Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

ΑΣΕ ΣΟΥ ΛΕΩ ΜΗ ΡΩΤΑΣ…


Όταν ξέρεις την απάντηση μη ρωτάς, άστο να πάει στην ευχή.
Ξέρεις για ποιες στιγμές λέω, εκείνες που δεν κάνει να ρωτάς γιατί γίνονται χειρότερες οι καταστάσεις και οι αντιστάσεις πέφτουν ανοίγοντας  μπροστά σου έναν δρόμο που ίσως δεν μπορείς να αντέξεις τη διαδρομή του…
Και αφού ξέρεις γιατί ρωτάς;
-Ποιο είναι το πρόβλημα σου;
-Τι ψάχνεις να ακούσεις;
-Θες να ακούσεις τα λάθη σου;
Δεν μπορείς να τα αναγνωρίσεις αλλιώς;
Κι αφού ξέρεις γιατί δεν κάνεις κάτι να αλλάξεις την κατάσταση;
Μάλλον γιατί δεν σε ενδιαφέρει πολύ…
Αυτό είναι που φοβάσαι να παραδεχτείς;
Ότι δεν σε ενδιαφέρει και τόσο;
Όποτε τι ψάχνεις όταν ρωτάς;
Έναν καυγά χωρίς νόημα;
Άσε σου λέω μη ρωτάς…
Μερικές φορές η σιωπή δίνει τις καλύτερες απαντήσεις.
Και ναι η μοίρα και ο χρόνος παίζουν τον ρόλο τους, αλλά και οι άνθρωποι το δικό τους…
Γι’ αυτό σου λέω μη ρωτάς…
Οι καταστάσεις διαμορφωθηκαν έτσι επειδή εμείς τις οδηγήσαμε εκεί…
-Τι θέλεις λοιπόν και ρωτάς;
Πιστεύεις ότι θα πάρεις διαφορετικές απαντήσεις από αυτές πού ήδη ξέρεις;
Βασικά, σε τι ακριβώς πιστεύεις;
Στην καλή διάθεση των άλλων να σου δώσουν ευκαιρίες;
Άμα σου λέω, μη ρωτάς…
Δεν έχεις ακούσει αυτό που λένε «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς»;
Δε θέλω να ρωτάς…
Κάνε αυτό που θες, αλλά μη ζητάς και τα ρέστα…
Τι έτσι ξαφνικά μας την έδωσε και αποποιούμαστε τα πάντα και ψάχνουμε να ρίξουμε ευθύνες στους άλλους για τα δικά μας λάθη;
Μα δυστυχώς δεν μπορείς να καταλάβεις πως μ’ αυτά στη τελική το κεφάλι σου θα φας.
Γι’ αυτό σου λέω στάματα να ρωτάς…


Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη







Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΘΕΣ Ή ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ;



Και οι μέρες περνάνε, ο χρόνος τρέχει και εσύ κυνηγάς τους δείκτες του ρολογιού της ζωής.
Ψάχνεις για δουλειά, για λεφτά, για αναγνώριση, για ικανοποίηση, για σχέση, για ερώτα για αγάπη … ψάχνεις να γεμίσεις το ανικανοποίητο εγώ σου.
Και τι έγινε;
-Νιώθεις ευτυχία;
- Ή απλά κυνηγάς και ψάχνεις;
Τόσα χρόνια που το κάνεις αυτό τελικά αξίζει;
Αυτά που θες τα θες όντως ή μήπως τα θέλουν οι άλλοι για σένα και το πίστεψες πως τα έχεις ανάγκη;
Κι αν σε όλα αυτά που είπες όχι και έκλεισες βροντερά την πόρτα επειδή δεν ταίριαζαν με τα δήθεν στάνταρ σου, ήταν τελικά ότι καλύτερο για τη ζωή σου;
Έχεις κάτσει να σκεφτείς τι πραγματικά θα σε κάνει να νιώσεις ευτυχία;
Αλλά πραγματικά…
Αν δεν το έχεις κάνει σε παροτρύνω να το κάνεις.
Πολλές φορές νομίζουμε ότι έχουμε ανάγκη πράγματα, καταστάσεις ακόμα και ανθρώπους στη ζωή μας επειδή απλά μας έχει επιβληθεί(και βλακωδώς το επιτρέψαμε)…
Μπορεί όμως να σοκαριστείς όταν συνειδητοποιήσεις πως πολλά από αυτά δεν τα έχεις ανάγκη γιατί αντί να σε κάνουν ευτυχισμένο σε κάνουν δυστυχισμένο.
Μην αφήνεις τα γενικά πρότυπα και στάνταρ των άλλων να καταστρέφουν τη ζωή σου.
Και δε λέω, εννοείται να κυνηγάς και να ψάχνεις αυτά που θες, αλλά αυτά που όντως θες.
Να ξεφύγεις ρε παιδί μου από την ψεύτικη πραγματικότητα που σου έχουν πλάσει να ζεις.
Ζήσε με τους δικούς σου όρους.
Γενικά ξέρεις τι;
Μην είσαι αδύναμος και μάθε να στηρίζεις τις επιλογές σου.
Κι αν αυτά που επιλέγεις και σε κάνουν να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου δεν ικανοποιούν τους άλλους, τότε συμβαίνουν δυο πράγματα.
Ή οι επιλογές σου παραβιάζουν τις επιλογές και τις ζωές άλλων ή οι άνθρωποι που έχεις κοντά σου δεν είναι οι κατάλληλοι.
Όποτε στην πρώτη περίπτωση, είπαμε να κάνεις αυτό που θες,αλλά μην πληγώνεις και ενοχλείς τους γύρω σου γιατί τότε οριακά θα σε χαρακτήριζα γελοίο.
Στη δεύτερη περίπτωση, όποιος δεν σε δέχεται μπορεί απλά να αποχωρήσει από τη ζωή σου.

Και όπως λένε και οι στίχοι του "As I Am" των Dream Theater:

"To those who understand, I extend my hand
To the doubtful I demand, take me as I am
Not under your command, I know where I stand
I won't change to fix your plan, Take me as I am"



 Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,


Δήμητρα Σκλαβούνη


Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

ΑΦΕΣΟΥ, ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ


Έντονα συναισθήματα, ματιές που παγώνουν το αίμα, παθιασμένα αγγίγματα, μεγαλεπήβολα λόγια και βράδια γεμάτα αδρεναλίνη και έρωτα.
Ναι φίλοι μου έρωτα!
(Μερικές φορές μοιάζει να είναι απάντηση στα πάντα)
Αχ,  ο έρωτας είναι δυνατό και υπέροχο συναίσθημα και μια πράξη γεμάτη μαγεία.
Μπορεί να είναι εφήμερος, να μη κρατάει για πάντα, αλλά είναι ωραίο να τον ζεις μέχρι τελευταίας στιγμής.
Γιατί λοιπόν τον καταστρέφουμε τόσο πολύ;
Αλήθεια τι έχουν πάθει οι άνθρωποι γύρω μας;
-Τι είδους καταραμένη μαύρη μαγεία σας έχει κάνει το μυαλό πούρε; 
Τα πράγματα είναι απλά, ερωτεύεσαι και το ζεις . 
-Γιατί έχετε τόσες άμυνες; 
-Τι;  
Μάλλον δεν σας άκουσα καλά…
 -Έχετε πληγωθεί;
Να δεις που δεν το έχει πάθει ποτέ κάνεις στον πλανήτη γη…
Όλοι έχουμε πληγωθεί, άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο.
 Αλλά πως το βλέπεις; 
 Δεν θα ερωτευτείς ξανά;
Ξέχασες ποσό ωραίο είναι;
-Τι;;  Προτιμάς να κουμαντάρεις τα συναισθήματα σου;
-Πως μπορείς;
-Γιατί να το κάνεις αυτό;
-Τι είναι καρδιά μου φοβάσαι πως θα φας πάλι τα μούτρα σου;
Συγγνώμη που θα στο πω, αλλά είναι πολύ πιθανό!
Δεν μπορείς να ζεις σε μια δήθεν ασφάλεια που έχεις φτιάξει μέσα στο υστερικό μυαλουδάκι σου για να μην πληγωθείς.
Δεν είναι καλό να προστατεύεις τόσο πολύ τον εαυτό σου γιατί τότε ξεχνάς να ζεις.
Θες να καταλήξεις σαν κάτι ζευγάρια που δεν είναι καν παντρεμένα και απατά ο ένας τον άλλον χωρίς κανένας να θέλει να χωρίσει μη τυχόν και χάσει τη σιγουριά του;
Αλήθεια πόσο μίζερο και θλιβερό…
Και να σου πω κάτι, οι συναισθηματικές σου εμπειρίες θα σε φέρουν πιο κοντά  στο να αναγνωρίσεις και να εκτιμήσεις αυτόν τον πολυπόθητο έναν και μοναδικό έρωτα της ζωής σου.
Αφήστε τις δικαιολογίες και ερωτευτείτε με όλο σας το είναι!
Είναι υπέροχο, μαγικό και αναζωογονητικό!

ΥΓ1: Κι αν πάλι ζήσεις έναν αποτυχημένο έρωτα δε χάλασε και ο κόσμος. Σημασία έχει πως είχες το θάρρος  να αφεθείς σε δυνατά συναισθήματα. ΤΟ ΕΖΗΣΕΣ! Απαραίτητα συστατικά για να αναρρώσει σύντομα η πονεμένη καρδιά σου είναι η μουσική, το αλκοόλ και τα φιλαράκια σου. Και μια αυτοκριτική  δε θα ήταν κακή!

ΥΓ2: γιου γουιλ σορβαιβ! 


Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,


Δήμητρα Σκλαβούνη










Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

ΟΤΑΝ Η ΜΑΝΑ ΤΕΡΑΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΕΡΑΤΑ...


ΚΕΙΜΕΝΟ: ΠΑΝΟΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

Αχ καημένη Lady Gaga τι σου έμελλε να πάθεις……  Αχ καημένη λαίδη που εσύ ήρθες στη χώρα της Venus και τελικά δεν είχες καταλάβει ότι επισκέφτηκες τη χώρα της σοβαροφάνειας. Όχι σοβαρότητας ΣΟΒΑΡΟΦΑΝΕΙΑΣ.
Από την πρώτη κιόλας στιγμής που πάτησε το πόδι της στην Ελλάδα άρχισε το κράξιμο με την κορύφωση του σήμερα (20-09-14) μια μέρα μετά τη συναυλία. Και τι δεν έχω δει και ακούσει αυτές τις μέρες…. Αναλύσεις επί αναλύσεων… Πολύτιμοι τηλεοπτικοί χρόνοι εκπομπών (ακόμα και «σοβαρών» εκπομπών) δαπανούνται αναλύοντας το πόσο  τρελή, διαφορετική ή προκλητική είναι η Στέφανι Τζερμανότα (aka Lady Gaga) .


«Έχουμε εθιστεί στην χαζομάρα», «η έλλειψη παιδείας φταίει για όλα», «κιτς», αποκρουστική». Λέξεις και εκφράσεις που ακούγονται ξανά και ξανά στα λαϊκά δικαστήρια που έχουν στηθεί παντού.
Ώπα ώπα για να ηρεμήσουμε λίγο Greeks σοβαροφανείς monsters.
 Από πότε το διαφορετικό είναι κακό;  
Από πότε η έκφραση με τον όποιο τρόπο είναι κατακριτέα;
 Και όλα αυτά γιατί μιλάμε για έναν αντι- ηρώα. Μια κοπέλα 28 ετών λίγο κοντή λίγο ασχημούλα που απλά ακολούθησε τα όνειρα της. Και τα κατάφερε, βουλώνοντας τα στόματα  όσων την αμφισβήτησαν ή την κορόιδευαν στο σχολείο .

-Πόσο πιο χαρμόσυνο μήνυμα μπορεί να στέλνει αυτό το τερατάκι ; ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΕΨΕ ΓΙ’  ΑΥΤΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΣΟΥ, ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΟΥ , ΤΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΣΟΥ , ΤΗΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΣΟΥ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ  ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΣΟΥ!!!!


Εγώ πήγα στη συναυλία και πλήρωσα 70 ευρώ, έτσι γιατί μου τρέχουν από τις τσέπες (#not ). Δεν το μετανιώνω  καθόλου. Γιατί είδα μερικές χιλιάδες κόσμο (όχι το στάδιο δεν ήταν γεμάτο, και; ) να περνάει καλά. Συγκινήθηκα βλέποντας την αγάπη της για τη χώρα μας και πόσο τη σέβεται , πιο πολύ και εμάς τους ίδιους. Πήρα πολλά από αυτή τη συναυλία σε προσωπικό επίπεδο που θα τα κρατήσω για μένα…

Αλλά τι ξέρω εγώ;

Άλλος ένας εθισμένος στη χαζομάρα είμαι, άτεχνος που αγαπώ τις «μουτζούρες» του Νταλί και του Πικάσο, χορεύω στους κολασμένους ρυθμούς του Elvis Prisley και παρακολουθώ διαγωνισμούς τραγουδιού που ανέδειξαν την Celine Dion , την Vicky Leadros , τους Secret Garden… Δεν με αντέχω αλλά τι να κάνω I was born this way!..

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ!



Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να κράζουμε κάποιον για τα μουσικά του γούστα όταν αυτά είναι διαφορετικά από τα δικά μας.
Δηλαδή εδώ που τα λέμε πόσο «κολλημένος» και ίσως κομπλεξικός πρέπει να είσαι για να το κάνεις αυτό;
-Και ποιος σου είπε ότι αυτό που ακούς είναι για κάποιο λόγο το καλύτερο;
-Και ποιο είναι το καλύτερο στη τελική;
-Ποιος το κρίνει;
Βασικά, ποιος μπορεί να κρίνει για μένα και για σένα;
-Ρε είστε καθόλου καλά;
Αφορμή να γράψω αυτό το κείμενο είναι η συναυλία της Lady Gaga, αν και μονίμως μου δίνονται αφορμές…
Το τι κράξιμο έπεσε για όσους πήγαμε στη συναυλία δε λέγεται.
-Τι θες ρε βλάκα και ποιο είναι το πρόβλημα σου;
Αλήθεια άκουσα τρελά πράγματα!
Έχουμε κρίση και δεν έχουμε λεφτά και άλλος πλήρωσε τόσα λεφτά να δει την Gaga!
Ναι ρε τόσα λεφτά πλήρωσε γιατί γουστάρει να μην είναι μίζερος και ήθελε να την δει!
Εσύ που είναι πολύ πιθανό να έχεις αγοράσει το τελευταίο iphone και να το έχεις με κάρτα σου είπε κανείς τίποτα;
Εσύ που πλήρωσες τόσα λεφτά να πάρεις την κονσόλα σου, τι;
Δε σε πιάνει το ίδιο σκεπτικό;
Κάτσε να σκεφτώ…
Όχι, όχι δε σε πιάνει γιατί δε σε συμφέρει… συνέχισε να εθελοτυφλείς και ξέρεις τι; Μη κοιτάς την καμπούρα σου  κράζε μόνο τους άλλους!
Επιστρέφοντας στο θέμα της μουσικής…
Δεν μπορώ να καταλάβω ποιος έχει θέσει κριτήρια που πρέπει να είναι αποδεκτά για όλους μας.
Στη βάση μου ακούω μέταλ και ροκ, αλλά φίλε μου μεγάλωσα με ποπ και oldies και στη πορεία ανακάλυψα τη ραπ και το hip-hop, αγάπησα την κλασική μουσική και τη τζαζ, χορεύω με τα ροκαμπίλι, δε με χαλάνε κάποια κομμάτια ηλεκτρονικής και ναι ρε φίλε γουστάρω να ακούω και κάποια ελληνικά λαϊκά.
-Έχεις πρόβλημα;
Θα σου έλεγα πώς να το λύσεις, αλλά έχω τρόπους και θα συγκρατηθώ!
Ο καθένας ακούει ότι ΘΕΛΕΙ!!!!
Είναι δυνατόν να κρίνεις τον άλλον για τα μουσικά του γούστα;
 Και όχι απλά να τον κρίνεις,  να τον κράζεις;
Μεταξύ μας πρέπει να είσαι μπαγλαμάς.



Άκου τώρα δήθεν κουλτουριάρη, ξερόλα και απόλυτε τύπε!!
Ο άνθρωπος που αγάπα τη μουσική ξέρει πολύ καλά πως δεν έχει όρια.
Αν δεν του αρέσει  κάτι δεν το ακούει και ούτε κάθεται σαν κατίνα ή σαν παιδί γυμνασίου να κρίνει αρνητικά τον άλλον.
Αλλά σε κάτι τέτοια φαίνεται η παιδεία και η κουλτούρα του καθενός και πολλοί αποδεικνύεται περίτρανα ότι είστε κενοί και επιφανειακοί.
 Φοβάστε και ντρέπεστε να κάνετε κάτι διαφορετικό από τα στανταρς που σας έχουν θέσει και έχετε θέσει και επιβάλλει στον εαυτό σας.
Ναι μη σε δουν εσένα και καλά που ακούς μεταλ να ακούσεις ποπ θα πέσουν  να σε φάνε ή μη σε δουν εσένα και καλά ψαγμένε αλτερνατιβα να ακούς κάτι ελληνικό λαϊκό  θα χαλάσει η εικόνα σου…
Η εικόνα σας είναι ήδη χαλασμένη!
Αλλά πιο πολύ είστε εσείς εσωτερικά χαλασμένοι και καταπιεσμένοι χωρίς λόγο.
Ωπ! Σου φαίνεται ότι βγάζω κακία;
Όχι δεν είναι κακία είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ!
Στη τελική σταμάτα να κρίνεις συνέχεια τον διπλανό σου επειδή κάνει κάτι το οποίο δε σου αρέσει.
Έχουμε κοινά και αντίθετα, θα το δεχτείς επιτελούς ή θα συνεχίσεις να κάνεις σα βλάκας;
Η επιλογή είναι δική σου.



ΥΣ1: Η συναυλία της gaga τα έσπασε και η τύπισσα είναι τρομερή στην σκηνή, έχει φωνάρα και στη τελική περνάει και κάποια καλά μηνύματα στους φανς της

ΥΣ2:  ΔΙΕΥΡΥΝΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ ΣΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΚΟΛΛΑΣ ΣΕ ΤΑΜΠΕΛΕΣ!


Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,


Δήμητρα Σκλαβούνη

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΕΝΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ

Βρε μυαλό αλλιώς τα φανταζόσουν κι αλλιώς τα ζεις!


