κάτι σατανικό συμβαίνει …ίσως να φταίνε οι συζητήσεις που έχουμε κάνει. Σας αγαπώ!

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη

Μπορεί να σε δούμε μετά το δεύτερο αστέρι δεξιά..κάπου εκεί στην ευθεία...

Ας είναι αυτό το ταξίδι πιο χαρούμενο από το προηγούμενο ...

Όταν φεύγει από τη ζωή ένας άνθρωπος που θαυμάζεις δε μπορείς να μη στεναχωρηθείς ακόμη κι αν δεν τον ήξερες  προσωπικά γιατί μέσα από τη πορεία και την καριέρα του  σε έκανε χωρίς απαραίτητα να το θέλει να τον εκτιμήσεις και ως προς τον επαγγελματισμό του, αλλά και ως προς το ότι κατάφερε «μείνει» άνθρωπος σε ένα κόσμο τεράτων.

Ο Robin Williams ήταν υπέροχος και ως τρελός επιστήμονας και ως το παιδί που επέστρεψε από τη ζούγκλα, πραγματικά το πιο γλυκό και τέλειο τζίνι και ειλικρινά μια απίστευτη νταντά που δε με άφησε λεπτό να πάρω ανάσα από το γέλιο, αλλά είχε έναν άλλο πολύ πιο σημαντικό ρολό  αυτό του ανθρώπου, τον οποίο ενσάρκωνε  με αρκετά μεγάλη επιτυχία  σε καθημερινή βάση και πραγματικά τον έκανε ξεχωριστό…

Ξέρεις δεν είναι εύκολο όταν είσαι διάσημος, έχεις τόσα λεφτά, δόξα, θαυμαστές, αγάπη και προβολή να παραμείνεις ανθρώπινος.

Αυτό είναι ένα στοίχημα που πολλοί  χολιγουντιανοί ηθοποιοί χάνουν…

 Εκείνος όμως το κέρδισε και  με το παραπάνω.

Τα πολλά δικά μου λόγια όμως είναι περιττά γι’ αυτό ας θυμηθούμε κάποια δικά του:

«No matter what people tell you, words and ideas can change the world.»

«You're only given a little spark of madness. You mustn't lose it.»

«Reality is just a crutch for people who can't cope with drugs.»

«If women ran the world we wouldn't have wars, just intense negotiations every 28 days.»

«Reality: What a concept!»

Ο Robin Williams θα μείνει στις μνήμες μας για πολλές καταπληκτικές υποκριτικές ερμηνείες, αλλά σίγουρα αυτή που πάντα θα τον ξεχωρίζει θα είναι η ερμηνεία της ίδιας του της ζωής.

RIP Robin….1951-2014

ΥΓ1: Μη σας σοκάρει το γεγονός πως άνθρωπός που χαρίζει χαμόγελα ο ίδιος βασανίζεται από κατάθλιψη είναι κάτι το οποίο συμβαίνει πολύ συχνά ειδικά στην περίπτωση των κωμικών. Απλά πότε δε ξέρεις τι αποθέματα υπομονής και ψυχής έχει ένας άνθρωπος που επιλέγει να βασανίσει μόνο τον  εαυτό του και να χαροποιεί όλους τους άλλους γύρω του.

-δε λέω ότι είναι σωστό είναι όμως δύσκολο και εκτός από τρομακτικές ιατρικές έννοιες που χαρακτηρίζουν αυτή την κατάσταση δε παύει να  κρύβει και  μεγαλοψυχία-

ΥΓ2: Και επειδή πάντα θα τον θυμάμαι ως ένα παιδί σε σώμα ενήλικου και επειδή κι εγώ μέσα μου είμαι ακόμα παιδί ας κλείσουμε με κάτι ανάλαφρο, χαρούμενο και σίγουρα παιδικό! 

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη

Σκέψεις σχετικά με ήρωες και ανθρώπους

Μπορεί να σας φανεί παιδικό ή ακόμα και σαχλό, αλλά παρακολουθώντας την ταινία  «Ο Σκοτεινός Ιππότης: Η Επιστροφή» συνειδητοποίησα πως αυτό που λείπει έντονα από την κοινωνία μας είναι ένας «Batman».

Θα σας το εξηγήσω όμως για να μπορέσετε να καταλάβετε το σκεπτικό μου.

O Batman, στην συγκεκριμένη ταινία, δείχνει θέληση, τόλμη και κυρίως ψυχικό σθένος για να σώσει την πόλη του (Γκοθαμ) και να την προστατεύσει από την καταστροφή.

Με λίγα λόγια, αψηφά τον κίνδυνο και ρισκάρει τα πάντα για το Γκοθαμ, ακόμα κι αν κάποιοι από τους συμπολίτες του  στο παρελθόν του συμπεριφέρθηκαν κακότροπα.

Κι ενώ καταφέρνει να σώσει τους πάντες και κάλλιστα θα μπορούσε  θριαμβευτικά  να αποκαλύψει τη μυστική του ταυτότητα προτιμά να μην το κάνει.

Έτσι αυτομάτως γίνεται ένα ήρωας με ήθος,  ηθική αξία και  ανιδιοτέλεια.

Θα μου πείτε τώρα, τι περιμένεις ένα βρεθεί ένας τέτοιος σούπερ ήρωας που θα σώσει τη χώρα μας;

Προφανώς όχι…

Αυτό που σκέφτομαι όμως είναι πως ο  «Batman» που λείπει από την κοινωνία μας είναι εκείνος ο άνθρωπος που θα σκεφτεί το συλλογικό συμφέρον, που θα νοιαστεί για τον συνάνθρωπο του, που δεν θα είναι ξεδιάντροπος, που θα δώσει το καλό παράδειγμα χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα.

Είναι εκείνος που θα κάνει τη διαφορά…

Μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε…

Αν, λοιπόν,  σε κάθε μικρή ή μεγάλη κοινωνική ομάδα υπήρχε ένας «Batman» μπορεί τα πράγματα να άλλαζαν και η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον  –και όχι μόνο οικονομικά καλύτερο, αλλά γενικότερα- θα ήταν πιο πιθανή και εφικτή.

Μπορεί πότε να μην καταφέρουμε να γίνουμε ήρωες με την έννοια και την ιδέα που οι περισσότεροι έχουμε μυαλό μας…. επικές μάχες, μεγαλεία, αναγνώριση, αλλά προσπαθώντας να είμαστε σωστοί άνθρωποι, δίνοντας έτσι το σωστό  παράδειγμα  στα παιδιά  και στους συνανθρώπους μας φτάνουμε να  γίνουμε και εμείς μικροί ήρωες…

Και εδώ  που τα λέμε ήρωας στις μέρες μας είναι εκείνος που δεν ξέχασε να αγάπα και να είναι άνθρωπος.

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, υπάρχουν «Batman» ανάμεσά μας;

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη