Βρε μυαλό αλλιώς τα
φανταζόσουν κι αλλιώς τα ζεις!
Όλα αυτά που θα
ακολουθήσουν είναι σκέψεις συνειρμικές που ξεκίνησαν διαβάζοντας το περιοδικό «Σινεμά»…
Εντάξει, δε θα στο κρύψω
μου «βασανίζουν» το μυαλό κι άλλες φορές, αλλά σήμερα πυροδοτήθηκαν από την
ανάγνωση του επετειακού αυτού τεύχους.
-Ξέρεις τι «είδα»
ξεφυλλίζοντας το;;
«Είδα» εκείνη τη ζωή που ονειρευόμουν από μικρό παιδί να είναι κάπου μισό-παγιδευμένη...
Ωχ !! Έγινα πάλι
υπερβολική και ακόμα δεν άρχισα να γράφω…
Κάτσε θα στα πω από την
αρχή και άμα αντέχεις διάβασε τις τρέλες μου μέχρι το τέλος.
Θα σου περιγράψω μερικές
εικόνες έτσι όπως τις θυμάμαι…
Το φόντο μας είναι οι
δεκαετίες 1990 και 2000 πρωταγωνιστές γονείς, συγγενείς, φίλοι των γονιών κι
εγώ …
ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΩΤΗ:
Βραδυνές επισκέψεις στο
σπίτι με σάουντρακ ΠΑΝΤΑ ξένη μουσική – υπήρχε μια σνομπιστική τάση των γονιών
μου για τα λαϊκά, σκυλο-λαϊκά εκείνης
της εποχής- μυρωδιά J&B ή Cutty Sark ή Chivas –όχι και τόσο καλό γούστο στο
ουίσκι- ανακατεμένη με μυρωδιές Rothmans
Royals 120 και Marlboro.
Οι κουβέντες άρχιζαν πάντα
με τα τρέχοντα νέα, δυο τρία χαζά πειράγματα και αστεία και μετά ατέλειωτες
κουβέντες για πολιτικά ..αυτό ήταν αλήθεια τοοοσοο βαρετό και κουραστικό γιατί
όλοι τσακωνόντουσαν μεταξύ τους, αλλα μετά κάπου ηρεμούσαν και άρχιζαν αστείες
ιστορίες από τα παλιά.
ΕIΚΟΝΑ ΔΕΥΤΕΡΗ:
Κυριακή πρωί το σπίτι
μυρίζει ζεστό καφέ φίλτρου, πάντα ακούγεται ξένη μουσική από το ραδιόφωνο και
το τραπέζι του σαλονιού είναι γεμάτο από
εφημερίδες, ένθετα και περιοδικά!
Αλήθεια μιλάμε για
υπερκαταναλωτικά πλάσματα παίζει να υπήρχε στο σπίτι μου ότι εφημερίδα και
περιοδικό κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή!
Πληθώρα εικόνων και
ιστοριών τυπωμένα και όλα μπροστά μου περιμένοντας να τα ξεψαχνίσω…
Δεν ήξερα τι να
πρωτοδιαβάσω!
-Εφημερίδες με τα νέα όλης
της εβδομάδας ή αυτά τα τόσο αγαπημένα μου περιοδικά μόδας που έκαναν το μυαλό
μου να σκέφτεται από τότε ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη.
Τελικά κατέληγα στα κομιξ
μου, αλλά ήδη είχα δει και είχαν εντυπωθεί στο μυαλό μου εξώφυλλα και plot ταινιών,
τάσεις της μόδας, τα νέα μπαράκια και στέκια της Αθήνας, καινούριες κυκλοφορίες
από μουσικά άλμπουμ και όλα αυτά τα ωραία!
ΕΙΚΟΝΑ 3
-Μπαμπά θα πεις στους
φοιτητές τους να μου γράψουν ακόμα μια κασέτα με τραγούδια;
Τι ωραίο ήταν αυτό! Τόσες
κασέτες με ξένη μουσική και μερικές φόρες παραδόξως και κάποια ελληνικά ποπ.
Η αλήθεια είναι πως ήταν
κάπως ψυχασθενικό αυτό που έκανες με τη μουσική βρε μπαμπά.
Ξέρεις ο μπαμπάς μου δεν
γουστάρει καθόλου τα λαϊκά εκτός από εκείνα τα παλιά τα πιο όμορφα λαϊκά τραγούδια του Ζαμπετα και του Γιαννη Καλατζη,
αλλά μέχρι εκεί.
Επίσης δεν ήθελε να ακούει
τραγούδια παλαιότερων δεκαετιών του έφερναν κατάθλιψη έκτος από τον αγαπημένο
του και δικό μου αγαπημένο Elvis
Presley, Dean Martin, Harry Βelafonte, Neil Sedaka και όλους
αυτούς τους σχετικούς.
Όπως καταλαβαίνεις εκείνος
έκανε κουμάντο στα μουσικά δρώμενα του σπιτιού και έτσι κι εγώ έμαθα να αγαπώ
τους παλιούς και να εκτιμώ τους νέους...ευτυχώς δεν έχω τόσο κολλημένο μυαλό και ακούω διάφορα
είδη και από περασμένες δεκαετίες.
ΕΙΚΟΝΑ 4
Αααχ είναι Χριστούγεννα τι
τέλεια, σχολικές διακοπές, χαρούμενα τραγούδια, δώρα, βόλτες στα μαγαζιά με τη
μαμά μου.
Όλοι οι δρόμοι
στολισμένοι, έρεε το χρήμα και τα πάντα ήταν στολισμένα, οριακά μόνο οι κάδοι σκουπιδιών
δεν ήταν τυλιγμένοι με γιρλάντες! Στο σπίτι γινόταν πανικός από
αυτά που μας έστελναν φίλοι, γνωστοί και συνάδελφοι των δικών μου … καλαθιά με κρασιά,
ποτά, σοκολατάκια και κάρτες !
Σου λέω το χρήμα έρεε από παντού!!!
ΕΙΚΟΝΑ 5
Όταν μεγαλώσω θα γίνω δημοσιογράφος αγαπώ τόσο
πολύ το ραδιόφωνο και τα περιοδικά.
Λίγο ο μπαμπάς, λίγο η
πληθώρα εφημερίδων και περιοδικών στο σπίτι το ραδιόφωνο που ήταν μόνιμα ανοιχτό
…δεν ήθελα πολύ!
-Ξέρεις τι τρόπο είχα βρει
να παίρνω παραπάνω λεφτά από τους γονείς μου και να τους κάνω να χαίρονται που
είμαι δημιουργική;
Έφτιαχνα ολόκληρα
περιοδικά μόνη μου!
Μερικές κόλλες Α4,
κομμένες φωτογραφίες από περιοδικά και δικά μου χειρόγραφα κείμενα.
Νομίζω τους το έδινα 500
δραχμές!
Μιλάμε για ενθουσιασμό όχι
αστεία και δικό τους και δικό μου!
ΕΙΚΟΝΑ 6
Να πάμε στο βίντεο κλαμπ
να πάρουμε ταινίες!!! ΘΡΙΛΕΡ ΟΜΩΣ!!
Οι γονείς μου δεν ξέρω δεν
ήταν/ είναι πολύ νορμάλ με άφηναν να βλέπω από πολύ μικρή θρίλερ, ταινίες τρόμου και
κυριολεκτικά ότι ταινία έβλεπαν μπορούσα να τη δω κι εγώ.
Κανένα όριο! Πφφ δεν απορώ
που έχω βγει έτσι.
Κι άλλες εικόνες από το
πώς «κινείτε» ο κόσμος γύρω μου.
ΕΙΚΟΝΑ 7
Το σπίτι γεμάτο βιβλία!