Όλα αυτά που θα ακολουθήσουν είναι σκέψεις συνειρμικές που ξεκίνησαν διαβάζοντας το περιοδικό «Σινεμά»…
Εντάξει, δε θα στο κρύψω μου «βασανίζουν» το μυαλό κι άλλες φορές, αλλά σήμερα πυροδοτήθηκαν από την ανάγνωση του επετειακού αυτού τεύχους.
-Ξέρεις τι «είδα» ξεφυλλίζοντας το;;  
«Είδα» εκείνη τη ζωή που ονειρευόμουν από μικρό παιδί  να είναι κάπου μισό-παγιδευμένη...

Ωχ !! Έγινα πάλι υπερβολική και ακόμα δεν άρχισα να γράφω…
Κάτσε θα στα πω από την αρχή και άμα αντέχεις διάβασε τις τρέλες μου μέχρι το τέλος.
Θα σου περιγράψω μερικές εικόνες έτσι όπως τις θυμάμαι…
Το φόντο μας είναι οι δεκαετίες 1990 και 2000 πρωταγωνιστές γονείς, συγγενείς, φίλοι των γονιών κι εγώ …

ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΩΤΗ:
Βραδυνές επισκέψεις στο σπίτι με σάουντρακ ΠΑΝΤΑ ξένη μουσική – υπήρχε μια σνομπιστική τάση των γονιών μου  για τα λαϊκά, σκυλο-λαϊκά εκείνης της εποχής- μυρωδιά J&B ή Cutty Sark ή Chivas –όχι και τόσο καλό γούστο στο ουίσκι-  ανακατεμένη με μυρωδιές Rothmans Royals 120 και Marlboro.
Οι κουβέντες άρχιζαν πάντα με τα τρέχοντα νέα, δυο τρία χαζά πειράγματα και αστεία και μετά ατέλειωτες κουβέντες για πολιτικά ..αυτό ήταν αλήθεια τοοοσοο βαρετό και κουραστικό γιατί όλοι τσακωνόντουσαν μεταξύ τους, αλλα μετά κάπου ηρεμούσαν και άρχιζαν αστείες ιστορίες από τα παλιά.


 ΕIΚΟΝΑ ΔΕΥΤΕΡΗ:
Κυριακή πρωί το σπίτι μυρίζει ζεστό καφέ φίλτρου, πάντα ακούγεται ξένη μουσική από το ραδιόφωνο και το τραπέζι του σαλονιού είναι  γεμάτο από εφημερίδες, ένθετα και περιοδικά!
Αλήθεια μιλάμε για υπερκαταναλωτικά πλάσματα παίζει να υπήρχε στο σπίτι μου ότι εφημερίδα και περιοδικό κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή!
Πληθώρα εικόνων και ιστοριών τυπωμένα και όλα μπροστά μου περιμένοντας να τα ξεψαχνίσω…
Δεν ήξερα τι να πρωτοδιαβάσω!
-Εφημερίδες με τα νέα όλης της εβδομάδας ή αυτά τα τόσο αγαπημένα μου περιοδικά μόδας που έκαναν το μυαλό μου να σκέφτεται από τότε ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη.
Τελικά κατέληγα στα κομιξ μου, αλλά ήδη είχα δει και είχαν εντυπωθεί στο μυαλό μου εξώφυλλα και plot ταινιών, τάσεις της μόδας, τα νέα μπαράκια και στέκια της Αθήνας, καινούριες κυκλοφορίες από μουσικά άλμπουμ και όλα αυτά τα ωραία!


 ΕΙΚΟΝΑ 3
-Μπαμπά θα πεις στους φοιτητές τους να μου γράψουν ακόμα μια κασέτα με τραγούδια;
Τι ωραίο ήταν αυτό! Τόσες κασέτες με ξένη μουσική και μερικές φόρες παραδόξως και κάποια  ελληνικά ποπ.
Η αλήθεια είναι πως ήταν κάπως ψυχασθενικό αυτό που έκανες με τη μουσική βρε μπαμπά.
Ξέρεις ο μπαμπάς μου δεν γουστάρει καθόλου τα λαϊκά εκτός από εκείνα τα παλιά τα πιο όμορφα λαϊκά  τραγούδια του Ζαμπετα και του Γιαννη Καλατζη, αλλά μέχρι εκεί.
Επίσης δεν ήθελε να ακούει τραγούδια παλαιότερων δεκαετιών του έφερναν κατάθλιψη έκτος από τον αγαπημένο του και δικό μου αγαπημένο Elvis Presley, Dean Martin, Harry Βelafonte, Neil Sedaka και όλους αυτούς τους σχετικούς.
Όπως καταλαβαίνεις εκείνος έκανε κουμάντο στα μουσικά δρώμενα του σπιτιού και έτσι κι εγώ έμαθα να αγαπώ τους παλιούς και να εκτιμώ τους νέους...ευτυχώς  δεν έχω τόσο κολλημένο μυαλό και ακούω διάφορα είδη και από περασμένες δεκαετίες.