Βρε μαμά διαβάσεις σα σίφουνας.
-Αποτέλεσμα;
Σχεδόν κάθε εβδομάδα πηγαίναμε
βόλτα στο βιβλιοπωλείο να πάρουμε
καινούρια βιβλία.
Τι υπέροχη αίσθηση να διαβάσεις
την υπόθεση, να χαζεύεις εξώφυλλα και να μυρίζεις το εσωτερικό τους!
Αλήθεια θα ευχαριστώ για
πάντα την υπέροχη και καταπληκτική μαμά μου που χωρίς καν να το καταλάβω με
έκανε να αγαπήσω τα βιβλία!
Μου άνοιξε έναν ατέλειωτο κόσμο
μπροστά μου και την αγαπώ ακόμα περισσότερο γι’ αυτό.
ΕΙΚΟΝΑ 8
Βασική αρχή κάθε φόρα που
θα βγαίνουμε θα πηγαίνουμε κάπου διαφορετικά και ξεχωριστά.
Εκτός από κάποια στάνταρ
φαγάδικα όντως πηγαίναμε κάθε φόρα σε διαφορετικό μέρος και μαγαζί.
Και το αγαπημένο μου, η
βραδινή βόλτα με το αυτοκίνητο!
Όπου και να ήμασταν πάντα οδηγούσαμε μέχρι την Ομόνοια να πάρουμε
εφημερίδες, αλλά ουσιαστικά αυτό γινόταν γιατί οι δικοί μου ήξεραν ότι μου
αρέσει να χαζεύω τον κόσμο μέσα από το αυτοκίνητο, με συνοδεία
μουσικής.
Τι όμορφα αλήθεια, θυμάμαι
ακόμα πως ήταν ο κόσμος έξω αργά εκείνη την ώρα.
Ναι υπήρχε και τότε
παρακμή, αλλά υπήρχε μια άλλου είδους ζωή στους δρόμους, άλλος κόσμος, άλλη
νοοτροπία …φαινόταν.
Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα γέμιζαν το μυαλό μου με σκέψεις από
μικρή για το πώς θα είναι όταν θα μεγαλώσω
-Πως;
Στο ΔΙΚΟ μου σπίτι, με τις
συλλογές μου από βιβλία, ταινίες και μουσικά άλμπουμ. Με τους φίλους μου και τη σχέση μου συζητώντας για τα πάντα. Βολτάροντας σε διαφορετικά μέρη μαζεύοντας
διαφορετικές εμπειρίες. Κάνοντας βραδυνές επισκέψεις στο κέντρο. Να αρθρογραφώ σε κάποιο περιοδικό ή εφημερίδα για ζητήματα
που μας απασχολούν σε κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο και έχοντας μια
ραδιοφωνική εκπομπή μιλώντας με τις ώρες για μουσική! Νιώθοντας ελεύθερη να
δοκιμάσω τα πάντα έχοντας όμως τα ηθικά όρια και την ωριμότητα του να είμαι ελεύθερη
να κάνω τις επιλογές μου.
-Και ξέρεις τι;
Σε μεγάλο βαθμό έχω
καταφέρει αρκετά απ’ αυτά, αλλά όχι όλα!
Και όχι γιατί δεν μπορώ…
ούτε γιατί σταμάτησα να κυνηγώ τα όνειρα και τους στόχους μου. Μάλλον
περισσότερο γιατί αυτή η «ζωή» κι αυτή η
πολυτέλεια και υπερκατανάλωση που γινόταν στο παρελθόν και φαινόταν στα παιδικά
μου ματιά σουπερ ουαου ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΤΟΞΙΚΗ
ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ!
Και ρε γαμώτο μπαμπά μαμά, συγγενείς και φίλοι των δικών
μου σας αγαπώ το ξέρετε, αλλά δεν μπορεί, βάλατε κι εσείς το χεράκι σας και είναι
οξύμωρο το ξέρω, αλλά σας μισώ και λιγουλάκι που μου δείξατε τόσο ωραίες εικόνες
και καταστάσεις βγαλμένες από ταινίες και τώρα έτσι όπως τα κάνατε-κάναμε δεν μπορώ
εγώ και οι φίλοι μου να τις ζήσουμε και να τις χαρούμε!
Και ξέρεις τώρα δε σου
μιλάω για τα τρελά μου όνειρα, μιλάω για εκείνα απλά της δεκαετίας του 1990 και
2000 πραγματοποιήσιμα όνειρα.
Και όχι δεν είμαι μίζερη
μια χαρά ζω και τώρα-φυσικά και θα μπορούσα καλύτερα- αλλά είναι που πολλά
στάνταρ χάθηκαν για πάντα.
Είναι και που ο κόσμος
γύρω μας έγινε ακόμα πιο σάπιος ή ήταν πάντα τόσο κι εγώ τον έβλεπα με παιδικά αθώα μάτια όπως
ήθελα;
Όταν όμως έχεις κατά κάποιο
τρόπο ζήσει κάτι και το περιμένεις γιατί λογικά έτσι ήταν να εξελιχθεί,
απογοητεύεσαι όταν δε έρχεται…
Και ναι μπορεί να έχω
καλύτερο γευστικό γούστο στο ουίσκι, μπορεί να μην έχω κολλήματα με μουσική, να
αποφεύγω χαζές πολιτικές κουβέντες, αλλά είναι εκείνο το κάτι των συγκεκριμένων δεκαετιών που πια δεν υπάρχει και συγγνώμη αλλά
δυσκολεύομαι να το περιγράψω με λέξεις, ήταν όμως κάτι που σε μάγευε.
Τουλάχιστον μάγεψε το
παιδικό μου μυαλό.
-Γιατί τα γράφω όλα αυτά
και ποιον νοιάζουν;
Μάλλον κανέναν!
Απλά ήθελα να βγάλω από
μέσα μου αυτό που μου ξύπνησε το περιοδικό «Σινεμά» σήμερα και να το αποτυπώσω
με λέξεις.
-Και γιατί το περιοδικό «Σινεμά»;
Γιατί κυκλοφόρησε 1989 και
φέτος κλείνει 25 χρόνια ύπαρξης κι εγώ το ίδιο…
Και το περιοδικό αυτό
υπήρχε πάντα στο σπίτι μου έκτος από τα τελευταία χρόνια - -καταραμένο
–κάποιες φόρες- διαδίκτυο- μέχρι που σήμερα έπεσε στα χέρια μου και μου θύμισε όλα
αυτά!
Αν άντεξες να το διαβάσεις
όλο αυτό συγχαρητήρια!
Αν ταυτίστηκες με κάτι απ’
όλα αυτά περαστικά!
Αν με σιχάθηκες, καλά
έκανες, δε σε αδικώ!
ΥΓ1: Επειδή μπορεί να σας στεναχώρησα
ή να σας μιζέριασα θα σας πω μια τακτική που έχω κάνει τρόπο ζωής και περνάω
καλά. Αυτό που κρατά την αισιοδοξία, την ελπίδα και τον ρομαντισμό στη ζωή μου για τη ζωή μου είναι η αγάπη! Αν αγαπάς,
γενικά αν ΑΓΑΠΑΣ μπορείς να κάνεις πολλά. Γλυκάκια μου να αγαπάτε,
αλήθεια δεν υπάρχει κάτι καλύτερο είναι η λύση και το φάρμακο σε όλα!
ΥΓ2: Σοφία και Θέτις να
ξέρετε σας είχα στο μυαλό μου όταν το έγραφα, κάτι σατανικό συμβαίνει …ίσως να φταίνε οι συζητήσεις που έχουμε κάνει. Σας αγαπώ!
Τα φιλιά μου και την αγάπη
μου,
Δήμητρα Σκλαβούνη
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