 ΕΙΚΟΝΑ 4
 Αααχ είναι Χριστούγεννα τι τέλεια, σχολικές διακοπές, χαρούμενα τραγούδια, δώρα, βόλτες στα μαγαζιά με τη μαμά μου.
Όλοι οι δρόμοι στολισμένοι, έρεε το χρήμα και τα πάντα ήταν στολισμένα, οριακά μόνο οι κάδοι σκουπιδιών  δεν ήταν τυλιγμένοι  με γιρλάντες! Στο σπίτι γινόταν πανικός από αυτά που μας έστελναν φίλοι, γνωστοί και συνάδελφοι των δικών μου … καλαθιά με κρασιά, ποτά, σοκολατάκια και κάρτες !
Σου λέω το χρήμα έρεε από παντού!!!


  ΕΙΚΟΝΑ 5
 Όταν μεγαλώσω θα γίνω δημοσιογράφος αγαπώ τόσο πολύ το ραδιόφωνο και τα περιοδικά.
Λίγο ο μπαμπάς, λίγο η πληθώρα εφημερίδων και περιοδικών στο σπίτι το ραδιόφωνο που ήταν μόνιμα ανοιχτό …δεν ήθελα πολύ!
-Ξέρεις τι τρόπο είχα βρει να παίρνω παραπάνω λεφτά από τους γονείς μου και να τους κάνω να χαίρονται που είμαι δημιουργική;
Έφτιαχνα ολόκληρα περιοδικά μόνη μου!
Μερικές κόλλες Α4, κομμένες φωτογραφίες από περιοδικά και δικά μου χειρόγραφα κείμενα. 
Νομίζω τους το έδινα 500 δραχμές!
Μιλάμε για ενθουσιασμό όχι αστεία και δικό τους και δικό μου!

 

ΕΙΚΟΝΑ 6
Να πάμε στο βίντεο κλαμπ να πάρουμε ταινίες!!! ΘΡΙΛΕΡ ΟΜΩΣ!!
Οι γονείς μου δεν ξέρω δεν ήταν/ είναι πολύ νορμάλ με άφηναν να βλέπω από πολύ μικρή θρίλερ, ταινίες τρόμου και κυριολεκτικά ότι ταινία έβλεπαν μπορούσα να τη δω κι εγώ.
Κανένα όριο! Πφφ δεν απορώ που έχω βγει έτσι.
Κι άλλες εικόνες από το πώς «κινείτε» ο κόσμος γύρω μου.


ΕΙΚΟΝΑ 7
Το σπίτι γεμάτο βιβλία! Βρε μαμά διαβάσεις σα σίφουνας.
 -Αποτέλεσμα;
Σχεδόν κάθε εβδομάδα πηγαίναμε  βόλτα στο βιβλιοπωλείο να πάρουμε καινούρια βιβλία.
Τι υπέροχη αίσθηση να διαβάσεις την υπόθεση, να χαζεύεις εξώφυλλα και να μυρίζεις το εσωτερικό τους!
Αλήθεια θα ευχαριστώ για πάντα την υπέροχη και καταπληκτική μαμά μου που χωρίς καν να το καταλάβω με έκανε να αγαπήσω τα βιβλία!
Μου άνοιξε έναν ατέλειωτο κόσμο μπροστά μου και την αγαπώ ακόμα περισσότερο γι’ αυτό.


 ΕΙΚΟΝΑ 8
 Βασική αρχή κάθε φόρα που θα βγαίνουμε θα πηγαίνουμε κάπου διαφορετικά και ξεχωριστά.
Εκτός από κάποια στάνταρ φαγάδικα όντως πηγαίναμε κάθε φόρα σε διαφορετικό μέρος και μαγαζί.
Και το αγαπημένο μου, η βραδινή βόλτα με το αυτοκίνητο!
Όπου και να ήμασταν  πάντα οδηγούσαμε μέχρι την Ομόνοια να πάρουμε εφημερίδες, αλλά ουσιαστικά αυτό γινόταν γιατί οι δικοί μου ήξεραν ότι μου αρέσει να χαζεύω τον κόσμο μέσα από το αυτοκίνητο,  με συνοδεία  μουσικής.
Τι όμορφα αλήθεια, θυμάμαι ακόμα πως ήταν ο κόσμος έξω αργά εκείνη την ώρα.
Ναι υπήρχε και τότε παρακμή, αλλά υπήρχε μια άλλου είδους ζωή στους δρόμους, άλλος κόσμος, άλλη νοοτροπία …φαινόταν.



Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα γέμιζαν το μυαλό μου με σκέψεις από μικρή για το πώς θα είναι όταν θα μεγαλώσω
-Πως;
Στο ΔΙΚΟ μου σπίτι, με τις συλλογές μου από βιβλία, ταινίες και μουσικά άλμπουμ. Με τους φίλους μου και τη σχέση μου συζητώντας για τα πάντα. Βολτάροντας σε διαφορετικά μέρη μαζεύοντας διαφορετικές εμπειρίες. Κάνοντας βραδυνές επισκέψεις στο κέντρο.  Να αρθρογραφώ σε κάποιο  περιοδικό ή εφημερίδα  για ζητήματα  που μας απασχολούν σε κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο και έχοντας μια ραδιοφωνική εκπομπή μιλώντας με τις ώρες για μουσική! Νιώθοντας ελεύθερη να δοκιμάσω τα πάντα έχοντας όμως τα ηθικά όρια και την ωριμότητα του να είμαι ελεύθερη να κάνω τις επιλογές μου.
-Και ξέρεις τι;
Σε μεγάλο βαθμό έχω καταφέρει αρκετά απ’ αυτά, αλλά όχι όλα!
Και όχι γιατί δεν μπορώ… ούτε γιατί σταμάτησα να κυνηγώ τα όνειρα και τους στόχους μου. Μάλλον περισσότερο  γιατί αυτή η «ζωή» κι αυτή η πολυτέλεια και υπερκατανάλωση που γινόταν στο παρελθόν και φαινόταν στα παιδικά μου ματιά σουπερ ουαου  ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΤΟΞΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ!
Και ρε γαμώτο  μπαμπά μαμά, συγγενείς και φίλοι των δικών μου σας αγαπώ το ξέρετε, αλλά δεν μπορεί, βάλατε κι εσείς το χεράκι σας και είναι οξύμωρο το ξέρω, αλλά σας μισώ και  λιγουλάκι που μου δείξατε τόσο ωραίες εικόνες και καταστάσεις βγαλμένες από ταινίες και τώρα έτσι όπως τα κάνατε-κάναμε δεν μπορώ εγώ και οι φίλοι μου να τις ζήσουμε και να τις χαρούμε!
Και ξέρεις τώρα δε σου μιλάω για τα τρελά μου όνειρα, μιλάω για εκείνα απλά της δεκαετίας του 1990 και 2000 πραγματοποιήσιμα όνειρα.
Και όχι δεν είμαι μίζερη μια χαρά ζω και τώρα-φυσικά και θα μπορούσα καλύτερα- αλλά είναι που πολλά στάνταρ χάθηκαν για πάντα.
Είναι και που ο κόσμος γύρω μας έγινε ακόμα πιο σάπιος ή ήταν πάντα τόσο  κι εγώ τον έβλεπα με παιδικά αθώα μάτια όπως ήθελα;
Όταν όμως έχεις κατά κάποιο τρόπο ζήσει κάτι και το περιμένεις γιατί λογικά έτσι ήταν να εξελιχθεί, απογοητεύεσαι όταν δε έρχεται…
Και ναι μπορεί να έχω καλύτερο γευστικό γούστο στο ουίσκι, μπορεί να μην έχω κολλήματα με μουσική, να αποφεύγω χαζές πολιτικές κουβέντες, αλλά είναι εκείνο το κάτι  των συγκεκριμένων δεκαετιών που πια δεν υπάρχει και  συγγνώμη αλλά δυσκολεύομαι να το περιγράψω με λέξεις, ήταν όμως κάτι που σε μάγευε.
Τουλάχιστον μάγεψε το παιδικό μου μυαλό.
-Γιατί τα γράφω όλα αυτά και ποιον νοιάζουν;
Μάλλον κανέναν!
Απλά ήθελα να βγάλω από μέσα μου αυτό που μου ξύπνησε το περιοδικό «Σινεμά» σήμερα και να το αποτυπώσω με λέξεις.
-Και γιατί το περιοδικό «Σινεμά»;
Γιατί κυκλοφόρησε 1989 και φέτος κλείνει 25 χρόνια ύπαρξης κι εγώ το ίδιο…
Και το περιοδικό αυτό υπήρχε πάντα στο σπίτι μου έκτος από τα τελευταία χρόνια - -καταραμένο –κάποιες φόρες- διαδίκτυο- μέχρι που σήμερα έπεσε στα χέρια μου και μου θύμισε όλα αυτά!



Αν άντεξες να το διαβάσεις όλο αυτό συγχαρητήρια!

Αν ταυτίστηκες με κάτι απ’ όλα αυτά περαστικά!

Αν με σιχάθηκες, καλά έκανες, δε σε αδικώ!

ΥΓ1: Επειδή μπορεί να σας στεναχώρησα ή να σας μιζέριασα θα σας πω μια τακτική που έχω κάνει τρόπο ζωής και περνάω καλά. Αυτό που κρατά την αισιοδοξία, την ελπίδα και τον ρομαντισμό στη ζωή μου για τη ζωή μου είναι η αγάπη! Αν αγαπάς, γενικά αν ΑΓΑΠΑΣ μπορείς να κάνεις πολλά. Γλυκάκια μου να αγαπάτε, αλήθεια δεν υπάρχει κάτι καλύτερο είναι η λύση και το φάρμακο σε όλα!

 ΥΓ2: Σοφία και Θέτις να ξέρετε σας είχα στο μυαλό μου όταν το έγραφα, κάτι σατανικό συμβαίνει …ίσως να φταίνε οι συζητήσεις που έχουμε κάνει. Σας αγαπώ!

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,


Δήμητρα Σκλαβούνη


Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

Μπορεί να σε δούμε μετά το δεύτερο αστέρι δεξιά..κάπου εκεί στην ευθεία...


Ας είναι αυτό το ταξίδι πιο χαρούμενο από το προηγούμενο ...

Όταν φεύγει από τη ζωή ένας άνθρωπος που θαυμάζεις δε μπορείς να μη στεναχωρηθείς ακόμη κι αν δεν τον ήξερες  προσωπικά γιατί μέσα από τη πορεία και την καριέρα του  σε έκανε χωρίς απαραίτητα να το θέλει να τον εκτιμήσεις και ως προς τον επαγγελματισμό του, αλλά και ως προς το ότι κατάφερε «μείνει» άνθρωπος σε ένα κόσμο τεράτων.

Ο Robin Williams ήταν υπέροχος και ως τρελός επιστήμονας και ως το παιδί που επέστρεψε από τη ζούγκλα, πραγματικά το πιο γλυκό και τέλειο τζίνι και ειλικρινά μια απίστευτη νταντά που δε με άφησε λεπτό να πάρω ανάσα από το γέλιο, αλλά είχε έναν άλλο πολύ πιο σημαντικό ρολό  αυτό του ανθρώπου, τον οποίο ενσάρκωνε  με αρκετά μεγάλη επιτυχία  σε καθημερινή βάση και πραγματικά τον έκανε ξεχωριστό…

Ξέρεις δεν είναι εύκολο όταν είσαι διάσημος, έχεις τόσα λεφτά, δόξα, θαυμαστές, αγάπη και προβολή να παραμείνεις ανθρώπινος.

Αυτό είναι ένα στοίχημα που πολλοί  χολιγουντιανοί ηθοποιοί χάνουν…

 Εκείνος όμως το κέρδισε και  με το παραπάνω.

Τα πολλά δικά μου λόγια όμως είναι περιττά γι’ αυτό ας θυμηθούμε κάποια δικά του:

«No matter what people tell you, words and ideas can change the world.»

«You're only given a little spark of madness. You mustn't lose it.»

«Reality is just a crutch for people who can't cope with drugs.»

«If women ran the world we wouldn't have wars, just intense negotiations every 28 days.»

«Reality: What a concept

Ο Robin Williams θα μείνει στις μνήμες μας για πολλές καταπληκτικές υποκριτικές ερμηνείες, αλλά σίγουρα αυτή που πάντα θα τον ξεχωρίζει θα είναι η ερμηνεία της ίδιας του της ζωής.

RIP Robin….1951-2014



ΥΓ1Μη σας σοκάρει το γεγονός πως άνθρωπός που χαρίζει χαμόγελα ο ίδιος βασανίζεται από κατάθλιψη είναι κάτι το οποίο συμβαίνει πολύ συχνά ειδικά στην περίπτωση των κωμικών. Απλά πότε δε ξέρεις τι αποθέματα υπομονής και ψυχής έχει ένας άνθρωπος που επιλέγει να βασανίσει μόνο τον  εαυτό του και να χαροποιεί όλους τους άλλους γύρω του.

-δε λέω ότι είναι σωστό είναι όμως δύσκολο και εκτός από τρομακτικές ιατρικές έννοιες που χαρακτηρίζουν αυτή την κατάσταση δε παύει να  κρύβει και  μεγαλοψυχία-


ΥΓ2: Και επειδή πάντα θα τον θυμάμαι ως ένα παιδί σε σώμα ενήλικου και επειδή κι εγώ μέσα μου είμαι ακόμα παιδί ας κλείσουμε με κάτι ανάλαφρο, χαρούμενο και σίγουρα παιδικό! 


Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη